Ocena internautów miejscowości Międzyrzecz
Średnia ocena: 3.2
liczba ocen: 29
Ilość ulic: 82
Ilość kodów pocztowych: 1
Współrzedne geograficzne N: 52.448330
Współrzedne geograficzne E: 15.588330
Strefa numeracyjna: Kierunkowy 95
Liczba ludności: 18800
Gęstość ludności: 1804 os./km²
Powierzchnia: 10.3 km²
Wysokośc npm: 49
Rodzaj gminy: miejsko-wiejska
SIMC: 0935529
TERC: 4081003024
Tablice rejestracyjne: FMI
Dzielnica: Obrzyce
Dzielnica: Winnica
Międzyrzecz (łac. Meserici, Mederecensis, niem. Meseritz) – miasto w woj. lubuskim, w powiecie międzyrzeckim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Międzyrzecz. Położone na Pojezierzu Lubuskim, nad rzeką Obrą.
Według danych z 31 grudnia 2010 r. miasto miało 18 472 mieszkańców.
W miejscowości działało Państwowe Gospodarstwo Rybackie Międzyrzecz.
Miasto znajduje się w środkowej części gminy Międzyrzecz.
Według danych z 1 stycznia 2010 r. powierzchnia miasta wynosiła 10,26 km².
Historycznie zaliczany do Wielkopolski. Od XIV wieku do 1793 r. miasto znajdowało się w województwie poznańskim. W latach 1848–1919 leżało w Prowincji Poznańskiej, potem do 1938 r. w Marchii Granicznej Poznańsko-Zachodniopruskiej. W latach 1950–1975 miasto administracyjnie należało do województwa zielonogórskiego. W latach 1975–1998 wchodziło w skład woj. gorzowskiego. Orientacyjne odległości do innych większych miast:
Miasto | Odległość |
---|---|
Gorzów | 60 km |
Zielona Góra | 71 km |
Poznań | 102 km |
Szczecin | 150 km |
Wrocław | 230 km |
Warszawa | 410 km |
Berlin | 150 km |
Miasto Międzyrzecz rozbudowało się w kotlinowatym rozszerzeniu doliny Obry, w miejscu ujścia do niej Paklicy. Położone w północnej części Bruzdy Zbąszyńskiej. Położone na wysokości od 49,8 m n.p.m. do 52,5 m n.p.m. Kotlina, na dnie której powstało miasto otoczona jest wzniesieniami sięgającymi do 140 m n.p.m.. Dno niecki międzyrzeckiej wypełnione jest żyznymi namułami. Dzięki tym cechom oraz możliwości eksploatacji lasów, rzek i jezior sprzyjało powstaniu wspólnoty terytorialnej we wczesnym średniowieczu. Współcześnie Międzyrzecz, zajmuje większość obszaru kotliny. Od wschodu sąsiaduje z ozem bobowickim, oddzielającym nieckę międzyrzecką od niecki polickiej. Od zachodu miasto sąsiaduje z ozem wojciechowskim. Na północny wschód od miasta rozciąga się oz obrzycki.
Na terenie obecnego miasta jeśli chodzi o topografię wyróżnić należy dwa niezbyt wysokie wyniesienia, ściśle związane z układem przestrzennym miasta. Pierwszym z nich jest wyniesienie powstałe we wierzchołku, które tworzy Obra i wpadająca do niej Paklica. Wyniesienie to otoczone było z trzech stron wodami rzek, a do wschodniej części przylegała zabagniona dolinka (dziś jest to sztuczne ujście Paklicy). Dzięki tym cechom, ulokowana została tutaj pierwsza osada. Drugim wyniesieniem, o znacznie większej powierzchni jest obszar związany z późniejszym miastem. Wyniesienie to obejmuje obszar znacznej części starego miasta. Pomimo licznych zmian na przestrzeni lat, obniżenie terenu we wszystkich kierunkach, od centralnej części (okolice Rynku, skrzyżowania ulicy Świerczewskiego i Waszkiewicza) jest czytelne do dziś. Reliktem, który cechował topografię tej części Międzyrzecza jest nazwa ulicy Wysoka (Hohestrasse) istniejąca do 1945 roku.
