Bielice (województwo dolnośląskie)

Bielice (niem. Bielendorf) – niewielka wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim, w gminie Stronie Śląskie.

W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa wałbrzyskiego.

Położenie

Wieś znajduje się w obszarze Śnieżnickiego Parku Krajobrazowego, w Dolinie Górnej Białej Lądeckiej (źródła rzeki znajdują się kilka kilometrów powyżej wsi). Dolina rozgranicza dwa pasma: Góry Złote i Góry Bialskie. Zwornikiem tych dwóch pasm jest położona na południowy wschód od wsi Przełęcz u Trzech Granic. Dolną (północną) granicę miejscowości wyznacza wyraźne zwężenie się doliny i wąski przełom Białej Lądeckiej. Bielice są najdalej na wschód wysuniętą osadą ziemi kłodzkiej. Założone zostały ok. 1605 r. przy funkcjonującym wówczas trakcie do Czech.

Przyroda

Bielice wyróżnia bliskość lasu. Łąki górskie zajmują tylko kilkusetmetrowy pas przy rzece, zwężający się nawet do kilkunastu metrów w jej górnym biegu. Pól uprawnych w dolinie nie ma w ogóle, ze względu na ostry klimat i krótki okres wegetacji. Hodowla owiec, która byłaby tu możliwa, jest prowadzona tylko na drobną skalę z powodu ogólnego braku opłacalności rolnictwa.

Las to głównie świerki z domieszką modrzewi, buków i jaworów, tworzących las regla dolnego. Taki typ lasu określany jest jako bór wilgotny, a jego cechą jest bujność wegetacji i duża rozmaitość gatunków roślin na wszystkich jego piętrach. Okolice są słabo zagospodarowane.

Z dużych zwierząt występują w okolicznych lasach jelenie, dziki, sarny i muflony. Spośród mniejszych m.in. borsuk, gronostaj i kuna leśna. Trochę dalej, w rejonie Masywu Śnieżnika, spotkane są kozice, które sprowadzono tam kilkanaście lat temu dla wzbogacenia fauny.

Przylegające do Bielic Góry Bialskie stanowią jeden z większych zwartych i niezaludnionych kompleksów leśnych na Dolnym Śląsku. Dzięki temu mogą tu gniazdować takie gatunki ptaków jak bocian czarny, cietrzew, głuszec i jarząbek. Cały teren leśny otaczający Bielice wchodzi w skład Śnieżnickiego Parku Krajobrazowego, a na południe od wsi, na części Puszczy Jaworowej, utworzony został ścisły rezerwat "Puszcza Śnieżnej Białki", będący ostatnim zachowanym reliktem prastarej puszczy sudeckiej.

Turystyka

Bielice są dobrze przygotowane na przyjęcie turystów. Posiadają w sumie ponad 200 miejsc noclegowych o różnym standardzie. Jest tu typowe schronisko turystyczne, kilka kwalifikowanych gospodarstw agroturystycznych, pensjonat, mieszkania i domki wakacyjne do wynajęcia. Dodatkowe kilkadziesiąt miejsc oferują pobliskie wsie: Stary i Nowy Gierałtów.

Zimowe Bielice to prawie gwarantowany śnieg, ze względu na specyficzny mikroklimat. We wsi jest stok (regularnie ubijany ratrakiem, oświetlany do późnych godzin i naśnieżany armatką) i wyciąg orczykowy. Można tu także uprawiać narciarstwo biegowe i narciarstwo turystyczne, wiele szlaków i trasa biegowa są zimą regularnie przecierane. Uprawianie turystyki rowerowej w okolicy Bielic ma tą zaletę, że większość tras prowadzi po mało uczęszczanych terenach Gór Bialskich na znacznej wysokości nad poziomem morza. Daje to dobre efekty kondycyjne.

Ludzie związani z Bielicami

Uniwersytet w Bielicach

Uniwersytet w Bielicach to nieformalna wszechnica organizowana we wsi przez mieszkańców od czerwca 2002 r. pod hasłem Viva vox docet!. Inauguracyjny wykład wygłosili profesorowie Jan Miodek i Paweł Banaś. Na spotkania zapraszani są naukowcy, dziennikarze, podróżnicy i pasjonaci. Tematyka spotkań jest bardzo szeroka – od astrofizyki przez kulturoznawstwo, socjologię do historii sztuki. Wstęp na spotkania jest zawsze bezpłatny i otwarty dla wszystkich, a wykładowcy uczestniczą w nich społecznie, otrzymując honorowy tytuł Singularis incola. Miejscem spotkań jest „Dom Gościnny u Majów”.

W 2005 r. organizatorzy Uniwersytetu w Bielicach otrzymali za swoją działalność wyróżnienie od australijskiej Polcul Foundation (Niezależna Fundacja Popierania Kultury Polskiej im. Jerzego Bonieckiego).

