Pstrokonie

Pstrokonie – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie zduńskowolskim, w gminie Zapolice. Znajduje się w odległości 10 km na południe od Zduńskiej Woli w pobliżu ujścia Widawki do Warty.

W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.

Historia

W Pstrokoniach wykryto stanowiska archeologiczne z epoki mezolitu (środkowa epoka kamienia), kultury komornickiej i chojnicko-pieńkowskiej w postaci drobnych wyrobów krzemiennych używanych przez wyspecjalizowanych myśliwych, jak również duże cmentarzysko popielnicowe pokryte brukiem z okresu kultury łużyckiej. Stwierdzono tu także istnienie otwartej osady z tego okresu. Pierwsza wzmianka z 1311, kiedy to Władysław Łokietek nadaje ją Wacławowi Liszowicowi. Z tej wsi wywodzą się znane na ziemi sieradzkiej dwa rody Pstrokońskich: herbu Poraj i h. Gąska. W XIX w. wieś należała do Walewskich, ostatnimi właścicielami (do 1939) byli Żółtowscy.

Zabytki

Zachował się tu, w otoczeniu 4-hektarowego parku, eklektyczny pałacyk z XIX w., starannie odrestaurowany, obecnie wykupiony od gminy przez osobę prywatną. Jest to budynek piętrowy, dziewięcioosiowy, z dość ciekawym detalem architektonicznym (wzniesiony na rzucie prostokąta, z trójkondygnacyjną wieżą zachodnią), jest przykładem interesującej realizacji siedziby wiejskiej w tej części Sieradzkiego. Był tu też (obecnie nieistniejący) kopiec, na którym stał budynek drewniany. Była to najstarsza siedziba Pstrokońskich.

Przy drodze kapliczka murowana z rzeźbą św. Wawrzyńca z XIX w.

Według rejestru zabytków KOBiDZ na listę zabytków wpisane są obiekty:

• zespół dworski, XIX w.:
  • dwór, nr rej.: 307/5/82 z 28.08.1982
  • park, nr rej.: 423/A z 28.12.1998

Przyroda

W otaczającym dwór parku: platany, modrzewie, buki. Przy wjeździe do parku dwa dęby o obwodzie 500 i 350 cm.