Sieć hydrograficzną Międzyrzecza tworzą rzeki Obra, Paklica oraz kilka innych cieków wodnych. Wartymi uwagi są dwie dawne fosy (raczej o charakterze gospodarczym) istniejące do dziś. Jedna z nich łączy bieg Paklicy i Obry (biegnie poprzez obecne ogródki działkowe, wzdłuż ulicy Pamiątkowej, Staszica i uchodzi do Obry w sąsiedztwie Pomnika 1000-lecia Państwa Polskiego. Druga fosa to niewielkiej długości ciek odprowadzający część spiętrzonych wód Paklicy, obok budynku Sądu i ulicy Zachodniej.
Miasto i okolice należą do cieplejszych obszarów kraju. Pogodę na Ziemi Międzyrzeckiej warunkują ścieranie się wilgotnych mas powietrza polarnomorskiego, podzwrotnikowego z suchymi masami powietrza kontynentalnego z wschodu. Średnia roczna temperatura dla Międzyrzecza wynosi 8 °C. Najchłodniejszym miesiącem jest styczeń a najcieplejszym lipiec (średnia od 17,4 do 17,6 °C).
Roczny opad na terenie miasta i okolic jest zróżnicowany, a podyktowane jest to rzeźbą terenu. Najwyższe wartości opadowe występują na południe od Międzyrzecza, na obszarze wysoczyzn (średnia roczna 575 mm), natomiast najniższe w dolinie Obry. Dominującymi kierunkami wiatru są zachód, południowy zachód i północny zachód. Na terenie miasta i okolic, w okresie jesiennym i zimowym często występują mgły. Klimat lokalny występujący na terenie Międzyrzecza i okolicznych obszarów podzielić można na:
W sąsiedztwie Międzyrzecza znajduje się kilka obszarów chronionych. Na południe od miasta rozciągają się dwa obszary Natura 2000:
Ponadto w okolicach miasta znajduje się kilkanaście użytków ekologicznych oraz kilka obszarów chronionego krajobrazu:
Na terenie miasta znajduje się kilka pomników przyrody.
Lokalizacja | Opis | Akt prawny |
---|---|---|
Międzyrzecz – ul. Staszica | Topola biała – obw. 525 cm, wys. 30 m | R.W.L. nr 41 z 19/05/2006 |
Międzyrzecz – pl. przy pomniku 1000-lecia | Wierzba biała – obw. 630 cm, wys. 10 m | R.W.L. nr 41 z 19/05/2006 |
Międzyrzecz – ul. Sienkiewicza | Wierzba biała – obw. 437 cm, wys. 15 m | R.W.L. nr 41 z 19/05/2006 |
Międzyrzecz – skwer przy gotyckiej farze | Wiąz szypułkowy – obw. 370 cm, wys. 30 m | R.W.L. nr 41 z 19/05/2006 |
Międzyrzecz – dziedziniec Muzeum | Lipa szerokolistna – obw. 370 cm, wys. 26 m | R.W.L. nr 41 z 19/05/2006 |
Współczesny obraz architektoniczny i komunikacyjny miasta to wynik rozwoju i wielu przekształceń na przestrzeni kilkuset lat jego funkcjonowania. Gród wraz z podgrodziem oraz przyległymi osadami (targowej – rejon dzisiejszej ulicy Garncarskiej oraz rolniczej – rejon dawnego folwarku zamkowego i ulicy Winnica) już na przełomie X i XI wieku stanowił skupisko osadnicze o miejskim charakterze. Rozplanowanie miasta po lokacji jest czytelne do dziś. W okresie średniowiecznym rozwój oparł się na drodze prowadzącej do Poznania. Cechą charakterystyczną dla Międzyrzecza w tym czasie jest wachlarzowaty przebieg ulic. Wszystkie trzy główne drogi zbiegają się promieniście u wejścia na teren wyspy zamkowej (obecnie ul. Podzamcze). Na wygląd średniowiecznego miasta wpływ miało położenie między rzekami, co uniemożliwiło powstanie rozleglejszych obszarów zabudowy i ściśnięcie miasta w obrębie murów obronnych. U schyłku średniowiecza miasto powoli wychodzi poza obręb fortyfikacji. W następnych okresach wykształcają się przedmieścia. Powolny choć systematyczny rozwój miasta trwa do przełomu XIX i XX wieku.
