Kategorie
Home» » » » » » »

Ambasada

Ambasada – stała misja dyplomatyczna, którą kieruje szef misji pierwszej klasy (ambasador). Tą nazwą określany jest także budynek lub lokal zajmowany przez misję. Jest zasadą, że ambasada znajduje się w stolicy państwa, z którym utrzymywane są stosunki dyplomatyczne lub w mieście będącym siedzibą organizacji międzynarodowej. W dyplomacji watykańskiej odpowiednikiem ambasady jest nuncjatura apostolska. W przypadku krajów członkowskich Wspólnoty Narodów, które wymieniają wysokich komisarzy, odpowiednikiem ambasady jest wysoka komisja.

Mapa: Ambasada Republiki Panamy

Zaznaczone na mapie współrzędne nie zostały potwierdzone. Współrzędne na mapie są danymi poglądowymi, ustalanymi na podstawie adresu. Prawdziwa lokalizacja instytucji może się różnić, od tej zaznaczonej na mapie.

Adres: Ambasada Republiki Panamy

Dane kontaktowe:

Godziny otwarcia:

09:00-16:00

09:00-16:00

09:00-16:00

09:00-16:00

09:00-16:00

Nieczynne

Nieczynne

Logo:

Logo - Ambasada Republiki Panamy

O instytucji:

Panama (Republika Panamy, Republica de Panama) – państwo w Ameryce Środkowej, położone nad Morzem Karaibskim i Oceanem Spokojnym. Graniczy z Kolumbią (225 km) i Kostaryką (330 km) – łączna długość granic lądowych wynosi 555 km, ponadto 2490 km wybrzeża morskiego. Znana głównie z Kanału Panamskiego, dzięki któremu statki aby przepłynąć z zachodu na wschód Ameryki nie muszą opływać Ameryki Południowej i przechodzić przez Cieśninę Magellana.

Terytorium Panamy stanowi wąski (od ok. 50 km do ok. 200 km) pas lądu, łączący Amerykę Południową z Ameryką Północną. W najwęższej części, zw. Przesmykiem Panamskim, znajduje się Kanał Panamski. Ponad 50% pow. kraju zajmują wyżyny i góry Kordylierów Centralnych. Na zachodzie Cordillera de Veraguas z licznymi stożkami wulkanów (m.in. Chiriquí, najwyższy szczyt kraju, 3478 m), na wschodzie – Serranía del Darién (wys. do ok. 1900 m). Na wybrzeżach – aluwialne niziny. Wybrzeża rozczłonkowane (łączna dł. ok. 2000 km). Liczne zatoki, największe: Panamska (Ocean Spokojny) i Moskitów (Morze Karaibskie). Wzdłuż wybrzeży rafy koralowe (zwł. na Morzu Karaibskim) i ok. 1600 wysp (m.in. Archipelag Perłowy na Oceanie Spokojnym). Obszar Panamy jest położony w strefie aktywnej sejsmicznie. Klimat równikowy, na pn. wybitnie wilgotny (opady całoroczne, do 4000 mm), na pd. wilgotny (opady gł. w półroczu letnim, 1500–2500 mm rocznie). Średnia temperatura miesięczna: 26–28 °C na nizinach i ok. 17–10 °C w górach. Na wybrzeżu Morza Karaibskiego częste burze (do 200 rocznie). Gęsta sieć krótkich rzek, wpadających głównie do Oceanu Spokojnego. Lasy (44% pow.) równikowe wilgotne na północy i zrzucające okresowo liście – na południu oraz namorzynowe – na wybrzeżu Morza Karaibskiego. W kotlinach roślinność sawannowa.

  • Najwyższe miejsce: Volcan de Chiriqui (Volcan Baru) 3475 m n.p.m.
  • Najniższe miejsce: poziom morza

Zobacz też: Kanał Panamski.

Obszar zasiedlony pierwotnie przez Indian, głównie Czibczów. Do podboju hiszpańskiego znajdował się w zasięgu handlu prowadzonego przez Azteków i Majów. Przez Europejczyków odkryty ok. 1501, stał się posiadłością hiszpańską. Od 1535 wchodził w skład wicekrólestwa Nowej Hiszpanii, od 1717 – wicekrólestwa Nowej Granady.

Przez cały okres kolonialny był centrum wymiany handlowej. Po wyzwoleniu spod panowania hiszpańskiego Nowej Granady 1819, Panama, jako jej prowincja, weszła w skład Wielkiej Kolumbii. Od 1830 należała do Kolumbii. Znaczenie Panamy wzrosło z chwilą wybudowania (1850–1855) kolei łączącej Ocean Spokojny z Morzem Karaibskim, a zwłaszcza w związku z budową (od 1881) Kanału Panamskiego. W latach 1855–1886 miała autonomię wewnętrzną, którą utraciła wskutek dążeń secesjonistycznych.

