Powiat biłgorajski

Powiat biłgorajski – powiat w Polsce, w południowo-wschodniej części województwa lubelskiego, odtworzony w 1999 roku w ramach reformy administracyjnej. Jego siedzibą jest miasto Biłgoraj.

Powiat leży głównie na pograniczu Równiny Biłgorajskiej i Płaskowyżu Tarnogrodzkiego. Północne gminy powiatu tworzą specyficzne podłużne i wąskie pasmo, przebiegające na krótkich odcinkach przez szereg równoleżnikowych mezoregionów: Wzniesienia Urzędowskie, Roztocze Zachodnie, Padół Zamojski i Wyniosłość Giełczewską. Wschodnie krańce powiatu leżą w obrębie Roztocza Środkowego. Głównymi rzekami powiatu są Tanew, Łada i Por. Na terenie powiatu znajdują się złoża gazu ziemnego i ropy naftowej. Jest to region wybitnie rolniczy z dużymi obszarami leśnymi.

Podział administracyjny

Stan: na 31 grudnia 2006 rok
Źródła: Główny Urząd Statystyczny i Lubelski Urząd Wojewódzki

Główne miejscowości

Na terenie powiatu znajdują się cztery miasta:

(GUS, stan na 31.12.2006)

• Biłgoraj (27244 mieszk. • 21,10 km² • 1291 os./km²)
• Tarnogród (3399 mieszk. • 10,69 km² • 318 os./km²)
• Józefów (2436 mieszk. • 5,00 km² • 487 os./km²)
• Frampol (1421 mieszk. • 4,67 km² • 304 os./km²)

oraz dwie wsie będące dawniej miastami:

• Goraj (ok. 1100 mieszk.)
• Turobin (ok. 1000 mieszk.)

Inne większe wsie (powyżej 1000 mieszkańców) to Aleksandrów (3.100), Łukowa (2.700), Sól (2.200), Różaniec (1.800), Potok Górny (1.400), Tereszpol (1.400), Zamch (1.500), Biszcza (1.200), Lipiny Dolne (1.200), Dąbrowica (1.200), Księżpol (1.100), Chmielek (1.100) i Bukowina (1.000).

Historia

1866-1912

Przed utworzeniem powiatu biłgorajskiego jego tereny obejmował istniejący od 1810 powiat tarnogrodzki (od 1842 okręg tarnogrodzki). W jego skład wchodziły również Frampol, Goraj i Janów Lubelski.

W 1866 w Królestwie Polskim nastąpiła reforma administracyjna. W ramach represji po powstaniu styczniowym zniesiono okręg tarnogrodzki (wraz z odebraniem praw miejskich Tarnogrodowi) a z południowo-zachodniej części powiatu zamojskiego utworzono powiat biłgorajski z siedzibą w Biłgoraju. Powiat był jednym z dziesięciu powiatów guberni lubelskiej. W 1866 jego obszar wynosił 1708 km² (30,6 mil²), w 1878 liczba mieszkańców wynosiła 80.335. W 1876 wśród 73898 mieszkańców powiatu było 46.595 (63%) katolików, 18 294 (25%) unitów, 6761 (9%) izraelitów, 2232 (3%) prawosławnych i 14 (0,01%) protestantów.

Powiat graniczył od północy z powiatami janowskim i zamojskim, od wschodu z powiatem tomaszowskim a od zachodu i południa z Galicją (Austro-Węgry). Rzeka Tanew (niespławna) przecinała powiat na dwie geograficznie odmienne części: północną – niską, zalesioną i obfitującą w drobne cieki wodne (główna rzeka Łada), niezbyt uprawną i rzadko zaludnioną; oraz południową – wzniesioną, górzystą, bezleśną i ubogą w wody (tylko rzeczka Złota), natomiast lepiej uprawną i bardziej zaludnioną (mimo rzadkiego rozmieszczenia wsi). Jedyną drogą wodną powiatu był San (tylko na krótkim odcinku przygranicznym) natomiast najbliższa kolej – nadwiślańska – biegła w odległości około 10 mil od granicy powiatu. W powiecie niemal nie było dróg bitych (6 km przed I wojną światową), co hamowało rozwój rolnictwa i przemysłu (oprócz stosunkowo rozwiniętego sitarstwa w Biłgoraju). Na terenie powiatu istniały 4 małe browary, 1 gorzelnia i 6 fabryk (ostatnie miejsce wśród powiatów w guberni).

