Menu
Home» » » » »

Mapa miejscowości Kiełczyn


Informacje o Kiełczyn:

Ilość kodów pocztowych: 1

Współrzedne geograficzne N: 50.807781

Współrzedne geograficzne E: 16.643610

Strefa numeracyjna: Kierunkowy 74

Wysokośc npm: 280-300 m n.p.m.

Tablice rejestracyjne: DDZ

Kiełczyn (województwo dolnośląskie)

Kiełczyn (niem. Költschen) – wieś w Polsce, na Śląsku, położona w województwie dolnośląskim, w powiecie dzierżoniowskim, w gminie Dzierżoniów.

W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa wałbrzyskiego.

Położenie

Wieś jest położona na południowy-zachód od Ślęży, na południe od Wzgórz Kiełczyńskich, w Kotlinie Dzierżoniowskiej.

Pochodzenie i zmiany nazwy

Według spisanej w 1887 roku legendy w tej okolicy Piotr Włostowic uratował życie księciu Bolesławowi Krzywoustemu przed atakiem "odyńca z wielkimi kielcami". W podziękowaniu otrzymał Ślężę wraz okolicą. Z tym wydarzeniem wiązana jest lokacja wsi.

Nazwa wsi ulegała przez wieki zmianie:

  • 1239: Colcim,
  • 1364: Kelczchni,
  • 1667: Költschen,
  • 1945: Kielczyn,
  • 1947: Kiełczyn.

Historia

Pierwsza wzmianka w kronikach dotycząca Kiełczyna pochodzi z 1239 i dotyczy ona tutejszego proboszcza Jacobusa. Należy domniemywać, że wieś lub osada istniały tutaj już wcześniej. Historycy przypuszczają, że na wzgórzu Szczytna istniał zamek. Zapis o kościele pojawia się ponownie w 1248. Wiadomo, że w 1276 przy kościele działała szkoła parafialna. Pod koniec XIV wieku, w 1392 wieś stanowiła własność pochodzącej ze Świdnicy rodziny Sachenkirche. W XVI wieku za sprawą sprowadzenia do kościoła cudownej figurki Matki Boskiej z Dzieciątkiem. W 1570 kościół został przejęty przez wiernych obrządku ewangelickiego. Podczas Wojny Trzydziestoletniej, w 1638 wieś wraz kościołem uległa poważnym zniszczeniom. Zapisy z 1654 informują, że Költschen należał wówczas do rodu von Hund. 10 marca tego roku w ramach prowadzonej redukcji dóbr kościelnych świątynia wróciła do katolików obrządku rzymskiego, ale dobra parafialne stanowiły królewszczyznę. 28 sierpnia 1658 odbyła się uroczystość poświęcenia wyremontowanego i rozbudowanego kościoła. Z 1672 pochodził zapis informujący, że większość parafian używała języka polskiego. Dokumenty podatkowe z 1726 informowały, że z majątku pobierany jest podatek w wysokości 1016 talarów, a od każdego chłopa jedynie 50 talarów. W 1738 tutejszy kościół ponownie stał się celem pielgrzymek za sprawą odnowienia kultu maryjnego, a także siedzibą archiprezbiteriatu (dziekanatu) biskupstwa wrocławskiego. Dwa lata później wieś została sprzedana staroście świdnickiemu von Schindel. W 1759 we wsi zatrzymał się król Prus, Fryderyk II Wielki. Informacja z 1765 stanowiła, że właścicielem wsi był George Rudolf von Schindel, a miejscowość zamieszkuje 23 zagrodników, 8 chałupników i 12 rzemieślników. Od 1768 majątkiem wartym 5212 talarów zarządzał ostatni męski potomek rodu Fryderyk Rudolf von Schindel. W 1779 właścicielką wsi stała się Marie Sophie von Witten z domu von Schwand. We wsi zamieszkanej przez 20 zagrodników i 14 chałupników znajdował się pałac, folwark, wiatrak, szkoła i kościół z plebanią. W pierwszej połowie XIX wieku wieś stała się ośrodkiem tkactwa, w 1825 należała do rodziny kupieckiej Scharff. W 44 domach zamieszkiwało 363 osób, pracowało 18 warsztatów tkających len i 16 tkających wełnę. Spis z 1840 potwierdził, że wieś należała do rodziny Scharff, działał tam wiatrak, dwie gorzelnie, browar, dwie gospody oraz dwa folwarki gdzie hodowano ok. 900 owiec. Istniało 77 warsztatów, z czego 63 zajmowało się tkaniem bawełny. Zabudowa liczyła 53 domy, które zamieszkiwały 432 osoby. W 1887 majątek złożony z 1225 mórg przynoszących dochód 3002 talary rocznie należał do rodziny von Löbbecke. W tym okresie tkactwo chałupnicze zaczęło upadać ustępując miejsca tkactwu przemysłowemu, ale takie fabryki lokowano w większych miastach. Költschen znajdował się na trasie rozwijającego się ruchu turystycznego, pamiątką po tym jest ustawiony w 1909 obelisk poświęcony doktorowi Winklerowi, który był propagatorem lokalnej turystyki i który zaprojektował wieżę widokową na Wielkiej Sowie. Po zakończeniu I Wojny Światowej we wsi ustawiono pomnik pamięci poległych, zaprojektowany był przez P. Schulza, w 1925 został uznany za najpiękniejszy z pomników pamięci. W 1941 wieś liczyła 351 mieszkańców.

W 1945 wieś znalazła się na terytorium Polski, nazwę zmieniono na Kielczyn, a proboszczem został pochodzący z tej wsi ksiądz Jan Melc. W 1947 nazwę wsi zmieniono na obecną. W latach 80-tych XX wieku wybudowano we wsi wodociąg, w 1992 zakończono telefonizację a do 1998 ukończono prace związane w budową kanalizacji. ,

Zabytki

  • Kościół Narodzenia NMP z XIV/XV wieku, w stylu późnoromańsko-gotyckim, jednonanowowy, orientowany.
  • Plebania nr 44 z XVII wieku.
  • Zespół pałacowy obejmujący: pałac z XVII/XVIII wieku, park i znajdującą się na jego terenie ośmioboczną altanę z połowy XIX w.

Kody pocztowe, Kiełczyn (wyświetlono 1/1)

Ocena internautów miejscowości Kiełczyn
Średnia ocena: 4.9
liczba ocen: 26

Wtyczki społecznościowe

Lubisz miejscowość Kiełczyn, kliknij Google +1 , lub Lubię to!

Komentarze o miejscowości Kiełczyn

Ostatnia data aktualizacji: 2012-03-17 13:53:12

Szybka zmiana regionu Polski