Ocena internautów miejscowości Biała Rawska
Średnia ocena: 4.0
liczba ocen: 24
Ilość ulic: 28
Ilość kodów pocztowych: 1
Współrzedne geograficzne N: 51.799999
Współrzedne geograficzne E: 20.483000
Strefa numeracyjna: Kierunkowy 46
Liczba ludności: 3231
Gęstość ludności: 336,1 os./km²
Rodzaj gminy: miejsko-wiejska
TERC: 1101313024
Tablice rejestracyjne: ERW
Biała Rawska – miasto w woj. łódzkim, w powiecie rawskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Biała Rawska.
Do 1954 roku siedziba wiejskiej gminy Marianów. W latach 1975-1998 miasto administracyjnie należało do województwa skierniewickiego.
Biała Rawska położona jest na Wysoczyźnie Rawskiej, nad rzeką Białką – dopływem Rawki, należącej do dorzecza Bzury.
Według danych z 31 grudnia 2008 miasto liczyło 3231 mieszkańców.
W odległości 8 km od Białej znajduje się droga krajowa nr 8: Warszawa – Katowice (tzw. Gierkówka). Przez miasto przebiega Centralna Magistrala Kolejowa Grodzisk Mazowiecki – Zawiercie z przystankiem kolejowym Biała Rawska oraz droga wojewódzka nr 725: Rawa Mazowiecka – Grójec. W Białej Rawskiej znajduje się także ostatnia stacja zabytkowej Rogowskiej Kolei Wąskotorowej prowadzącej z Rogowa przez Rawę Mazowiecką do Białej Rawskiej.
Ulice w mieście rozchodzą się od położonego w centrum rynku, w pobliżu którego znajduje się zabytkowy kościół. Zabudowa – w centrum stare, niekiedy XIX-wieczne budynki wielo- i jednorodzinne – kamienice i domy drewniane, na obrzeżach – głównie zabudowa jednorodzinna. Na przedmieściach – typowe wiejskie domy i budynki gospodarcze. W mieście znajduje się też kilkanaście bloków z wielkiej płyty, zbudowanych w latach 70.
W miejscowości znajduje się urząd gminy i kilka innych podległych władzom gminy urzędów {np. Miejsko-Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej), a także ośrodek zdrowia, szkoła podstawowa, gimnazjum i zespół szkół ponadgimnazjalnych oraz przedszkole. Biała Rawska jest lokalnym centrum kulturalno-handlowo-rozrywkowym – mieści się w niej biblioteka publiczna, kilkanaście sklepów, apteki, targowisko i kino, a ponadto remiza Straży Pożarnej, komisariat Policji i kościół. Na przedmieściu znajduje się zespół stawów utworzonych na przepływającej przez miejscowość Białce, z których jeden pełni funkcję kąpieliska.
Biała Rawska jest jednym z najstarszych ośrodków osadniczych na Mazowszu. Już w XII w. była ona grodem kasztelańskim (pełniącym rolę ośrodka administracyjnego) oraz ważnym ośrodkiem handlowym. Źródła pisane poświadczające istnienie Białej pojawiają się jednak dopiero w 1246 roku, natomiast pierwsza zachowana bezpośrednia wzmianka pisana pochodzi z 24 sierpnia 1295 roku. Miasto w początkowym okresie nosiło nazwę "Bela".
Gród Biała w tym okresie był otoczony wałem ziemnym (lub drewnianą palisadą), nie posiadał murów. Kasztelania w XIV w. została przeniesiona do Rawy Mazowieckiej.
Prawa miejskie Biała Rawska uzyskała przed rokiem 1498.
Od XIV do XVI wieku Biała należała do biskupów chełmskich. W okresie tym miejscowość przeżywała swój okres świetności. Rozwój ten miasto zawdzięczało korzystnemu położeniu: przy ważnych drogach handlowych prowadzących do ówczesnych regionalnych centrów: Czerska, Łęczycy i Sandomierza.
Miasto w tym okresie było ważnym centrum lokalnego handlu – poza cotygodniowym targiem w mieście corocznie odbywało się 16 jarmarków. Do czasu rozbiorów Biała była siedzibą powiatu, wchodzącego w skład województwa rawskiego.
Od początku XVII w. rozpoczął się stopniowy upadek miasta. W czasie potopu szwedzkiego miasto zostało całkowicie zniszczone; po jego zakończeniu Białą zamieszkiwało ok. 100 osób. Wówczas w Białej odbywały się sądy szlachty z całej ziemi rawskiej. Taki stan rzeczy utrzymywał się bardzo długo: jeszcze ponad 100 lat później, w roku 1777 miasto liczyło zaledwie 186 mieszkańców.
