Menu
Home» » » » »

Mapa miejscowości Łochowice


Informacje o Łochowice:

Ilość ulic: 58

Ilość kodów pocztowych: 1

Współrzedne geograficzne N: 53.129719

Współrzedne geograficzne E: 17.802219

Strefa numeracyjna: Kierunkowy 52

Tablice rejestracyjne: CBY

Łochowice (województwo kujawsko-pomorskie)

Łochowice – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie bydgoskim, w gminie Białe Błota.

W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego.

Wieś o powierzchni 2,2 km2 położona jest po obu stronach drogi powiatowej Bydgoszcz-Potulice-Nakło, w północno-zachodniej części gminy Białe Błota.

Od czasów przedwojennych do połowy lat 90. XX w. wieś miało stałą powierzchnię 211,4 ha, gdzie użytki rolne stanowiły ok. 191 ha.

Obecnie jest to miejscowość o charakterze podmiejskim przeznaczona pod zabudowę jednorodzinną i świadczenie usług. We wsi znajduje się jedno gospodarstwo rolne. W 2004 we wsi stało 40 starych domów oraz 140 nowowybudowanych. Jest tu też nowa świetlica wiejska z placem zabaw dla dzieci.

Na terenie wsi działa Stowarzyszenie Kulturalno Społeczne Na Rzecz Rozwoju Wsi Łochowice "Łochowice z Przyszłością", zajmujące się integracją społeczności poprzez organizację imprez takich jak festyny, zabawy dla dzieci, konkursy.

Liczba mieszkańców:

1970 1978 1988 1997 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010
197 196 180 171 210 269 389 446 483 502 547

Historia

Dawniej wieś nosiła nazwy: Łochowiec (1744, 1766), niemiecka - Lochowitze (1878), Lochwitz (1943).

Wieś nie jest stara, źródła z XV w. i poźniejsze jej nie wzmiankują.

Łochowice powstały w 1742 jako wieś olenderska. Od samego początku wieś wchodziła w skład wójtostwa bydgoskiego. Inwentarz z 1744 wymienia Łochowiec jako wieś, w której pola nie były jeszcze wymierzone. Zarządzał nią administrator wójtowski, który zawarł kontrakt z dwoma osadnikami. Piotr Szmit mieszkał tu od dawna, zobowiązany był do robocizn przy dworze w wymiarze 12 dni na rok, za co otrzymywał 2 sztufy piwa na dzień. Z Mathiasem Hagenem, drugim osadnikiem, administrator zawarł kontrakt 1 IV 1742, zwalniając go przez cztery lata od czynszów i robocizn.

W 1753 wieś Łochowice miała 1 włókę, 13 morgów. We wsi mieszkał niejaki Wilson, który w 1752 zawarł kontrakt na użytkowanie gruntów na okres 50 lat. W zamian uiszczał 65 zł tytułem pogłównego, hiberny i gajowego. W 1759 powiększono mu czynsz o dodatkowe 60 zł oraz o 3 zł tytułem gajowego.

W 1766 wieś ma 2 włóki i dwóch gospodarzy: Pawła Schnocken i Christiana Lenzera. Obaj w 1752 zawarli kontrakt królewski na 50 lat. Czynsz roczny wynosił 128 zł za pogłówne, gajowe i hibernę.

W 1773 wieś należała do wójtostwa bydgoskiego, w której zamieszkiwało 2 gospodarzy i 4 komorników. Inwentarz żywy stanowiły 4 konie, 10 wołów, 7 krów, 9 świń i 80 owiec.

W połowie XIX w. zaczął się kształtować układ wsi.