W powiecie było w 1878 roku 19 szkół podstawowych. Pod względem sądowym powiat biłgorajski należał do II okręgu sądowego w Zamościu i dzielił się na cztery gminne okręgi sądowe z siedzibami w Soli, Lipinach, Tarnogrodzie i Józefowie. Pod względem administracyjnym powiat dzielił się na (pisownia oryginalna):

• 1 miasto: Biłgoraj
• 3 osady miejskie: Józefów, Krzeszów i Tarnogród (Frampol i Goraj znalazły się w powiecie zamojskim)
• 14 gmin: Aleksandrów, Babica, Biszcza, Krzeszowska-Huta, Kniaźpol, Kocudza, Krzeszów, Łukowa, Majdan Sopocki, Potok górny, Puszcza Solska, Sol, "Tarnowatka" (właśc. Tarnogród) i Różaniecka wola

1912-1914

Powiat biłgorajski znalazł się wśród powiatów guberni lubelskiej dotkniętych utworzeniem w 1912 guberni chełmskiej. Zaliczając ziemię biłgorajską do guberni chełmskiej, mającej z założenia ruski (rosyjski) charakter, władze rosyjskie wykorzystały kolejną możliwość rusyfikacji mieszkańców, ponieważ tylko w trzech gminach – Babice, Biszcza i Księżpol – odsetek prawosławnych (w rzeczywistości nawróconych przemocą unitów) przekraczał 50%, a w trzech kolejnych – Potok Górny, Wola Różaniecka i Krzeszów – 30%.

Gminy Aleksandrów i Kocudza oraz części gmin Huta Krzeszowska, Łukowa, Majdan Sopocki, Puszcza Solska i Sól pozostały po stronie lubelskiej i zostały włączone do powiatu janowskiego. Pozostała część powiatu biłgorajskiego pod dotychczasową nazwą została włączona do guberni chełmskiej. Powiat biłgorajski w tych granicach liczył 998,7 km² powierzchni i 102 382 mieszkańców. W jego skład wchodziły miasto Biłgoraj, osady Tarnogród i Krzeszów oraz dziesięć gmin – Babice, Biszcza, Huta Krzeszowska, Księżpol, Krzeszów, Łukowa, Majdan Sopocki, Potok Górny, Puszcza Solska, Sól, Tarnogród i Wola Różaniecka, a w nich 101 wsi.

Granica nowej guberni przecięła dotychczasowy powiat bardzo skomplikowaną linią, istniała również enklawa "chełmska" – wieś Dyle. Nowy podział wywołał zamęt w administracji, w szczególności gminy Tarnogród początkowo nie zaliczono do chełmskiej, wobec czego stanowiła eksklawę guberni lubelskiej na granicy z Galicją. W nowych granicach powiatu ludność katolicka nadal stanowiła większość; według urzędowych danych mieszkało to 53.973 katolików, 36.562 prawosławnych, 13.070 żydów i 1 luteranin. Stopniowo wprowadzano przepisy wynaradawiające ludność polską.

W marcu gubernię chełmską wyłączono z generał-gubernatorstwa warszawskiego i włączono do generał-gubernatorstwa kijowskiego, jednak zmiana ta nie wywarła praktycznych skutków, bo już latem tego roku władze rosyjskie bezpowrotnie opuściły Polskę.

1914-1919

Po zajęciu Królestwa Polskiego przez wojska państw centralnych powiat biłgorajski znalazł się pod okupacją austro-węgierską – początkowo w obrębie Generał-Gubernatorstwa Wojskowego w Kielcach, a od 1 października 1915 Generał-Gubernatorstwu Wojskowemu w Lublinie. Okupacyjne władze austriackie przywróciły granice powiatów z 1912 roku. Wskutek intensywnej emigracji, ewakuacji ludności (zwłaszcza ukraińskiej) na wschód i strat wojennych, ludność powiatu w październiku 1916 w stosunku do 1906 spadła o 46,8% – do 71 761 osób.

Lokalnym organem władz okupacyjnych była cesarska i królewska komenda wojskowa, mająca charakter militarny. Na jej czele stali oficerowie armii austro-węgierskiej. W ramach tej komendy istniał komisariat cywilny kierowany przez komisarza cywilnego narodowości polskiej. Zachowano dotychczasową organizację władz gminnych i miejskich. Językiem urzędowym był niemiecki, ale w kontaktach z ludnością używano języka polskiego. Pod koniec 1917 przywrócono samorząd powiatowy, a latem 1918 – miejski.