Od połowy XVIII w. do 1879 r. Biała była posiadłością rodziny szlacheckiej – Leszczyńskich herbu Belina.
W maju 1794 r. w pobliżu Białej Henryk Dąbrowski – późniejszy twórca Legionów polskich we Włoszech, bohater hymnu narodowego, stoczył niewielką, zwycięską bitwę z wojskami rosyjskimi.
W XVIII w. w Białej Rawskiej zaczęli osiedlić się Żydzi. Ich osadnictwo doprowadziło do rozwoju miasta i w konsekwencji do dalszego powiększenia liczby ludności miejscowości, w której osiedlali się także okoliczni chłopi. Już w 1810 r. Biała liczyła 467 mieszkańców, zaś w 1900 – ponad 2000. W 1833 r. miasto posiadało już murowany ratusz. Mimo stopniowego rozwoju, w 1870 r. Biała Rawska, tak jak wiele innych polskich miasteczek utraciła prawa miejskie. Odzyskała je dopiero w 1925 r. Miasto zamieszkiwało wówczas ok. 2800 mieszkańców.
W 1847 r. roku został zaprojektowany obecny herb Białej Rawskiej. Było to konieczne, gdyż poprzednio obowiązujący herb nie był znany: w czasie wojen spłonęły wszystkie historyczne dokumenty, na których mogły znajdować się pieczęcie miejskie.
W 1905 r. odbyła się wielka manifestacja mieszkańców miasta i okolicznych chłopów.
Podczas okupacji zginęło ok. 1,8 tys. mieszkańców spośród 3119, jakie zamieszkiwały miasto w 1939 r. w tym niemal wszyscy Żydzi. W czasie II wojny światowej w okolicy Białej działały liczne oddziały partyzanckie, dowodzone m.in. przez sierżanta Stanisława Roszkowskiego ps. "Koń", por. Henryka Sieczkowskiego ps. "Władysław", Stanisława Sawickiego ps. "Lerman".
Miasto zostało wyzwolone przez żołnierzy Armii Czerwonej 17 stycznia 1945 r.
Po wojnie miasto stopniowo rozwijało się, w okresie 1945-1989 liczba ludności podwoiła się.
Dość późno, bo dopiero od XVIII w. w mieście zaczęli się osiedlać Żydzi. Wkrótce miasto stało się istotnym centrum żydowskim w okolicy. W 1822 r. w Białej utworzona została samodzielna żydowska gmina wyznaniowa, posiadająca drewnianą synagogę, szkołę religijną – cheder, oraz cmentarz (kirkut), a na nim dom pogrzebowy a także mykwę – rytualną łaźnię. W następnych latach (1845-1847), na miejscu drewnianej synagogi, która spłonęła w 1842 r. zbudowano nową, murowaną bóżnicę. Przetrwała ona do 1939 r., kiedy to została spalona przez Niemców.
Na początku lat 20. w Białej zamieszkiwało blisko 1,5 tys. Żydów. Stanowili oni ponad połowę mieszkańców miasta. W latach następnych liczba ta zmniejszyła się, jednak w przededniu wojny udział społeczności żydowskiej w ogólnej liczbie ludności wynosił ponad 40%.
W czasie II wojny światowej w 1941 r. Niemcy utworzyli tu getto żydowskie (ul. Gęsia, Brukowa, Narutowicza, Mickiewicza, Szeroka i Zakątna), w którym zgromadzili ok. 4 tys. osób z całej okolicy, m.in. Piaseczna i Żyrardowa. 27 października 1942 r. getto zlikwidowano, zaś Żydzi przewiezieni zostali do Rawy Mazowieckiej, a następnie wywiezieni do ośrodka zagłady w Treblince.
W Białej istnieje niewielki przemysł spożywczy i elektrotechniczny. W mieście znajduje się filia łódzkich zakładów termotechnicznych, a także przetwórnia owoców, brojlernia, młyn, betoniarnia. Część ludności utrzymuje się z działalności handlowej. Dość dogodne położenie i istnienie komunikacji zbiorowej umożliwia części ludności podejmowanie zatrudnienia w pobliskiej Rawie Mazowieckiej, a nawet w Warszawie.
Ludność z przedmieść, stanowiących dawne wioski, utrzymuje się z uprawy roli, głównie warzyw i owoców.
Ostatnia data aktualizacji: 2012-03-16 22:58:29