Wykłady "Uniwersytetu w Bielicach"

• 15 VI 2002, prof. Paweł Banaś „Przyjemności z uprawiania nauki”
• 15 VI 2002, prof. Jan Miodek „Polszczyzna po 1989 roku”
• 21 IX 2002, prof. Marek Abramowicz „Czy czarne dziury są groźne?”
• 17 X 2002, prof. Jerzy Przystawa „Pułapki i zawiłości ordynacji wyborczych”
• 10 XI 2002, dr Barbara Weigl „Rola kryzysów psychicznych w rozwoju człowieka”
• 8 XII 2002, prof. Wiesław Łukaszewski „Czy jesteśmy racjonalni?”
• 30 XII 2002, prof. Marek Abramowicz „Początek wszechświata”
• 4 IV 2003, dr Izolda Topp „Czy Europa jest kobietą?”
• 17 VI 2003, prof. Marek Abramowicz „O odległościach”
• 26 V 2003, dr Stanisław Jałowiecki „Turyści i włóczędzy w globalnej wiosce”
• 13 IX 2003, prof. Jerzy Olek „Mieć to samo i być innym – o Japonii, Japończykach, japońskiej estetyce i sztuce”
• 19 IX 2003, Agnieszka Zembrzuska „Czy feminizmu trzeba się bać?”
• 26 IX 2003, prof. Leszek Koczanowicz „Polityka i etyka"
• 11 X 2003, red. Teresa Torańska „Po co nam historia?”
• 18 X 2003, dr Jerzy Pereyma „Ekspansja cywilizacji w arktyczne pustkowia”
• 22 XI 2003, Krzysztof Tumanowicz „Pracować z Tuaregami w podsaharyjskim Mali”
• 19 XII 2003, dr Izolda Topp „Pocztówkowy żywot świętego Mikołaja”
• 28 XII 2003, prof. Marek Abramowicz „Czarna dziura w centrum naszej Galaktyki”
• 20 III 2004, dr Wojciech Ostrowski „O pewnym sposobie rozumienia filozofii”
• 10 IV 2004, David Monteath „Is God Unknowable – Is He Dead?" (Czy Bóg jest poznawalny – czy jest martwy?)
• 1 V 2004, dr hab. Jolanta Zwiernik „Dzieciństwo w globalnej wiosce"
• 10 VII 2004, dr Aleksander Faliński „Muzyczne pejzaże” (koncert)
• 2 X 2004, dr Joanna Pokorny „Walory botaniczne Kotliny Kłodzkiej – zagrożenia i ochrona”
• 23 X 2004, Lidia Amejko prezentacja książki pt. „Żywoty świętych osiedlowych”
• 9 IX 2005, koncert zespołu „U Pana Boga za Piecem”
• 25 IX 2005, prof. Marek Abramowicz „Czas w teorii względności”
• 27 XII 2005, dr Tomasz Sobański „Nowe perspektywy nanotechnologii”
• 16 VI 2006, Wiesław Paszta (SQ5ABG) „ABC krótkofalarstwa”
• 12 VIII 2006, prof. Marek Abramowicz „Muzyka czarnych dziur”
• 20 X 2006, dr Aleksander Srebrakowski „Czesław Miłosz – wileński włóczęga”
• 9 X 2006, dr Bogusław Wijatyk „Czy dopłaty z tytułu niekorzystnych warunków gospodarowania (ONW) są wystarczające?”
• 11 X 2006, Zbigniew Piotrowicz „Rolwaling – u bram Tybetu”
• 26 V 2007, prof. Adam Jezierski „Wielkie problemy małego ziarnka piasku”
• 14 VII 2007, dr Aleksander Faliński „Wakacyjne impresje”
• 28 VII 2007, prof. Marek Abramowicz „O nieskończoności – dla przyjaciół”
• 10 XI 2007, prof. Adam Jezierski „Chemia życia codziennego, czyli co nas żywi, leczy i co nas truje”
• 19 IV 2008, Bogusław Litwiniec „Ład »Małych Wspólnot« i rozproszonych kapitałów. Alternatywa dla świata” *
• 28 VI 2008, dr Roman Konik „Płeć mózgu – zabobon czy fakt”
• 13 XII 2008, dr Izolda Topp „Polskie ślady i szaman-show. Opowieść o wyprawie na Syberię”

Zobacz też

• Bielice – inne wsie o tej samej nazwie
• Biała Lądecka – rzeka przepływająca przez wieś
• Nowa Biela – nieistniejący obecnie przysiółek Bielic

Bibliografia

• Krzysztof R. Mazurski Masyw Śnieżnika i Góry Bialskie, SUDETY Oficyna Wydawnicza Oddziału Wrocławskiego PTTK, Wrocław 1995, ISBN 83-85550-48-8