Wielkie wzburzenie w powiecie wywołał traktat brzeski, mocą którego powiat znów miał być podzielony na część polską i "chełmską", należącą do Ukrainy. Projektowana granica miała przecinać południową Lubelszczyznę wzdłuż linii Tarnogród – Biłgoraj – Szczebrzeszyn.

W październiku 1918 Rada Regencyjna powołała jako podstawowe jednostki administracji powiaty zarządzane przez komisarzy – początkowo zwanych królewsko-polskimi, potem ludowymi, a wreszcie rządowymi. 3 listopada 1918 ostatni austro-węgierski komisarz wojskowy powiatu biłgorajskiego ppłk Aleksander Carapet przekazał władzę miejscowemu komisarzowi cywilnemu A. Cyfrowiczowi i wyjechał z Biłgoraja. 4 listopada miejscowe jednostki POW bez oporu rozbroiły żołnierzy austriackich. Powiat był wolny.

1919-1939

Po odzyskaniu niepodległości powiat biłgorajski w dotychczasowych (czyli takich jak w 1866 roku) granicach stał się jednym z 19 powiatów utworzonego 14 sierpnia 1919 województwa lubelskiego.

1 stycznia 1923 do powiatu biłgorajskiego włączono gminy Frampol i Goraj z powiatu zamojskiego.

1 kwietnia 1923 z powiatu biłgorajskiego wyłączono gminę Majdan Sopocki i włączono ją do powiatu tomaszowskiego – z wyjątkiem wsi Długi Kąt, Hamernia, Izbica, Siedliska i Stanisławów, które po włączeniu do gminy Aleksandrów pozostały w powiecie biłgorajskim.

1 kwietnia 1927 zmieniono granice gmin wiejskich Sól, Aleksandrów i Puszcza Solska – wsie Brodziaki, Korczów, Okrągłe i Smólsko z gminy Sól włączono do gminy Puszcza Solska, a wieś Margole z gminy Sól włączono do gminy Aleksandrów, jak również do miasta Biłgoraja przyłączono wieś Bojary oraz wieś i folwark Rożnówka z gminy Puszcza Solska.

1 kwietnia 1930 zniesiono gminę Goraj, której teren włączono do gminy Frampol, oraz zmieniono granice gmin Frampol i Puszcza Solska – do tej ostatniej gminy włączono z gminy Frampol obszar leśny o obszarze 37,40 ha położony między wsią Karolówka a dotychczasową granicą gminy Puszcza Solska. Rozporządzenie to uchylono kolejnym rozporządzeniem z 29 lipca 1939; w efekcie zniesienie gminy Goraj zostało z mocą wsteczną uchylone, a zmiana granic gmin anulowana.

1 kwietnia 1933 powiat liczył 1.575,37 km² powierzchni i 118.874 mieszkańców w 1 mieście, 15 gminach i 269 sołectwach.

1939-1944

W myśl paktu Ribbentrop-Mołotow biłgorajszczyzna wraz z resztą obszaru Polski na wschód od Wisły i Sanu miała przypaść Związkowi Radzieckiemu. Rzeczywiście, 28 września 1939 miasto z okolicą zajęły wojska radzieckie, jednak w następstwie zmiany ustaleń między okupantami opuściły je po niecałych dwóch tygodniach.

26 października 1939 powiat biłgorajski objęła cywilna administracja niemiecka. Powiat należał wówczas do dystryktu lubelskiego Generalnego Gubernatorstwa. Nie licząc się z tradycyjnymi granicami 1 stycznia 1940 niemieckie władze okupacyjne włączyły do powiatu biłgorajskiego:

• miasto Szczebrzeszyn oraz gminy Tereszpol, Radecznica i Zwierzyniec z powiatu zamojskiego;
• gminę Kuryłówka z powiatu łańcuckiego;
• gminę Cieplice, utworzoną z części gmin Adamówka i Sieniawa powiatu jarosławskiego
• gminę Dzików Stary z powiatu lubaczowskiego.

Przez bardzo krótki czas (1939) do powiatu biłgorajskiego należały też odległe gminy Antoniów i Charzewice (ta ostatnia częściowo) z dotychczasowego powiatu tarnobrzeskiego.

Na przełomie 1940 i 1941 roku powiat biłgorajski liczył 23 gminy i 2584,1 km² powierzchni. W czasie wojny obszar powiatu, szczególnie wschodnia część, był objęty powstaniem zamojskim.