W 1905 we wsi funkcjonowała jednoklasowa szkoła ewangelicka o trzech oddziałach należąca do gminy szkolnej w Łochowicach. Do szkoły chodzili chłopcy i dziewczęta wyznania katolickiego i ewangelickiego. Nauczał w niej jeden nauczyciel Otto Kurt Flatau. Do 1920 przewodniczącym dozoru szkolnego był pastor Knopp z Łochowa. Po odzyskaniu niepodległości dalej nauczał Flatał aż do chwili zamknięcia placówki. 3 II 1923 dozór szkolny podjął decyzję o likwidacji szkoły z powodu gwałtownego spadku liczby uczniów z 67 do 32. Decyzję tę zaakceptowało kuratorium i 1 V 1925 zlikwidowano szkołę. Majątkiem rozwiązanej placówki zarzadzać miał tzw. "Zarząd Majatku Szkolnego" w osobach: sołtys Michał Maciejewski oraz Otto Heinrich i Wilhelm Kramer. Majatek gminy szkolnej stanowił budynek szkolny z jedną klasą i mieszkaniem nauczyciela, stodoła, chlew, obora, lamus i pralnia oraz grunt liczący 1,64 ha. W jego skład wchodziła rola uprawna (0,625 ha), łąka (1 ha) i ogród (0,015 ha). Całość majatku wydzierżawiono Antoniemu Olszewskiemu a poźniej Otto Heinrichowi. W 1927 majątek ten notarialnie przeszedł na rzecz gminy terytorialnej w Łochowicach. Gmina rolę wydzierżawiła Karolowi Szwalbe, a łąkę Alojzemu Frelichowskiemu. Taki stan prawny przetrwał do wybuchu drugiej wojny światowej.

W 1938 wieś zamieszkiwało 247 osób: 113 Polaków i 134 Niemców. W 1943 wieś liczyła 185 mieszkańców i 46 domów. Po drugiej wojnie światowej część mieszkańców wsi pochodzenia niemieckiego opuściła miejscowość, a na ich miejsce przybyli repatrianci z Wileńszczyzny.

Przynależność do parafii

Wieś od chwili swego powstania należała do katolickiej parafii św. Marcina i Mikołaja w Bydgoszczy. W 1920 w wyniku podziału parafii bydgoskiej wieś została przyłączona do Tymczasowego Okręgu Parafialnego Św. Trójcy w Bydgoszczy, przekształconego w 1924 w parafię. W 1933 wieś znalazła się w granicach powstałej parafii św. Antoniego Padewskiego na Czyżkówku (w Bydgoszczy).

Po zakończeniu II wojny światowej Łochowice weszły w skład powołanej w 1946 parafii św. Kazimierza w Łochowie w oparciu o przejęty poewangelicki kościół, wystawiony na początku XX w. w stylu neogotyckim.

Zabytki

Zagadnienie zabytków ma charakter sporny. Na początku lat 70. XX w. wykazy nie rejestrowały we wsi zabytków powstałych do połowy XIX w.. Kolejny wykaz z połowy lat 90. XX w. rejestrujący obiekty powstałe także w 2. połowie XIX i w pierwszych dziesięcioleciach XX w. wymienia 4 domy prz ulicy Leszczynowej (nr 1, 6, 10, 21), wzniesione na przełomie XIX i XX w.. W planie zagospodarowania przetrzennego tej miejscowości za obiekty zabytkowe uznano budynki istniejące pod adresami: Szosa Bydgoska nr 2, 10; Leszczynowa nr 9; Dębowa nr 26, 37 oraz kapliczkę przydrożną. Wymienione ulice nie znajdują się w obrębie Łochowic, lecz sąsiedniej miejscowości - Łochowo. Ponadto Wykaz zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków prowadzony przez Narodowy Instytut Dziedzictwa w Warszawie nie wykazuje żadnego zabytku na terenie Łochowic.

Na terenie wsi znajdują się:

  • murowana kapliczka przydrożna z figurką Matki Boskiej Licheńskiej, róg ul. Szosa Nakielska i Kanałowa,
  • cmentarze:
    • ewangelicki powstały przed 1878, obecnie zarośnięty, ze zdewastowanymi grobami,
    • katolicki powstały w latach 1925-1937.

W 1952 robotnicy drogowi przypadkowo odkryli grób ciałopalny w formie popielnicy z wczesnego okresu żelaza - kultury łużyckiej. Naczynie miało wysokość 25 cm, średnicę brzuśca 29 cm, średnicę dna 10,5 cm. Na brzuścu znajdował się ornament z rzędami poziomo biegnących ukośnych nakłuć. Zabytek ten przekazano do Muzeum Okręgowego w Bydgoszczy.

Kody pocztowe, Łochowice (wyświetlono 1/1)

Ocena internautów miejscowości Łochowice
Średnia ocena: 3.4
liczba ocen: 22

Wtyczki społecznościowe

Lubisz miejscowość Łochowice, kliknij Google +1 , lub Lubię to!

Komentarze o miejscowości Łochowice

Ostatnia data aktualizacji: 2012-03-17 14:59:48

Szybka zmiana regionu Polski