Ocena internautów miejscowości Inowrocław
Średnia ocena: 3.8
liczba ocen: 7
Ilość ulic: 359
Ilość kodów pocztowych: 1
Współrzedne geograficzne N: 52.793060
Współrzedne geograficzne E: 18.261110
Strefa numeracyjna: Kierunkowy 52
Liczba ludności: 77650
Gęstość ludności: 2 502,9 os./km²
Powierzchnia: 30.4 km²
Wysokośc npm: 78
Rodzaj gminy: miejska
TERC: 6040507011
Tablice rejestracyjne: CIN
Dzielnica: Kruk
Dzielnica: Mątwy
Dzielnica: Miechowiczki
Dzielnica: Mikorzyn
Dzielnica: Rąbin
Dzielnica: Rąbinek
Dzielnica: Salina
Dzielnica: Solanki
Dzielnica: Stare Miasto
Dzielnica: Szymborze
Dzielnica: Zarwane
Inowrocław (niem. Inowrazlaw, w latach 1904-1920 i podczas okupacji niemieckiej Hohensalza, czasami też Jungbreslau, Jungleslau) – miasto i gmina miejska w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie inowrocławskim na Równinie Inowrocławskiej, położone na Pojezierzu Kujawskim nad rzeką Noteć. Stolica Kujaw Zachodnich. Miejscowość uzdrowiskowa.
W latach 1975-1998 miasto administracyjnie należało do woj. bydgoskiego.
Według danych z 2002 Inowrocław ma powierzchnię 30,42 km², w tym:
Miasto stanowi 2,48% powierzchni powiatu.
Inowrocław leży na Kujawach, na północnym-zachodzie środkowej Polski, w województwie kujawsko-pomorskim. Wraz z okolicznymi gminami tworzy powiat inowrocławski, którego jest stolicą. Przez południową część miasta płynie Noteć. Inowrocław posiada 75,8 tys. mieszkańców (XII 2010), co plasuje go na 5. miejscu wśród największych miast województwa kujawsko-pomorskiego.
Największe miasta województwa (XII 2010):
Inowrocław leży przy linii kolejowej Poznań–Toruń. Przez miasto przebiegają 2 drogi krajowe:
oraz 2 drogi wojewódzkie:
Inowrocław jest również stolicą powiatu inowrocławskiego i okolicznych gmin. Razem z mieszkańcami miasta i pozostałymi mieszkańcami powiatu liczy 163 787 mieszkańców (XII 2010), wliczając w to 4 pozostałe miasta: Kruszwica (9,21 tys.), Janikowo (9,07 tys.), Gniewkowo (7,18 tys.) i Pakość (5,77 tys.) oraz większe wioski: Sławęcinek, Słońsko, Miechowice, Kłopot, Komaszyce.
Największą populację Inowrocław odnotował w 1997 – wg danych GUS 79 571 mieszkańców.
Dane z 30 czerwca 2004
Opis | Ogółem | Kobiety | Mężczyźni | |||
---|---|---|---|---|---|---|
jednostka | osób | % | osób | % | osób | % |
populacja | 79 267 | 100 | 40 834 | 52,6 | 38 813 | 47,4 |
gęstość zaludnienia (mieszk./km²) | 2552,5 | 1342,3 | 1210,2 |
Pierwsza wzmianka o Inowrocławiu pochodzi z 1185 i określa miejscowość jako Novo Wladislaw. Nazwa została wybrana prawdopodobnie na cześć Władysława Hermana lub jako Nowy Włocławek, założony przez mieszkańców Włocławka uciekających przed powodzią i szukających nowego miejsca do osiedlenia się. Miasto powstało na bazie dużego targu i znajdującej się w pobliżu warzelni soli.
Przypadkowe znalezienie historycznych śladów działalności ludzkiej i prowadzone później prace wykopaliskowe wykazały, że na terenie obecnego Inowrocławia istniała prawdopodobnie najstarsza warzelnia soli jaka została odkryta na ziemiach polskich.