1944-1954

W 1944 podział administracyjny Polski został odtworzony według stanu z 1939. Według podziału administracyjnego z 1952 powiat biłgorajski należał do woj. lubelskiego i dzielił się na 1 miasto i 15 gmin, które z kolei były podzielone na 144 gromad (sołectw) (liczba gromad w nawiasie):

• miasto Biłgoraj (Tarnogród, Józefów i Frampol były wówczas wsiami)
• gminy Aleksandrów (13), Babice (6), Biszcza (7), Frampol (13), Goraj (11), Huta Krzeszowska (16), Kocudza (13), Krzeszów (9), Księżpol (9), Łukowa (9), Potok Górny (9), Puszcza Solska (11), Sól (13), Tarnogród (0) i Wola Różaniecka (5)

1 stycznia 1953 z gminy Kocudza wyłączono gromady Andrzejówka, Bukowa i Korytków Duży i włączono je do gminy Puszcza Solska.

1954-1972

1 stycznia 1955 weszła w życie reforma administracyjna wprowadzona ustawą z 29 września 1954 o reformie podziału administracyjnego wsi i powołaniu gromadzkich rad narodowych, polegająca na likwidacji gmin i podziale powiatów bezpośrednio na gromady. W myśl art. 3 tej ustawy podziału na gromady dokonywała wojewódzka rada narodowa w drodze uchwały zatwierdzonej przez Komitat Rady Państwa i Rady Ministrów do spraw Podziału Administracyjnego Kraju. Wojewódzka Rada Narodowa w Lublinie podjęła odpowiednią uchwałę 5 października 1954. Jej mocą powiat biłgorajski został podzielony na 1 miasto i 45 gromad:

• miasto Biłgoraj
• gromady Aleksandrów, Babice, Bidaczów Stary, Biszcza, Bukowa, Bukowina, Bystre, Chmielek, Dąbrowica, Dzwola, Frampol, Goraj, Górecko Stare, Harasiuki, Hedwiżyn, Hosznia Ordynacka, Hucisko, Huta Plebańska, Jędrzejówka, Józefów, Kocudza, Korchów, Korytków Duży, Krzeszów, Księżpol, Lipiny Dolne, Luchów Górny, Łukowa, Majdan Gromadzki, Majdan Nowy, Momoty Górne, Nowa Wieś, Obsza, Podlesie, Potok Górny, Rakówka, Smólsko, Sól, Stanisławów, Szyszków, Tarnogród, Teodorówka, Wola Dereźniańska, Wola Różaniecka i Zamch.

W ramach tej reformy dokonano licznych zmian przynależności administracyjnej poszczególnych miejscowości:

• z byłej gminy Potok Górny powiatu biłgorajskiego wyłączono gromadę Kulno do powiatu leżajskiego województwa rzeszowskiego,
• z byłej gminy Goraj powiatu biłgorajskiego wyłączono gromadę Zagrody do powiatu krasnostawskiego,
• do powiatu biłgorajskiego przyłączono gromadę Gilów z powiatu krasnostawskiego,
• do powiatu biłgorajskiego przyłączono gromady Majdan Nepryski, Borowina-Morgi, Górniki, Chłopków i Hedwiżyn, część gromady Bukownica (wsie Wolaniny i Ratwica) i obszary leśne wsi Aleksandrów z powiatu zamojskiego.

W tej samej dacie, ale odrębnym rozporządzeniem Rady Ministrów z 7 października 1954 przyłączono do powiatu biłgorajskiego gromady Tereszpol Kukiełki i Tereszpol Zaorenda z byłej gminy Tereszpol powiatu zamojskiego.

Dalsze zmiany przyniosła reforma z 1955, wchodząca w życie 1 stycznia 1956:

• gromady Dzwola, Kocudza i Momoty Górne przeniesiono do odtworzonego powiatu janowskiego w woj. lubelskim,
• gromady Bystre i Krzeszów przeniesiono do nowo utworzonego powiatu leżajskiego w woj. rzeszowskim.

W efekcie 1 stycznia 1956 powiat biłgorajski składał się z 1 miasta i 42 gromad.

1 stycznia 1958 do powiatu biłgorajskiego włączono gromadę Czarnystok z powiatu zamojskiegolecz już 31 grudnia 1959 roku gromadę tę włączono z powrotem do powiatu zamojskiego.

