Indonezja – wyspiarskie państwo w Azji Południowo-Wschodniej, którego stolicą jest Dżakarta z 8,4 mln mieszkańców.Indonezja jest członkiem m.in. ASEAN, ONZ, WTO i OPEC. W styczniu 2009 Indonezja zawiesiła członkostwo w OPEC, gdyż w 2004 stała się importerem netto ropy naftowej i wciąż rośnie jej uzależnienie od importu tego surowca.

• Godło przedstawia mitycznego ptaka Garudę, złotego orła reprezentującego twórczą energię. Kolor złoty oznacza wielkość narodu Indonezji a czarny przyrodę. Skrzydła orła składają się z 17 piór, ogon z 8, a szyja z 45. Liczby te układają datę proklamacji niepodległości Indonezji 17 sierpnia1945. W szponach orła widnieje szarfa z napisem Bhinneka Tunggal Ika (jedność w różnorodności). Jest to stare motto jawajskie, które oznacza jedność Indonezyjczyków pomimo ich odrębności etnicznych i kulturowych. Tarcza jest symbolem ochrony państwa. Na tarczy umieszczone pięć symboli oznacza pięć podstawowych zasad funkcjonowania państwa (Pancasila). Gwiazda o kolorze złotym reprezentuje wiarę w Boga, łańcuch sprawiedliwość, drzewo banian jedność Indonezji, głowa bawołu demokrację, a kłosryżu i gałązka bawełny, równość (zobacz więcej w artykule Godło Indonezji).
• Flaga, nazywana jest Sang Dwiwarna-żyjąca osoba, podobna do polskiej flagi, tylko kolory są odwrócone: czerwony jest na górze, biały na dole. Kolor czerwony reprezentuje ciało i życie fizyczne, kolor biały duszę i życie duchowe. Barwy flagi nawiązują do średniowiecznego cesarstwa Madjapahit. Ma ona ponad 800 lat, ale stała się oficjalną flagą Indonezji dopiero 17 sierpnia 1945 roku. Wbrew powszechnemu przekonaniu jest inna niż flaga Monako, różni się formatem (zobacz więcej w artykule Flaga Indonezji).
• Hymnem jest Indonesia Raya (Wielka Indonezja), który powstał w 1928 roku (zobacz więcej w artykule Hymn Indonezji).

Między VIII a XIII wiekiem n.e. na Indonezji były 4 silne państwa: Śriwidźaja (na Sumatrze), Mataram, Kediri i Majapahit. Od XIV w. zaczęli się osiedlać kupcy arabscy. Od początku XVII wieku wyspy obecnej Indonezji były kolonizowane przez Europejczyków - przede wszystkim Holendrów, związanych z handlową Holenderską Kompanią Wschodnioindyjską (VOC), powstałą w 1602. Punktem, z którego wychodziły przedsięwzięcia Kompanii, stała się założona na Jawie faktoria w Batawii. Części wysp indonezyjskich były zajęte przez inne mocarstwa kolonialne, lecz w miarę upływu czasu Holendrzy skupili władzę zwierzchnią nad lokalnymi władcami. W 1799 Kompania Wschodnioindyjska została zlikwidowana, a jej kolonie zostały po wojnach napoleońskich podporządkowane rządowi Holandii, jako kolonia Holenderskie Indie Wschodnie. W latach 1825-30 miało miejsce powstanie ludności tubylczej na Jawie oraz walki na tle religijnym na Sumatrze (Wojna Padri). Pod koniec XIX wieku kolonie bardzo rozwinęły się gospodarczo. Po I wojnie światowej doszło do rozbudzenia świadomości narodowej Indonezyjczyków, powstały partie polityczne, takie jak: Nacjonalistyczna Partia Indonezji (z Sukarno na czele), poddawane holenderskim represjom.

W latach 1942-45 w czasie II wojny światowej archipelag został zajęty przez Japończyków. Po wyzwoleniu od okupantów, 17 sierpnia 1945 Indonezja zadeklarowała niepodległość i nastąpił wybuch walk niepodległościowych przeciw Holandii, na skutek którego w 1949 Holandia uznała niepodległe państwo indonezyjskie. Stolica Indii Holenderskich – Batawia została przemianowana wówczas na Dżakartę i została stolicą republiki. W 1961 ponadto armia indonezyjska zdobyła od Holandii zachodnią część wyspy Nowa Gwinea, która weszła w skład Indonezji jako prowincja Irian Zachodni.