W 1903 z inspiracji USA oderwała się od Kolumbii (na czele ruchu separatystycznego stał Manuel Amador Guerrero) i utworzyła odrębną republikę. Traktat z 1903 (Hay–Bunau-Varilla) przyznał USA wieczystą dzierżawę Strefy Kanału Panamskiego i prawo stacjonowania na terenie Panamy wojsk amerykańskich. W następnych latach rozwój gospodarki był związany z Kanałem, na prowincji tradycyjna gospodarka rolna (głównie uprawa bananów).

W latach 30. wystąpiły konflikty społeczne na tle rasowym, wywołane przez nacjonalistyczny ruch, na którego czele stał A. Arias Madrid. Ustaliły się silne wpływy polityczne i ekonomiczne USA, podczas II wojny światowej na terenie Panamy utworzono amerykańskie bazy wojskowe. Po wojnie konflikty z USA (1964 zerwanie stosunków dyplomatycznych), załagodzone układem z 1965, zawierającym obietnice uznania przez USA pełnej suwerenności Panamy w Strefie Kanału. W latach 60. szybki rozwój ekonomiczny, związany ze szczególnymi stosunkami z USA, dzięki którym Panama pełniła funkcje pośrednika w handlu między USA a niektórymi państwami Ameryki Łacińskiej.

W 1968 zamach stanu i (do 1969) rządy junty wojskowej. Od początku 1969 faktyczną władzę w Panamie sprawował gen. Omar Torrijos Herrera (1972–1978 premier z nadzwyczajnymi pełnomocnictwami): zakaz działalności partii politycznych, reformy społeczno-gospodarcze, między innymi w dziedzinie rolnictwa i oświaty. W 1973 ponowne zaostrzenie konfliktu z USA – Panama wystąpiła z żądaniem suwerenności w Strefie Kanału i wycofania z jej terenu wojsk amerykańskich. Kilkuletnie rokowania z USA w sprawie Kanału, prowadzone przy poparciu państw latynoamerykańskich dla Panamy, zostały zakończone 1977 układem, który spełnił roszczenia Panamy i ustalił warunki przekazania jej Strefy Kanału. Od 1978 rządy cywilne, a faktycznie dyktatura wojskowa gen. Torrijosa (do 1981).

Dzięki szybkiemu rozwojowi usług w dziedzinie handlu, bankowości i transportu morskiego (tzw. tania bandera) utrzymywał się wzrost gospodarczy i ekspansja zagranicznego kapitału inwestycyjnego, głównie z USA. Od 1983 dyktatura gen. Manuela Noriegi: program oszczędnościowy w gospodarce, narastanie konfliktów między władzą a opozycją cywilną, od 1987 konflikt z USA, zaostrzony 1988 po nieudanej próbie zamachu stanu. Od 1989, po unieważnieniu przez władze wyborów prezydenckich, dalszy wzrost napięć wewnętrznych i pogorszenie stosunków Panamy z krajami Ameryki Łacińskiej. W wyniku interwencji wojsk USA (1989) aresztowano gen. Noriegę, rządy objął prez. G. Endara, zwycięzca wyborów 1989. Szybko stracił poparcie społeczeństwa (1992 odrzucono w referendum jego projekt reformy konstytucji). W wyborach prezydenckich 1994 zwyciężył E. Pérez Balladares z opozycyjnej Rewolucyjnej Partii Demokratycznej.

Panamskie wojsko zostało rozwiązane konstytucyjną poprawką w roku 1994. Bezpieczeństwo zewnętrzne jest zapewnione dzięki Traktatowi o Neutralności Kanału Panamy z USA, które przejęło ochronę terytorialną. Wskutek nie ma ryzyka powrócenia do wcześniejszego reżimu wojskowego (Źródło: Sprawozdanie Euromoney / Lehman Bracia, 26 Lutego 1999 r.) Podjęto rokowania na temat formy obecności Amerykanów po 1999 w strefie Kanału Panamskiego i przyszłości bazy lotniczej w Howard, która jest wielonarodowym ośrodkiem walki z handlem narkotykami. Przyjęto prawo o Władzy Kanału Panamskiego, autonomicznej i niezależnej finansowo, która przejęła zarząd w grudniu 1999 po zakończeniu działalności Komisja Kanału Panamskiego.

Galeria:

Ambasada Republiki Panamy

Ocena internautów:

3.50 pkt

14

Wyślij wiadomość do instytucji:

*
*

*
*
captcha
*

Komentarze internautów:

*

*
captcha
*

Tagi:

Jeżeli jakiekolwiek dane zawarte na tej stronie łamią prawa autorskie niezwłocznie poinformuj o tym autora serwisu.

Ostatnia data aktualizacji: 2013-01-19 09:50:43

Ocena
Średnia Ocena: 3.50
liczba ocen: 14
Szybka zmiana regionu Polski