W początku XX wieku i okresu międzywojennego następuje znaczący rozwój miasta, a zarazem jego układu przestrzennego. Powstają nowe osiedla i łączące je drogi i ulice. Dodatkowo w 1923 roku do Międzyrzecza przyłączono wieś Winnica, a w 1928 roku kompleks szpitalny wraz z przyległościami Obrawalde, znane dziś jako Obrzyce. Znaczne zmiany w układzie miasta następują po II wojnie światowej w związku ze zniszczeniami miasta (głownie w obrębie starego miasta). Współcześnie w Międzyrzeczu oprócz obszaru Starego Miasta wyodrębniło się kilka osiedli usługowo-mieszkalnych:
Przepływająca przez Międzyrzecz rzeka Obra dzieli je na dwie części: prawobrzeżna(północna)z dominującą częścią przemysłową i lewobrzeżną(południową),gdzie w znacznym stopniu przeważa zabudowa mieszkalno-usługowa, z niewielką częścią przemysłową we wschodniej części miasta.
Stan w dniu 31 XII 2010
Ogółem | 18 472 |
Kobiety | 9588 |
Mężczyźni | 8884 |
Gęstość zaludnienia (os./km²) | 1804 |
Międzyrzecz z liczbą 18 472 mieszkańców (stan na 2010) jest 7. co do wielkości miastem w woj. lubuskim. Tendencja spadkowa liczby mieszkańców w ostatnich latach pokazuje nieznaczny odpływ ludności z obszaru miasta. Ujemne saldo migracji spowodowane jest przede wszystkim poszukiwaniem pracy. Jeśli chodzi o wykształcenie społeczności, to najwięcej mieszkańców jest z wykształceniem średnim, podstawowym ukończonym oraz zasadniczym zawodowym. Na terenie Miasta i Gminy Międzyrzecz stopa bezrobocia kształtuje się na poziomie 12,38%. Na koniec 2010 roku zarejestrowanych w Powiatowym Urzędzie Pracy w Międzyrzeczu było 2026 osób.
Ludność na przestrzeni wieków | |||||
---|---|---|---|---|---|
Rok | Ludność | Rok | Ludność | ||
II poł. IX w. | ok. 100 | 1952 | 7641 | ||
poł. XVI w. | 600-1000 | 1961 | 11000 | ||
1793 | 2502 | 1968 | 12305 | ||
1800 | 3539 | 1976 | 16800 | ||
1808 | 3712 | 1980 | 17700 | ||
1828 | 4110 | 1995 | 20269 | ||
1850 | 4836 | 1996 | 20346 | ||
1875 | 4676 | 2000 | 18865 | ||
1913 | 6199 | 2005 | 18698 | ||
1929 | 9550 | 2008 | 18513 | ||
1939 | 12096 | 2010 | 18472 |
Podział gruntów w mieście (stan na 2005 rok)
Rodzaj | Powierzchnia |
---|---|
Użytki rolne | 481 ha |
Lasy i grunty leśne | 24 ha |
Pozostałe grunty | 521 ha |
Razem | 1026 ha |
Struktura własności gruntów w Międzyrzeczu:
Międzyrzecz swoją nazwą nazwę bierze od położenia między rzekami Obrą i wpadającą do niej Paklicą. Pierwsza wzmianka, a zarazem nazwa miasta to Mezerici zanotowana przez Thietmara z Merseburga. W kolejnych okresach miasto w różnych dokumentach określa się min: Meczirecze, Myedzyrzecz, Myedzyrzecze, Mazirecs. Od 1793 do 1945 roku niemiecka nazwa miasta brzmiała Meseritz.
Międzyrzecz to jeden z najstarszych ośrodków na terenie Polski. Miasto i Ziemia Międzyrzecka pochwalić mogą się bogatym ponad 1000-letnim rodowodem. Jego właściwa historia rozpoczyna się w połowie X wieku, w czasach Mieszka I, kiedy plemienny gródek włączony został do państwa wczesnopiastowskiego.