1 lipca 1960 zniesiono 16 gromad a utworzono 2 nowe - Biłgoraj (z siedzibą w Biłgoraju) i Krzeszów Górny. W efekcie powiat składał się z 1 miasta i 24 gromad: Aleksandrów, Biłgoraj, Biszcza, Bukowa, Frampol, Goraj, Harasiuki, Hedwiżyn, Huta Plebańska, Jędrzejówka, Józefów, Krzeszów Górny, Księżpol, Lipiny Dolne, Łukowa, Majdan Nowy, Obsza, Potok Górny, Sól, Szyszków, Tarnogród, Teodorówka, Tereszpol Zaorenda i Wola Różaniecka.

31 grudnia 1961 do gromady Józefów w powiecie biłgorajskim przyłączono wieś Szopowe oraz stację kolejową Krasnobród z gromady Bondyrz w powiecie zamojskim.

Do 1 lipca 1965 zniesiono kolejne 5 gromad (Bukowa, Hedwiżyn, Huta Plebańska, Jędrzejówka i Szyszków), utworzono natomiast gromadę Huta Krzeszowska. W efekcie powiat składał się z 1 miasta i 20 gromad.

1973-1975

Kolejna reforma administracyjna z 1972 przyniosła zniesienie gromad i reaktywację gmin z dniem 1 stycznia 1973. Powiat biłgorajski podzielono na 1 miasto i 12 gmin:

• miasto Biłgoraj
• gminy Biłgoraj, Biszcza, Frampol, Goraj, Harasiuki, Józefów, Księżpol, Łukowa, Obsza, Potok Górny, Tarnogród i Tereszpol.

Gminę Krzeszów odtworzono w powiecie leżajskim woj. rzeszowskiego. W miejsce dawnej gminy Kocudza utworzono w powiecie janowskim woj. lubelskiego gminę Dzwola. Ponadto 1 stycznia 1973 z powiatu krasnostawskiego wyłączono część obszaru sołectwa Gródki o powierzchni 250 ha, którą włączono do powiatu biłgorajskiego.

W ramach reformy odtworzono jedynie niektóre dawne gminy, natomiast pozostałe uległy znacznym zmianom. Odtworzono gminy Biszcza, Frampol, Goraj, Księżpol, Łukowa, Potok Górny i Tereszpol. Dawna gmina Aleksandrów została odtworzona jako gmina Józefów, dawna gmina Babice – jako gmina Obsza, dawna gmina Huta Krzeszowska – jako Harasiuki. Nowa gmina Tarnogród objęła dawną gminę Tarnogród (obejmującą samą miejscowość) i otaczającą ją gminę Wola Różaniecka. Nowo utworzona gmina Biłgoraj, otaczająca pierścieniem miasto, objęła większość terenów dawnych gmin Sól i Puszcza Solska, których nie odtworzono.

W 1973 powierzchnia powiatu biłgorajskiego wynosiła 1685 km², liczba mieszkańców 92.600, gęstość zaludnienia – 55 mieszkańców na km².

1975-1998

Wskutek reformy administracyjnej z 1975 1 czerwca tego roku powiat biłgorajski został zniesiony. Wchodzące w jego skład gminy włączono do nowo utworzonego województwa zamojskiego, jedynie gmina Harasiuki została włączona do województwa tarnobrzeskiego (tam znalazły się też dawne "biłgorajskie" gminy Krzeszów i Dzwola).

2 lipca 1976 zniesiono gminy Biszcza, Obsza i Tereszpol. Obszar gminy Biszcza podzielono między gminy Księżpol, Potok Górny i Tarnogród, obszar gminy Obsza przyłączono do gminy Łukowa a obszar gminy Tereszpol podzielono między gminy Biłgoraj i Zwierzyniec.

1 września 1977 zniesiono także gminę Krzeszów w woj. tarnobrzeskim, włączając ją do gminy Rudnik.

1 października 1982 odtworzono gminy Biszcza i Obsza (a także gminę Krzeszów w woj. tarnobrzeskim, powiększoną o wieś Podolszynka Plebańska z gminy Harasiuki). Gminę Tereszpol przywrócono 1 stycznia 1984, jednak wieś Hedwiżyn pozostała w gminie Biłgoraj.

