Angola (Republika Angoli - República de Angola) – państwo w południowo-zachodniej Afryce nad Oceanem Atlantyckim, członek Unii Afrykańskiej. Sąsiaduje z Demokratyczną Republiką Konga, Namibią, Kongiem oraz Zambią. W przeszłości była kolonią portugalską. Posiada znaczne zasoby surowców naturalnych, w tym ropy naftowej i diamentów.

Nazwa Angola pochodzi od imienia króla N’Gola - władcy ludu Mbundu, który żył w okolicach Luandy^[1]. Jego królestwo zostało podbite i zniszczone przez Portugalczyków.

W chwili obecnej rzeczywista władza sprawowana jest przez prezydenta. Częściami władzy wykonawczej są prezydent (José Eduardo dos Santos), wiceprezydent oraz rada ministrów. Gubernatorzy 18 prowincji są powoływani i odwoływani przez prezydenta. Konstytucja z 2010 roku określa ogólną strukturę państwa oraz prawa i obowiązki obywateli. System sądownictwa opiera się na prawie portugalskim oraz prawie zwyczajowym. Nie jest jednak sprawny i posiada wiele luk. Sądy znajdują się w jedynie 12 z ponad 180 okręgów. Instancją apelacyjną jest Sąd Najwyższy. Sąd Konstytucyjny, posiadający możliwość rewizji wyroków, nie został jak dotąd powołany.

Trwająca 26 lat wojna domowa zniszczyła polityczne i społeczne organizacje. Według szacunków ONZ 1,8 miliona osób zostało zmuszonych do opuszczenia własnych domów, a życie 4 milionów uznaje się za dotknięte działaniami wojennymi. Życie na terenie całej Angoli jak i w Luandzie odzwierciedla rozmiar zniszczeń tak w administracji publicznej jak i wielu społecznych instytucjach. Chroniczny zły stan gospodarczy kraju uniemożliwia zaopatrzenie szpitali w leki, szkół w książki a pracowników strefy budżetowej w potrzebne do pracy przedmioty.

Prezydent zapowiedział na 2006 rok wybory mające na celu wyłonienie prezydenta i Zgromadzenia Narodowego. Wybory te się nie odbyły. 5 września 2008 odbyły się wybory parlamentarne w których zdecydowanie wygrała rządząca partia Ludowy Ruch Wyzwolenia Angoli (MPLA) zdobywając 81,6% głosów. Wybory prezydenckie ponownie zostały przełożone.

Gospodarka Angoli ze względu na trwające niemal bezustannie przez ćwierćwiecze działania wojenne znajduje się w stanie dezorganizacji. Pomimo bogatej bazy surowców naturalnych, dochody na mieszkańca należą do najniższych na świecie. Wydobycie ropy naftowej i związane z tym przedsięwzięcia są głównym źródłem dochodów, stanowiąc 45% PKB i 90% eksportu Angoli. Ze względu na trwające działania wojenne, prowadzone pomimo podpisania w grudniu 1994 roku porozumienia pokojowego, a także z uwagi na liczne pozostałe w ziemi miny, nie ma chętnych do uprawy ziemi, co zmusza do importowania znacznych ilości żywności. Aby móc w pełni korzystać ze swych bogatych zasobów (między innymi złota, diamentów, rozległych lasów, łowisk na Atlantyku i złóż ropy naftowej) Angola musi doprowadzić do zawarcia trwałego pokoju a także zreformować rząd. Pomimo działań wojennych w 1998 roku wzrost gospodarczy wyniósł w następnym roku 4%. Dziś jednak tempo wzrostu gospodarczego Angoli wynosi 19,1%. Jest to spowodowane głównie hossą na rynku ropy naftowej. Rosnąca produkcja ropy daje dobre widoki na przyszłość, jednakże wewnętrzne walki odstraszają od inwestycji poza sektorem paliwowym. Bogactwa naturalne i możliwości z nimi związane nie mogą zostać wykorzystane, gdyż Angola musi spłacać długi za broń i amunicję w postaci ropy, złota i diamentów.