W czasie panowania Bolesława Chrobrego, gród został wzmocniony i włączony w linię obronną zachodnich rubieży Polski. W 1002 roku w okolicach grodu ulokowany został klasztor, w którym osadzono, na zaproszenie Chrobrego dwóch mnichów benedyktyńskich. W ciągu roku dołączyli do nich dwaj nowicjusze oraz sługa z pobliskiej wioski. W 1003 roku, 11 listopada zostali zamordowani i czczeni są dzisiaj jako Pięciu Braci Męczenników. Z racji przygranicznego położenia i w miejscu przecięcia szlaków handlowych następuje szybki rozwój grodu. Jednocześnie z tej lokalizacji wynikła duża liczba najazdów zbrojnych. w W połowie XI w. Międzyrzecz zajęty został przez Pomorzan. W 1094 r. odbił go Bolesław Krzywousty, co odnotował Gall Anonim: Pewnego razu wyruszył na Pomorze, gdzie już wcześniej objawił sławę swego imienia, albowiem takimi siłami obległ gród Międzyrzecz i z taką gwałtownością doń szturmował, że po kilku dniach zmusił załogę do poddania się. W 1157 r. Międzyrzecz został złupiony przez wojska Fryderyka Barbarossy.
Rok 1248 to prawdopodobna data lokacji miasta, potwierdzona w 1259. W wieku XIV, aby podkreślić znaczenie miasta dla tej części kraju, i aby podkreślić władzę królewską, Kazimierz Wielki, na miejscu grodu wznosi ceglany zamek. Dzięki produkcji i handlu suknem miasto i mieszkańcy szybko się bogacili. Na przełomie XIV i XV wieku Międzyrzecz został ufortyfikowany. Szybki rozwój zapewniało miastu także położenie w pobliżu szlaków Poznań – Lubusz oraz Frankfurt- Magdeburg. Fortyfikacje i zamek nie uratowały Międzyrzecza przed masakrą w 1474 roku kiedy zamek został opanowany przez armię Macieja Korwina, wspomaganych przez księcia Jana II Szalonego z Żagania oraz wojska głogowskie i kożuchowskie. Obrońcy odparli pierwsze ataki doborowej piechoty węgierskiej – Fekete Sereg. Zamek prawdopodobnie wzięto zdradą. Niektórzy historycy przypuszczają, że bramę otworzyli ludzie Piotra z Szamotuł. Inni zaś skłaniają się ku tezie, że wrogą armię wpuścili stronnicy księcia żagańskiego.
Kolejna tragedia jaka spada na miasto ma miejsce w 1520 roku. W październiku w czasie wojny 1519-1521 Międzyrzecz zostaje zrównany z ziemią. Dzięki pomocy króla Zygmunta Augusta i pracy mieszkańców miasto szybko się podniosło.
Stulecia XVII i XVIII przynoszą miastu serię klęsk, wynikających z wojen, przemarszów wojsk, epidemii, powodzi i pożarów, które doprowadziły do wyniszczenia miasta i załamania jego rozwoju. W roku 1793, Międzyrzecz zostaje zagarnięty przez Prusy podczas II rozbioru Polski W okresie wojen napoleońskich, miasto na krótko powróciło do Polski. Do I wojny światowej rozwój miasta został spowolniony. Nowy okres dynamicznego wzrostu przypada na okres międzywojenny. Po powstaniu wielkopolskim i Traktacie wersalskim, miasto pozostaje w granicach Niemiec. W początkowych latach okresu międzywojennego Międzyrzecz pełni rolę stolicy i ośrodka centralnego prowincji Marchii Granicznej. Miało to swój szczególny wyraz w obrazie architektonicznym miasta. W latach 30. XX wieku, z uwagi na bliskość polsko-niemieckiej granicy, w sąsiedztwie Międzyrzecza, powstaje Międzyrzecki Rejon Umocniony. W okresie 1942-1945, w szpitalu w Obrawalde, w ramach akcji T4,uśmiercono około 10 tysięcy ludzi. W mieście i okolicach istniały także obozy jenieckie i pracy przymusowej. 29 maja 1944 roku nad miastem rozegrała się powietrzna bitwa pomiędzy niemiecką Luftwaffea lotnictwem USA. Po zakończeniu II wojny światowej Międzyrzecz, po 152 latach powraca do Polski.
