Menu
Home» » » » »

Mapa miejscowości Trzebieszowice


Informacje o Trzebieszowice:

Ilość kodów pocztowych: 1

Współrzedne geograficzne N: 50.348331

Współrzedne geograficzne E: 16.784439

Strefa numeracyjna: Kierunkowy 74

Liczba ludności: 1155

Wysokośc npm: 360-400 m n.p.m.

Tablice rejestracyjne: DKL

Trzebieszowice

Trzebieszowice (po 1945 Łacko, niem. Kunzendorf an der Biele) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim, w gminie Lądek Zdrój, leży przy drodze Lądek Zdrój – Kłodzko, w dolinie Białej Lądeckiej.

W latach 1975 - 1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa wałbrzyskiego.

Wieś poniosła poważne straty w powodzi latem 1997 r.

Historia

Dawna nazwa: Kunzendorf utworzona została zapewne od zdrobniałej formy imienia Konrad i oznaczała wieś Konrada, jej właściciela lub założyciela. Trzebieszowice (Kunzendorf an der Biele), wieś usytuowana w dolinie Białej Lądeckiej, przy tak zwanej Drodze Solnej, łączącej Śląsk poprzez Lądek i Kłodzko z Pragą. Jest jedną z najstarszych miejscowości Ziemi Kłodzkiej. Znana jest już w 1269 r. jako Chunchons villa i z tego roku pochodzi zapis o istnieniu we wsi kościoła. Wiadomo, że Trzebieszowice lokowano na prawie niemieckim, ale nie rozstrzygnięte jest, czy na terenie jakiejś starszej wsi, czy też na obszarze lasów, przez które przebiegała Solna Droga z Krakowa na zachód i południe Europy.

We wsi, na skalistym zakolu rzeki Białej Lądeckiej znajdował się zamek, służący jako siedziba rycerska. W swoim pierwotnym kształcie był budowlą kamienno - drewnianą o charakterze obronnym. Do naszych czasów z tamtej budowli przetrwały fragmenty kamiennych ścian w piwnicach obecnego pałacu. W XVI wieku na ruinach siedziby rycerskiej zaczęto wznosić renesansowy dwór z wewnętrznym dziedzińcem składający się z części o funkcjach mieszkalno - administracyjnych, domu czeladnego i budynków gospodarczych. Dwór budowano etapami w latach 1550 - 1625, ale zasadniczy zrąb budynku ukończono w 1613 roku.

Dwór należał od początku wraz ze wszystkimi majątkami trzebieszowickimi do jednej z linii rodu von Reichenbach – linii kłodzkiej z Trzebieszowic, Idzikowa, Sarn i Piotrowic. W najdawniejszych czasach Trzebieszowice (Gross - Kunzendorf) dzieliły się na 4 części:

1. Oberhof - w posiadaniu niejakiego von Montani.
2. Frobelhof - należący do Johan Heinrich von Frobel.
3. Rothen Hof - od 1578 roku własność Christopha von Reichenbach, następnie Adama von Reichenbach, a potem Josepha von Schenkendorf.
4. Steinhof (Kamienny Dwór) - od najdawniejszych czasów należący do rodziny von Reichenbach, piszącej się Reichenbach von der Biele. W części tej znajduje się obecny Pałac na skale.

Do dziś przetrwały ślady dawnych właścicieli pałacu. Nad zewnętrznym portalem drzwiowym we wschodnim skrzydle pałacu umieszczono herb rodu Reichenbachów, otoczony wieńcem symbolizującym zaślubiny. Po bokach herbu umieszczono datę 1613, a także inskrypcje: CHRISTOF FRIEDRICH REICHENBACH (z lewej), oraz GE(?)…P(R)GE VND HAV(N)S(E) GEBRIELE (z prawej). Również na owym skrzydle, ale od strony rzeki, pod balkonem umieszczono podwójny herb upamiętniający ślub prawdopodobnie jednego z właścicieli pałacu z rodu von Reichenbachów. Na okazałej kamiennej płycie widnieje data 1583 wskazująca datę ślubu. Obydwa herby wpisane w wieniec. Po lewej stronie znajduje się herb z inskrypcją: SVRBG (S. von Reichenbach Biele(?) G.), a po prawej: RMVR (R. M. von Retschin).

Z rodu von Reichenbachów wywodzą się liczni posiadacze ziemscy. W Kotlinie Kłodzkiej herby rodu von Reichenbach możemy spotkać również w pobliskim Radochowie, na tablicach nagrobnych w miejscowym kościele. W kościele w Idzikowie, na chrzcielnicy jako dokument zbiorowej fundacji. Również w Starej Łomnicy, nad portalem drzwiowym dawnego dworu (Dworu Średniego).

Drugim rodem, który niezwykle mocno wpisał się w historię pałacu, byli Wallisowie, którzy od 1200 roku mieszkali w irlandzkim zamku Carighmain. Tak też brzmiało początkowo ich nazwisko. Po wejściu w posiadanie Gór Walijskich, dołączyli do niego drugi człon - Wallis. Brzmiało więc ono wówczas Carighmain-Wallis. Pierwszym właścicielem pałacu z tego rodu staje się pod koniec XVII wieku cesarski generał (General-Feldzeugmeister) Georg Olivier starszy, baron von Wallis. Kupił od Johanna Caspara Stredele barona von Montani część Trzebieszowic. Wallisowie przeprowadzili barokizację dworu, który przez następne stulecie stanowił główną siedzibę na Ziemi Kłodzkiej aż do 1737 roku. W 1692 roku wdowa po Georgu Olivierze baronie von Wallis (zm. 1689 r.), Magdalena de domo von Attems, nabyła jeszcze trzy wsie (Stary Waliszów, Skrzynkę i Pławnicę), oraz dwie części Trzebieszowic i stworzyła z nich jeden majątek. W 1729 roku majątek odziedziczył Georg Olivier młodszy, który 18 marca 1706 roku otrzymał czeski tytuł hrabiowski, a po jego śmierci (1744) część majętności wraz z Trzebieszowicami znalazła się w rękach Stephana Oliviera. W roku 1783 sprzedał on wszystkie swoje majętności w Kłodzkiem Ludwikowi W.F. von Schlabrendorfowi.

