Błachta

Błachta – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie chełmińskim, w gminie Lisewo.

W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa toruńskiego.

Wieś o obszarze 201 ha, w tym 188 ha użytków rolnych. Jest w niej ok. 21 gospodarstw rolnych, w tym tylko 4 powyżej 10 ha. Wieś liczy ok. 110 mieszkańców.

Pierwsza znana wzmianka o miejscowości pochodzi z 1556 roku. Nazwę miejscowości zapisano jako Blachta. W późniejszych dokumentach polskich z XVII i XVIII wieku występuje jako Płachta, Płachty. W dokumentach niemieckich do 1920 roku Błachta, W latach 1939-1945 obowiązywała nazwa Blechtfeld.

W czasach krzyżackich własność zakonu w komturii papowskiej. Od 1466 r. własność króla polskiego, który w 1505 r. podarował biskupstwu chełmińskiemu Papowo i przyległe do niego wsie i folwarki. Biskupi do 1772 r. wydzierżawiali Błachtę szlachcie w zamian za obowiązek służby wojskowej oraz symboliczną daninę w postaci pszczelego wosku.

Znani dzierżawcy Błachty:

• 1556-1666 – Skalski
  
• 1667 - Ludowicz
  
• 1676-1698 – Witkowski
  
• 1708-1748 – Gościcki
  
• 1723-1748 – Szczuka
  
• 1752-1789 – Piętkowski

Po I rozbiorze Polski wieś została odebrana biskupstwu i przeszła na własność pruskiego skarbu państwa. Następnie sprzedana w prywatne ręce rodzinie niemieckiej:

• 1840-1894 – Wolff
  
• 1894-1933 – Dommes
  
• 1933-1945 – Windisch, zięć poprzednika.

Wieś była dwukrotnie zniszczona w czasie wojen szwedzkich, po raz pierwszy w latach 1655-1660. Po trzeciej wojnie ze Szwedami w latach 1702-1709 wieś całkowicie wyludniona. Pierwsze znane nazwiska chłopskie pochodzą ze spisu z 1773 roku. Oto one: Górnicki, Krasowski, Jaworski, Małecki, Mroziński, Włosowski.

W 1946 roku majątek rozparcelowano i utworzono 27 gospodarstw o obszarze od 5 do 8 ha.

Liczba ludności VIII - XX w.

• 1773 - 42
  
• 1864 - 57
  
• 1885 - 68
  
• 1905 - 83
  
• 1921 - 86
  
• 1931 - 83
  
• 1966 - 141
  
• 1992 - 112