Kalendarium najważniejszych wydarzeń:
Zamek międzyrzecki należy do najciekawszych i najcenniejszych zabytków miasta. Wzniesiony na polecenie Kazimierza Wielkiego w XIV wieku. W wyniku działań zbrojnych był przebudowywany. Największe zmiany zaszły po 1520 roku. Wtedy to dobudowano dwie potężne basteje artyleryjskie. Zamek był siedzibą kasztelanów i starostów międzyrzeckich. Ruiny zamku otacza fosa, wzdłuż której biegnie zachowany wał zewnętrzny dawnego podgrodzia.
Z racji zniszczeń zamku pod koniec XVII wieku nie nadawał on się do zamieszkania. Na początku XVIII wieku starostowie międzyrzeccy wznieśli nową siedzibę nieopodal wzgórza zamkowego. W skład zabudowań wchodzi rezydencja oraz połączona z nią oficyna, także z początku XVIII wieku. Obecna jest to siedziba Muzeum Regionalnego:
Do Międzyrzeckiego Zespołu Muzealnego należą także pozostałe zabudowania znajdujące się w obrębie wyspy zamkowej i otaczającego ją parku:
Wybudowany został w 1581 roku na podstawie przywileju króla Stefana Batorego. Po pożarze w 1666 roku wzniesiono nowy obiekt, który w części parterowej był murowany,a piętro wykonano w konstrukcji szkieletowej. Dewastowany przez kolejne pożary w 1731 i 1827 roku. Po ostatnim z nich odbudowany został w obecnej klasycystycznej postaci. Obecnie jest to budowla murowana, na planie prostokąta, nakryta piętrowym, dachem naczółkowym z wieżą zwieńczoną neogotyckim hełmem z latarnią. Elewacje artykułowane są rytmem pilastrów. Oś fasady zaakcentowano wystawką w poziomie połaci dachu.
Dawne centrum polityczne i gospodarze miasta. Miejsce centralne placu zajmuje ratusz miejski. Całość otoczona jest przez zespół kamienic (północna, zachodnia i południowa pierzeja). Od wschodu przylega niewielki park, będący śladem zniszczeń miasta w 1945 roku. W północnej części rynku znajduje się kościół pw. Św. Wojciecha. W 1806 roku, w jednej z kamienic nocował Napoleon, na którego planowano zamach.
Wzniesiony w 1474 roku. Fara była kilka razy przebudowana pod koniec XV wieku(sklepienia naw) i po zniszczeniach 1520 roku. Prezbiterium otrzymało w 1545 roku renesansowy wystrój malarski z fundacji jednego ze starostów międzyrzeckich. Gotycka fara jest zorientowaną. Wybudowano ją z czerwonej cegły. Wnętrze trójnawowe o układzie halowym, z prosto zakończonym prezbiterium, zakrystią od północy, kruchtą i kaplicą od południa, nakrytą dachami dwuspadowymi i pulpitowymi. Nawy przekryte zostały pięcioprzęsłowymi sklepieniami gwiaździstymi. Prezbiterium zwieńczono sklepieniem kolebkowym z lunetami. Na zewnątrz kościół jest oskarpowany. Szczyty tylnej ściany (wschodniej) zdobione są sterczynami, blendami i maszkaronami. Nad zachodnią częścią bryły świątyni znajduje się niewysoka, wykonana z drewna wieża.
Wzniesiony został w 1834 roku. Do 1945 roku świątynia ewangelicka, a od 7 grudnia 1947roku funkcjonuje jako parafia rzymskokatolicka. Zbudowany został w stylu późnoklasycystycznym. Wnętrze jednonawowe. Fasada zwieńczona trójkątnym naczółkiem oraz wysoką wieżą z obeliskowym hełmem z pozłacanym krzyżem na szczycie. W ołtarzu głównym umieszczono obraz namalowany w 1835 roku przez Juliusa Hűbnera przedstawiający Chrystusa i czterech ewangelistów. Kościół zaprojektował Karl Friedrich Schinkl.
Synagoga w Międzyrzecu powstała w latach 1825-1827.Obecny murowany budynek stanął w miejscu, gdzie poprzednia stała drewniana świątynia, która uległa spaleniu. Synagoga wybudowana została w stylu klasycystycznym. Wewnątrz zachowała się wnęka na Aron ha-kodesz. W czasie II wojny światowej budynek był zdewastowany. Obecnie wyremontowany.