Trzeciego sierpnia 1813 roku w trzebieszowickim pałacu obchodzono uroczyście urodziny pruskiego króla Fryderyka Wilhelma III. Oprócz jubilata i jego rodziny w uroczystości uczestniczył car Aleksander I.

W latach 1832-1834 Ziemię Kłodzką nawiedziła epidemia cholery, która nie ominęła także Trzebieszowic. Jej ofiar, z obawy na rozprzestrzenianie się choroby nie pochowano na przykościelnym cmentarzu. Zorganizowano w tym celu cmentarz na północ od pałacu. Oddalony od wsi, położony wśród pól na rozdrożu, bez śladów grobów, dziś zupełnie zapomniany. Stoi przy nim kamienna figura Św. Jana Nepomucena.

Do połowy XIX stulecia Trzebieszowice podzielone były, zgodnie z ilością tutejszych dóbr, na cztery części. Po scaleniu, wieś stała się siedzibą urzędu grodzkiego i urzędu stanu cywilnego. W pierwszej połowie XIX wieku właścicielką majątku w Trzebieszowicach, na który składało się 7 folwarków, była landgrafini von Fürstenberg de domo von Schlabrendorf ze Stolca, później majątek odziedziczyła Theresia von Harbuval-Chamaré de domo von Schlabrendorf ze Szczepowa, a po niej 9 września 1898 roku dobra przejął syn Pius. W początkach XX stulecia majątek należał do wdowy Wandy von Harbuval-Chamaré. Jej pełnomocnikiem był wtedy (1910 r.) poborca (Rentmeister) J. Ciecierski. W okresie I wojny światowej pałac stał się własnością Stanislausa von Harbuval.

Obecny wygląd pałacu w Trzebieszowicach, to efekt prac budowlanych prowadzonych w różnych okresach. Początkowo był tu dwór renesansowy, a w XVIII wieku na jego miejscu wzniesiono nowy pałac, przebudowany następnie w XIX stuleciu i na początku XX wieku. W trakcie modernizacji dokonanej na początku XIX wieku skupiono się na przebudowie wnętrz, pozostawiając barokowy charakter elewacji. Pałac o rozczłonkowanej bryle zawierał dziedziniec z dwukondygnacyjnymi arkadami, który nakryto przeszklonym dachem, tworząc dużą salę z kominkiem. Zachowała się do dziś jednoprzestrzenna, piękna klatka schodowa. Jej ściany wyłożone są drewnianą boazerią o strukturze neoklasycystycznej zdobionej detalami w stylu neorenesansu i neobaroku – w centralnym miejscu umieszczono herb hrabiowski rodu. Kratę w głównym wejściu utrzymano w stylu secesji. Generalnie, modna na przełomie wieków XIX i XX secesja – gdy dokonywano modernizacji pałacu – została zdominowana przez zastosowanie neostylów (neorenesans, neobarok). Na drugiej kondygnacji uwagę przyciągają trzy pomieszczenia: sala z rokokowymi sztukateriami oraz dwa secesyjne saloniki od strony parku. Założono fontannę, centralne ogrzewanie, urządzono ogród zimowy z roślinami tropikalnymi.

Barokowy, wielkodworski ogród o powierzchni 12,3 ha założono przy pałacu w Trzebieszowicach już przed 1720 rokiem. Główną część założenia stanowił usytuowany skrajnie względem pałacu, regularny ogród ozdobny, założony na terenie splantowanym, na planie czworoboku i wydzielony murem przerwanym przez ogrodowe bramy. Ogród podzielony został wysokim strzyżonym żywopłotem na dwie części – kwadratowy ogród kwiatowy i prostokątny, wydłużony ogród letni. Oczywiście funkcjonował też ogród warzywny i sad oraz zwierzyniec i bażanciarnia. Jednym z elementów kompozycyjnych całego założenia była rzeka Biała Lądecka. Tworzenie wspaniałych osi widokowych na park, rzekę, wieś i okoliczne wzniesienia była jednym z głównych motorów ostatniej wielkiej przebudowy Pałacu na Skale w latach 1903-1905. Otoczenie trzebieszowickiego pałacu uchodziło w XIX stuleciu za jedno z najpiękniejszych na ziemi kłodzkiej.
Obecnie obiekt ten jest własnością spółki, która po gruntownym remoncie udostępnia go jako hotel.

Kody pocztowe, Trzebieszowice (wyświetlono 1/1)

Ocena internautów miejscowości Trzebieszowice
Średnia ocena: 4.0
liczba ocen: 5

Wtyczki społecznościowe

Lubisz miejscowość Trzebieszowice, kliknij Google +1 , lub Lubię to!

Komentarze o miejscowości Trzebieszowice

Ostatnia data aktualizacji: 2012-03-17 00:56:11

Szybka zmiana regionu Polski