1 stycznia 1987 prawa miejskie odzyskał Tarnogród a 1 stycznia 1988 – Józefów. Od momentu odzyskania praw miejskich miasta te stanowiły jednostki administracyjne (gminy miejskie) odrębne od jednoimiennych gmin wiejskich natomiast miały wspólne z nimi władze gminne. 1 lutego 1991 miasta oraz gminy wiejskie Tarnogród i Józefów połączono we wspólne gminy miejsko-wiejskie.

1 stycznia 1992 utworzono nową (dużo mniejszą niż sprzed 1954 roku) gminę Aleksandrów, wyodrębnioną z części obszaru gminy Józefów.

1 października 1993 prawa miejskie odzyskał także Frampol, wobec czego gminę wiejską Frampol przekształcono w gminę miejsko-wiejską.

Od 1999

Wraz z reformą administracyjną z 1999 roku w nowym województwie lubelskim przywrócono powiat biłgorajski. W porównaniu z obszarem z początku 1975 powiat biłgorajski został zwiększony o gminę Turobin (dawniej w powiecie krasnostawskim, a następnie także w województwie zamojskim), lecz zmniejszony o gminę Harasiuki, przyłączoną do powiatu niżańskiego w województwie podkarpackim (tamże po raz pierwszy znalazła się gmina Krzeszów, podczas gdy gmina Dzwola powróciła do powiatu janowskiego). Czyniono zabiegi o włączenie do powiatu biłgorajskiego gminy Zwierzyniec, lecz ostatecznie włączono ją do powiatu zamojskiego.

Demografia

Liczba ludności (dane z 30 czerwca 2005):

Urzędy gmin

stan na 1 stycznia 2008 rok

Gmina	Zdjęcie	Kierownictwo	Adres
Powiat
POWIAT		Starosta p.o. wicestarosta Stanisław Schodziński	ul. T. Kościuszki 87 23-400 Biłgoraj tel. 84 688-20-01 www
Gmina miejska
Biłgoraj		Burmistrz Janusz Zbigniew Rosłan	pl. Wolności 16 23-400 Biłgoraj tel. 84 686-25-11 www
Gminy miejsko-wiejskie
Frampol		Burmistrz Tadeusz Niedźwiecki	ul. Radzięcka 8 23-440 Frampol tel. 84 685-75-09 www
Józefów		Burmistrz Roman Antoni Dziura	ul. Kościuszki 37 23-460 Józefów tel. 84 687-81-33 www
Tarnogród		Burmistrz Eugeniusz Stróż	ul. Kościuszki 5 23-420 Tarnogród tel. 84 689-71-61 www
Gminy wiejskie
Aleksandrów		Wójt Józef Henryk Biały	Aleksandrów II 380 23-408 Aleksandrów tel. 84 687-50-02 www
Biłgoraj		Wójt Wiesław Marian Różyński	ul. Kościuszki 88 23-400 Biłgoraj tel. 84 686-15-10 www
Biszcza		Wójt Zbigniew Pyczko	Biszcza 79 23-425 Biszcza tel. 84 685-60-23 www
Goraj		Wójt Czesław Małyszek	ul. Bednarska 1 23-450 Goraj tel. 84 685-80-02 www
Księżpol		Wójt Lech Jan Rębacz	ul. Biłgorajska 12 23-415 Księżpol tel. 84 687-74-20 www
Łukowa		Wójt Stanisław Kozyra	Łukowa 262 23-412 Łukowa tel. 84 687-40-02 www
Obsza		Wójt Kazimierz Paterak	Obsza 36 23-413 Obsza tel. 84 689-10-02 www
Potok Górny		Wójt Edward Adam Hacia	Potok Górny 116 23-423 Potok Górny tel. 84 685-25-18 www
Tereszpol		Wójt Jan Józef Mielnik	ul. Długa 234 23-407 Tereszpol tel. 84 687-60-05 www
Turobin		Wójt Eugeniusz Krukowski	ul. Rynek 4 23-465 Turobin tel. 84 683-33-35 www

Miejscowości powiatu biłgorajskiego wg liczby mieszkańców

Dane pobrane z serwisu hoga.pl (stan na rok 2008).

Z powodu braku aktualnych danych, w powyższej liście nie ma następujących miejscowości:
Bolesławin, Bukowiec, Cichy, Florianka, Jamieńszczyzna, Kolonia Różaniecka, Kuchy-Kolonia, Marianka, Markowicze-Cegielnia, Pierogowiec, Podlesie, Polesiska, Popówka, Poręby, Różaniec-Szkoła, Telikały i Zagrody.