Parki i skwery miejskie są jednym z istotniejszych obrazów miasta. Międzyrzecz posiada dwa duże założenia parkowe oraz kilka innych obszarów zielonych:
Oprócz tych parków w mieście jest kilka skwerów min. przy pomniku 1000-lecia państwa polskiego, przy gotyckiej farze św Jana Chrzciciela, a także pas zieleni wzdłuż rzeki Obry (Bulwar Jana Pawła II).
Przez miasto przebiega wiele szlaków i dróg turystycznych:
W Międzyrzeczu i okolicach leżą trzy najważniejsze ośrodki sakralne regionu. Rokitno z sanktuarium maryjnym, Gościkowo-Paradyż pełniące obecnie funkcję seminarium duchownego, wcześniej funkcjonowało jako cysterskie opactwo oraz Międzyrzecz (Święty Wojciech), gdzie ponad 1000 lat temu zamordowano pierwszych polskich męczenników.
Międzyrzecz w kwestii ochrony zabytków, posiada wyodrębnione dwie strefy konserwatorskie: A obejmująca ścisły obszar Starego Miasta oraz strefa pośrednia B obejmująca szerszy teren miasta.
Do rejestru zabytków znajdujących się na terenie miasta zostało wpisanych 12 obiektów o charakterze publicznym:
oraz kilkadziesiąt innych obiektów z początku XIX i XX wieku zlokalizowanych w obrębie starego miasta i poza nim.
Jedną z najstarszych placówek kulturalnych w powojennym mieście, obok Muzeum Regionalnego była biblioteka publiczna, otwarta w maju 1946 roku w budynku ówczesnego Domu Społecznego. Początkowo księgozbiór był niewielki, liczył tylko 44 woluminy. Kolekcja pochodziła z darowizn od mieszkańców miasta. Na wyposażenie biblioteki składały się meble przywiezione z pałacu w Bobowicku. Biblioteka na przestrzeni lat zmieniała swoją nazwę i siedziby. W 1976 roku placówkę zlokalizowano w nowym budynku na terenie powstającego osiedla mieszkaniowego.
W połowie lat 50. utworzono w mieście Archiwum państwowe. Przechowywano w nim dowody metrykalne, księgi wieczyste i katastralne oraz akta sądowe z powiatów dawnego województwa zielonogórskiego: międzyrzeckiego, sulęcińskiego, świebodzińskiego i rzepińskiego. W związku z trudnościami lokalowymi na mocy decyzji państwowej zostało przeniesione do Wilkowa pod Świebodzinem.
Istotną rolę w życiu kulturalnym spełniały stowarzyszenia o zasięgu regionalnym. Po odwilży w 1956 roku grupa międzyrzeczan podjęła inicjatywę zorganizowania Klubu Inteligencji. Spotkała się ona z poparciem ówczesnych władz. Przy stowarzyszeniu utworzono trzy sekcje: artystyczną, naukową i rozrywkową. Klub skupiał ludzi z różnych środowisk społecznych. Należeli do niego lekarze, inżynierowie, nauczyciele i urzędnicy. Popularyzowano też muzykę poważną, rozrywkową i wiedzę o kompozytorach polskich. Sekcja naukowa skupiała się głównie na organizowaniu odczytów i spotkaniach z badaczami i naukowcami.
Towarzystwo Przyjaciół Muzeum powstałe na początku 1953 roku z inicjatywy Alfa Kowalskiego zajmowało się zbieraniem pamiątek historycznych, jak i popularyzacją ich w środowisku lokalnym. Dnia 17 stycznia 1970 roku Walne Zebranie podjęło uchwałę o likwidacji Klubu Inteligencji, a miejscowi działacze kulturalni założyli na bazie Klubu Nauczycielskiego ZNP, Klubu Inteligencji i Towarzystwa Przyjaciół Muzeum nową organizację, pod nazwą Międzyrzeckie Towarzystwo Kultury. Stowarzyszenie zajmowało się także wydawaniem publikacji naukowo-społecznych pt. Zeszyty Międzyrzeckie. W mieście działało także Międzyrzeckie Towarzystwo Muzyczne, założone 19 lutego 1977 roku, które zajmowało się popularyzacją kultury muzycznej w regionie.