Prawa miejskie Inowrocław uzyskał ok. 1238 z rąk księcia Kazimierza Konradowicza. W latach 1466-1772 Inowrocław był stolicą województwa inowrocławskiego obejmującego swym zasięgiem północno-zachodnią część Kujaw z miastami: Bydgoszcz, Solec Kujawski, Koronowo, Gniewkowo, Podgórz, Słońsko, Raciążek, Służewo, Lipno, Dobrzyń i Radziejów. Miasto było także siedzibą książąt kujawskich i starostów inowrocławskich (Kategoria:Starostowie inowrocławscy).
Okres zaboru pruskiego to czas wzrastającej germanizacji. W XIX w. miasto zaczęło się ponownie rozwijać. Powstało wiele obiektów: drukarnia (1840), szkoła średnia (1848), nowy szpital dla miasta i powiatu (1870), kopalnia i warzelnia soli oraz rozpoczęcie budowy węzła kolejowego (1872-1873), uzdrowisko (1875), fabryka maszyn rolniczych i fabryka sody (1882), gazownia (1902), wodociągi (1904), elektrownia (1908), linia tramwajowa (1912-1969). Jednocześnie mieszkańcy miasta aktywnie brali udział we wszelkich zrywach narodowych (insurekcja kościuszkowska, powstania listopadowe i styczniowe). W 1812 w Inowrocławiu miał swą kwaterę cesarz Napoleon Bonaparte w drodze na Moskwę.
Inowrocław powrócił do Polski w 1919. Na czele powstańców przejmujących kontrolę nad miastem stał kpt. Paweł Cyms. Okres dwudziestolecia międzywojennego to czas zmagania się z trudną ogólną sytuacją gospodarczą w kraju, co w Inowrocławiu przekładało się między innymi na bardzo wysokie bezrobocie. Liczne były wystąpienia robotników i bezrobotnych. W 1926 policja krwawo rozgoniła demonstrację robotniczą. W latach 30. dochodziło do publicznych głodówek bezrobotnych. W 1930 głodowało m.in. 20 bezrobotnych powstańców. Mimo trudności gospodarczo-społecznych miasto się rozwijało. Uruchomiono Hutę Szkła "Irena" i szyb Kopalni Soli przy ul. Poznańskiej (1924), zakończono budowę Zakładu Przyrodoleczniczego w uzdrowisku (1927), rozpoczęto budowę lotniska (1930) ukończoną po trzech latach. W 1933 w mieście powołano filię Polskiego Towarzystwa Muzycznego we Lwowie.
W dniach 5–7 września 1939 roku oddziały polskiej 26 Dywizji Piechoty pod dowództwem płk. Adama Brzechwy-Adjukiewicza stoczyły w rejonie miasta bój z jednostkami niemieckiej 4 Armii.
Pierwsze dni okupacji hitlerowskiej to masowe aresztowania i egzekucje mieszkańców, spośród których największy rozgłos zdobyła sobie tzw. "Krwawa niedziela" (noc z 22 na 23 października 1939 r.) dokonana w ramach Intelligenzaktion.
Na początku wojny Niemcy przeprowadzili masowe wysiedlenia ludności polskiej i żydowskiej. W nocy 30 listopada 1939 r. Niemcy wypędzili z miasta ponad 1000 polskich rodzin. W latach 1940–1945 istniał tutaj obóz przesiedleńczy, przez który przeszło ok. 10 000 Polaków, kilkuset z nich zamordowano. W dzielnicy Mątwy znajdował się obóz dla jeńców wojennych z ZSRR, Francji i Anglii. Zginęło ich tutaj około 900. Okupację niemiecką zakończyło zajęcie Inowrocławia przez Armię Czerwoną w dniu 21 stycznia 1945. Do miasta wkroczyły wojska 2 Armii Pancernej Gwardii 1 Frontu Białoruskiego. Ostatni nalot niemiecki odbył się jednak jeszcze 4 kwietnia 1945 – pojedynczy samolot zrzucił 4 bomby odłamkowe i ostrzelał podróżnych na peronach dworca kolejowego w Inowrocławiu. (Zginął wówczas m.in. Leon Spychalski z Paprosa.)
W latach 1950-1998 miasto administracyjnie należało do województwa bydgoskiego. Powiat inowrocławski przywrócono 1 stycznia 1999.
