Średnia ocena: 4.8
liczba ocen: 25
Ilość kodów pocztowych: 1
Współrzedne geograficzne N: 50.382999
Współrzedne geograficzne E: 22.566999
Strefa numeracyjna: Kierunkowy 84
Liczba ludności: 1
Tablice rejestracyjne: LBL
Dzielnica: Poduchowne
Dzielnica: Przysiadki
Dzielnica: Rowy
Potok Górny (dopełniacz: Potoka Górnego) – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie biłgorajskim, w gminie Potok Górny.
W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zamojskiego.
Miejscowość jest siedzibą wiejskiej gminy Potok Górny.
Potok Górny leży w południowo-zachodnim krańcu powiatu biłgorajskiego i za razem województwa lubelskiego, na obszarze Płaskowyżu Tarnogrodzkiego, nad rzeką Borowiną. Niedaleko wsi przebiega droga wojewódzka 863 w relacji Krzeszów – Cieszanów. Najbliższym miastem jest Tarnogród, w odległości ok. 15 km od Potoka.
W XVI wieku Potok Górny nosił nazwę Dziewiczy Potok i leżał w starostwie krzeszowskim w ziemi przemyskiej (województwo ruskie). W 1588 znalazł się w dobrach Jana Zamoyskiego a następnie Ordynacji Zamojskiej gdzie został w 1792 ośrodkiem klucza, przyjmując nazwę Potok Ordynacki. W zapisach archiwalnych istniało rozróżnienie na Potok Górny oraz Potok Dolny. Wkrótce tą pierwszą nazwą zaczęto określać obydwie części miejscowości.
W czasach Księstwa Warszawskiego i Królestwa Kongresowego wieś znalazła się w granicach powiatu tarnogrodzkiego (do 1842 roku). W 1867 przeszła do gminy Krzeszów w powiecie biłgorajskim. Dopiero w 1973 Potok stał się stolicą samodzielnej gminy.
Księgi parafalne dotyczące miejscowości są prowadzone w sposób ciągły od roku 1688. W tamtym okresie miejscowość liczyła ok. 200-300 mieszkańców. Najczęściej pojawiające się w końcu XVII wieku nazwiska mieszkańców: Abramek, Borek, Cios, Ćwiek, Ćwikła, Frąc, Głowik, Głupsa, Golik, Jaśków, Kmieć, Kołodziej, Konieczny, Kożuszek, Lipiec, Marmol, Mateja, Mazur, Obara, Okoń, Pączek, Przewarzaniec, Sarzyński, Siek, Strzelec, Świeć, Śniosek, Wójcik, Żygadło.
Proboszczami parafii Potok Górny byli:
Przez większość istnienia, z uwagi na położenie z dala od szlaków komunikacyjnych, wieś była omijana przez działania wojenne. Pod koniec XVIII wieku wieś była dziesiątkowana przez zarazę cholery - największe jej nasilenie przypadło na 1777 rok, gdzie według szacunków liczba mieszkańców zmniejszyła się o połowę.
19 grudnia 1943 roku, w odwecie za zlikwidowanie przez oddziały partyzanckie kolaborującego z Niemcami Ukraińca Poryka (nie jak błędnie podają niektóre źródła Dymitra Byka) oddziały ukraińskie pod dowództwem Włodzimierza Darmochwała wymordowały 19 mieszkańców oraz puściły z dymem większość zabudowań. Zginął wówczas także ks. Błażej Nowosad, który nie chciał opuszczać parafian pomimo wcześniejszych ostrzeżeń o zbliżającym się oddziale ukraińskim.
Głównym zabytkiem Potoka jest murowany kościół rzymskokatolicki pw. Jana Chrzciciela, zbudowany w latach 1743-54. Parafia w Potoku Górnym ma jednak historię sięgająca XVI wieku, z pierwszym kościołem ufundowanym w 1581 roku przez króla Stefana Batorego.
W Potoku Górnym znajduje się m.in. ośrodek zdrowia, komenda policji i Gminny Ośrodek Kultury, przy którym funkcjonuje od 1993 roku Dęta Orkiestra Strażacka, licząca ok. 30 osób.
Ostatnia data aktualizacji: 2012-03-17 13:41:30