Nieinstytucjonalne organizacje działające w mieście przyciągały głównie dzieci i młodzież. Były to teatrzyki poezji, zespoły teatralne, muzyczne i estradowe. W owym czasie popularny był kabaret Baccalarus, który miał charakter literacki i dbał o odpowiedni poziom artystyczny swych programów, korzystając z tekstów polskich pisarzy. Prezentowany był w szkołach, świetlicach i zakładach pracy. Kabaret wspomagał i udzielał porad młodzieży w zakresie sztuki recytatorskiej.
W Międzyrzeczu funkcjonowały kina Świt i Piast. Wyświetlano w nich filmy polskie, radzieckie i amerykańskie. Każdy seans poprzedzany był filmem propagandowym Polskiej Kroniki Filmowej.
Ważnym wydarzeniem było otwarcie 12 lipca 1971 roku Miejskiego Domu Kultury. Powstał on po zaadaptowaniu przedwojennego, nieukończonego budynku kina. Obecnie mieści się w nim sala widowiskowo – kinowa, sala konferencyjna, pomieszczenia biurowe i kawiarnia . Zadaniem było organizowanie imprez kulturalno-oświatowych, rozrywkowych oraz sprawowanie nadzoru merytorycznego nad placówkami na terenie gminy. Po przełomie w 1989 roku w mieście swoją działalność kontynuowały Miejski Ośrodek Kultury, Miejska Biblioteka Publiczna i Muzeum Regionalne. W latach 90. powstały nowe instytucje kulturalne. W Międzyrzeczu swoją działalność do dziś prowadzi Klub Garnizonowy, w którym powstała druga biblioteka o charakterze publicznym. Klub wspólnie z Miejskim Ośrodkiem Kultury organizuje dla mieszkańców miasta imprezy mające na celu integrację i edukację młodych ludzi. Na dziedzińcu zamku międzyrzeckiego wystawiane są sztuki na wzór teatru greckiego, a także zamkowe spotkania z poezją. W sali starościńskiej organizowane są koncerty fortepianowe z udziałem uczniów Państwowej Szkoły Muzycznej I stopnia. Placówka powstała w 1993 roku z inicjatywy Ministerstwa Kultury i Sztuki, uczy gry na fortepianie, skrzypcach, gitarze, akordeonie, klarnecie i flecie intensywnie współpracując ze środowiskiem i wzbogacając potrzeby kulturalne Międzyrzeczan.
Doniosłym wydarzeniem w najnowszej historii miasta były w 2003 roku uroczystości Millenium Grodu i Męczeńskiej Śmierci Pięciu Braci Międzyrzeckich. W ramach obchodów odbyły się nawiedzenia relikwiarza w parafiach oraz odsłonięto tablicę pamiątkową w prawdopodobnym miejscu lokalizacji eremu wsi Święty Wojciech. W październiku 2006 roku utworzono Międzyrzecki Uniwersytet III Wieku, który skupia i aktywizuje starszych ludzi. Aktualnie jest jednym z najprężniej działających stowarzyszeń. Corocznie odbywają się w czerwcu Dni Międzyrzecza. Miasto promuje się na arenie wojewódzkiej. Czerwcowe dni są okazją do wielu spotkań i kontaktów kulturalnych społeczności międzyrzeckiej. Na zamku organizowane są pokazy walk rycerskich.
Ostatnie lata to czas owocnego funkcjonowania lokalnych organizacji pozarządowych. W Międzyrzeczu podejmowane są inicjatywy w zakresie kultury wykorzystujące prywatne źródła finansowania. Istnieje Bractwo Rycerskie biorące udział w lokalnych imprezach na terenie gminy. Pracownia Galeryja Kotłownia prowadzi zajęcia dla młodych twórców, organizując wystawy, zajęcia artystyczne i projekty twórcze. Obecnie główną instytucją zapewniającą dostęp kultury dla mieszkańców miasta i okolic jest Międzyrzecki Ośrodek Kultury, w skład którego wchodzi:
Ponadto na terenie miasta działa pięć ośrodków przedszkolnych.
W mieście dostęp opieki zdrowotnej zapewniają:
Na terenie Międzyrzecza znajduje się sanktuarium Pierwszych Męczenników Polski zwanych także Męczennikami Międzyrzeckimi albo Pięcioma Braćmi Męczennikami, którzy zginęli w nocy z 10 na 11 listopada 1003 r. najprawdopodobniej na terenie dzisiejszej wsi Święty Wojciech, nieopodal ówczesnego grodu Międzyrzecz. Kustoszami relikwii są księża pallotyni.