W 2009 roku papież Benedykt XVI ogłosił Świętą Królową Jadwigę patronką miasta Inowrocławia
Inowrocław znany jest jako miejscowość uzdrowiskowa. Tradycje warzenia tutaj soli sięgają czasów średniowiecza. Współcześnie posiada zgrupowane w jednym zespole położonym blisko centrum, w zachodniej części miasta:
Na terenie Inowrocławia działalność prowadzą następujące kościoły i związki wyznaniowe:
Inowrocław jest jednym z ważniejszych ośrodków gospodarczych w województwie kujawsko-pomorskim. Rozwinięty jest przemysł chemiczny, szklarski, maszynowy, metalowy, poligraficzny i spożywczy. Do największych zakładów na terenie miasta należą:
W południowej części miasta znajduje się wielki zespół osadników Inowrocławskich Zakładów Chemicznych Soda Mątwy, tzw. "Białe morze". Z innych przedsiębiorstw wyróżnić można: Alstal, Opak-met, Mostodrog, Drogi i Mosty, HT Tioplast Polska, Druk-Intro, Filar, Lematit, Joaga, Modina, Barbara Luijcx.
Rozwinięty jest sektor handlu i usług. W mieście swe siedziby ma wiele oddziałów banków, towarzystw ubezpieczeniowych, firm leasingowych i doradczych, funkcjonują liczne ośrodki handlu detalicznego i hurtowego, punkty usługowe, serwisy, istnieje kilkanaście stacji benzynowych, kilka marketów (Carrefour, Kaufland, Biedronka, Lidl, Tesco, Netto, POLOmarket, Piotr i Paweł),NOMI serwisy samochodowe (Opel, Peugeot, Ford, Renault, Hyundai, Chevrolet, Dacia i Renault Trucks). Dawne salony samochodowe to FIAT, Daewoo, SEAT i Škoda.
Początki kolei żelaznych w Inowrocławiu sięgają II połowy XIX wieku. 26 maja 1872 otwarto 45,4 km 2-torową linię kolejową Inowrocław-Bydgoszcz Główna. 15 sierpnia 1873 zakończono 2-letnią budowę i uruchomiono 366,4 km częściowo 2-torową linię kolejową Poznań Wschód-Inowrocław-Korsze. W marcu 1933 uruchomiono 156,1 km 1-torową linię Zduńska Wola Karsznice-Inowrocław. W II połowie XX w. sukcesywnie elektryfikowano najważniejsze linie kolejowe przebiegające przez Inowrocław W latach 1965-1974 zelektryfikowano całą 492 km 2-torową linię kolejową Chorzów Batory-Inowrocław-Tczew. W latach 1976-1990 zelektryfikowano całą linię kolejową Poznań Wschód-Inowrocław-Korsze.
Obecnie Inowrocław jest ważnym węzłem kolejowym o znaczeniu ogólnokrajowym. Leży na szlaku łączącym północ kraju z południem. Przez Bydgoszcz i Toruń łączy bowiem Gdańsk, Gdynię i Olsztyn ze wszystkimi dużymi miastami na południu. Największe znaczenie komunikacyjne ma zelektryfikowana magistrala węglowa łącząca Gdynię z Katowicami i całym Górnym Śląskiem.
W Inowrocławiu krzyżują się też drogi krajowe i wojewódzkie:
W sąsiednich Tupadłach znajduje się węzeł drogi K25 z drogą wojewódzką 412 Tupadły-Kruszwica.
W Inowrocławiu znajduje się ponadto lotnisko sportowe miejscowego Aeroklubu Kujawskiego.
W mieście działa wielu przewoźników autobusowych. Największy z nich to PKS Inowrocław, posiadający także placówki w Żninie i Mogilnie oraz komunikacja miejska MPK Inowrocław.
Od 2007 roku przy WSG w Inowrocławiu funkcjonuje Uniwersytet Trzeciego Wieku.
W Inowrocławiu mają siedzibę media o znaczeniu ponadregionalnym. Istnieją 3 stacje radiowe, kilka redakcji gazet i serwisów internetowych.
Honorowi obywatele Inowrocławia
Ostatnia data aktualizacji: 2012-03-16 19:57:49