Bzowo (województwo kujawsko-pomorskie)

Bzowo – kociewska wieś sołecka w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie świeckim, w gminie Warlubie, na obszarze Zespołu Parków Krajobrazowych Chełmińskiego i Nadwiślańskiego.

W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego.

Wbrew pozorom nazwa wzmiankowanej już w 1295 roku osady nie wiąże się z pospolitym krzewem ozdobnym – bzem lecz z popularnym w średniowieczu na Pomorzu imieniem Sobiesz (Sobiesław). Nazwa zmieniała się z pierwotnego Sobieszowa przez Bszowo do funkcjonującego od końca XVI w. w Bzowa.

Po wielkich powodziach w II połowie XVI wieku w Bzowie osadzono holenderskich mennonitów. Umiejętność gospodarowania na podmokłych terenach sprawiła, że olędrzy stali się pożądanymi kolonistami. Śladem ich bytności jest kościół z 1768 roku. W okolicy znajdują się domy drewnianej konstrukcji zrębowej, wybudowane w stylu holenderskim w połowie XIX wieku. W pobliskim Osieku (2 km na wschód) odkryto ślady cmentarzyska grobów skrzynkowych, jedynego na nizinach nadwiślańskich, najniżej położonego na Kociewiu. 3 km na zachód od Bzowa znajduje się Góra Kościuszki (wzgórze 85 m n.p.m.) nazwana tak dla uczczenia 110. rocznicy śmierci Tadeusza Kościuszki.

We wsi rośnie grusza polna o obwodzie (przy powołaniu) 150 cm, uznana za pomnik przyrody w 1991 roku.

W Bzowie działa Ochotnicza Straż Pożarna, która niedawno święciła swoje 91. urodziny. W tej miejscowości prężnie rozwija się również Koło Gospodyń Wiejskich liczące sobie 75 lat.

Zobacz też

• Bzowo
• Bzów