Leźnica Mała

Leźnica Mała – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie łęczyckim, w gminie Łęczyca.

Historia

Oddalona o kilka kilometrów na zachód od Łęczycy wieś Leźnica Mała jest odnotowywana już w średniowiecznych źródłach. Pod koniec XVIII wieku była własnością księdza Andrzeja Miniszewskiego (Miniszewscy z końca XIX wieku pochowani są na cmentarzu łęczyckim). W XIX wieku rodzina Gnoińskich była dziedzicami wsi. Na początku XX wieku wyemigrowali do Ameryki, przekazując folwark Wyrzykowskiemu, krewnemu rodziny. Do dnia dzisiejszego potomkowie tego rodu mieszkają we wsi.

W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.

Cmentarz

Tutejszy cmentarz ulokowany jest przy samej drodze przecinającej wieś. Niemal na końcu głównej alei, po jej lewej stronie, zachował się niezmiernie interesujący grobowiec o podwójnej, sklepionej beczkowo krypcie. Nad nim umieszczono pokaźnych rozmiarów pomnik z piaskowca. Pomnik jest ozdobiony misternie kutą materią zwieszającą się od szczytu, z frędzlami po bokach. Z prawej strony, spod "materiału" wystaje wianek kwiatów. W centralnej części umieszczono napis „Grób rodziny Borzęckich i Czarneckich”. Pod nim znalazły się wypukło rzeźbione motywy krzyża, kotwicy, serca gorejącego i wiązki kwiatów.

Mieszkańcy Leźnicy Małej twierdzą, że pochowany jest tutaj, w niezbyt ładnym grobowcu z lastryko, Hubert ks. Lubomirski, syn księżnej Teresy z Radziwiłłów i ks. Huberta Lubomirskiego. Zmarły w 1977 roku Hubert Lubomirski jr miał być stróżem w PGR Mniszki. W grobie spoczywa jego druga żona Małgorzata.

Kościół

W Leźnicy Małej można zobaczyć kościół z roku 1784, wybudowany przez ówczesnego dziedzica ks. Andrzeja Mniszkowskiego. Budynek orientowany, jednonawowy, drewniany, o konstrukcji zrębowej, oszalowany, jednonawowy. Ołtarz główny manierystyczny z drugiej połowy XVII wieku, wewnątrz wczesnobarokowe rzeźby naturalnej wielkości pochodzące z tumu.

Na terenie starego cmentarza, który znajdował się przy kościele możemy podziwiać pomniki przyrody: dwa wiązy szypułkowe o obwodach 434, 580 cm oraz wysokości 30 i 15 m.

Szkoła

W Leźnicy Małej znajduje się szkoła podstawowa, której początki istnienia sięgają okresu po I wojnie światowej.

Jeden z mieszkańców tej wsi o nazwisku Beticher (z pochodzenia Niemiec) z pomocą okolicznej ludności wybudował największy w okolicy budynek, przeznaczając na to własne środki finansowe. W 1918 roku wynajęto w tym budynku izby i zorganizowano Publiczną Szkołę Powszechną w Leźnicy Małej. Brak jest jakichkolwiek dokumentów i zarządzeń dotyczących okoliczności utworzenia i stopnia organizacji tej szkoły. Była to szkoła z klasami I - IV. W 1932 roku była to już szkoła powszechna stopnia III o siedmiu oddziałach.

Podczas II wojny światowej szkoła była nieczynna. Wszystkie dokumenty w czasie okupacji zaginęły. 1 września 1945 szkoła wznowiła oficjalną działalność i działa do dzisiejszego dnia. Rok szkolny 1974/1975 był przełomowy dla historii tej szkoły. Władysław Wyrzykowski przekazał grunty pod budowę nowej szkoły. Od 5 października 1974 roku zajęcia szkolne odbywały się w nowym budynku szkolnym, który użytkowany jest przez szkołę do dziś.