Pozostałe parafie:
Na terenie miasta działalność duszpasterską oprócz Kościoła rzymskokatolickiego prowadzą również inne związki wyznaniowe:
W Międzyrzeczu znajduje się również nieczynna synagoga, dziś przerabiana na dom handlowy.
Dostęp do informacji z regionu dla mieszkańców miasta i gminy, oprócz takich tytułów jak Gazeta Lubuska zapewniają także miesięczniki: Kurier Międzyrzecki, wydawany od marca 1991 roku oraz Powiatowa ukazująca się na terenie powiatu międzyrzeckiego od kwietnia 1999 roku
W przeszłości Międzyrzecz był węzłem kolejowym, dziś pozostał jedynie węzłem drogowym, położonym na skrzyżowaniu drogi krajowej 3 i trasy S3 (będąca częścią 3E65 ) z drogą wojewódzką 137 relacji Słubice – Trzciel. Kilkanaście kilometrów na południe od miasta przebiega autostrada A2E30 .
W ramach infrastruktury drogowej Międzyrzecz posiada kilka przepraw mostowych, w tym kładki dla pieszych na Obrze i Paklicy.
Przez miasto przebiega kilka linii kolejowych:
W mieście znajduje się dworzec PKS oraz kilka przystanków autobusowych, na których zatrzymują się autobusy linii lokalnych i krajowych.
Najbliższym portem lotniczym jest lotnisko w Babimoście, oddalone od Międzyrzecza ok. 40 kilometrów. Międzyrzecz posiada natomiast dwa niewielkie lądowiska trawiaste (jedno położone w granicach administracyjnych miasta, drugie w sąsiedztwie linii kolejowej do Nietoperka).
Energią cieplną wraz z zarządzaniem kotłowniami i ciepłowniami na terenie miasta zajmuje się Zakład Energetyki Cieplnej. Miasto posiada dwie kotłownie miejskie oraz kilka innych zlokalizowanych na terenie osiedli mieszkaniowych. Kotłownia Miejska przy ulicy Fabrycznej jest opalana miałem węgla kamiennego oraz miałem węgla brunatnego. Kotłownia ma moc 15 MW. Znajduje się ona w znacznym oddaleniu od strefy mieszkaniowej, na terenie przemysłowej części miasta. Połączona z odbiorcami jest ciepłociągiem długości około 3 km niskiej estakadzie. Zakład posiada duży plac opałowy wraz bocznicą kolejową. W 2001 roku, na terenie Obrzyc wybudowano kotłownię gazową, która zaopatruje w energię kompleks szpitalny wraz z okolicznymi osiedlami.
Dostawcą gazu i operatorem sieci w Międzyrzeczu jest koncern EWE. Firma ta pełni również funkcję pogotowia gazowego na terenie miasta. Międzyrzecz zaopatrywany w gaz wysoko metanowy GZ 50 o kaloryczności 39,870 MJ/m³.
Międzyrzecz posiada jedną stację uzdatniania wody, która zlokalizowana jest w południowej części miasta. Do SUW woda czerpana jest z 15 studni głębinowych zlokalizowanych na terenie gminy Międzyrzecz. Woda do odbiorców dostarczana jest przy uŜyciu blisko 166 km rurociągów z wykorzystaniem jednego zbiornika wieżowego.
Miasto posiada miejską oczyszczalnię ścieków zlokalizowaną przy miejskiej obwodnicy. Zakład jest oczyszczalnią mechaniczno-biologiczno-chemiczną, dostosowaną do usuwania związków biogennych. Długość czynnej sieci kanalizacyjnej w 2006 roku wynosiła 131,1 km.
Główny system zasilania dla miasta znajduje się na ul. Piastowskiej. Podłączony jest do sieci ogólnokrajowej poprzez linie wysokiego napięcia 110 kW.
Bezpieczeństwo mieszkańców w zakresie ochrony przeciwpożarowej oraz innych zdarzeń zapewnia Komenda Powiatowa Straży Pożarnej. Międzyrzecka jednostka ratowniczo-gaśnicza (trzy zmiany) wyposażona jest w nowoczesny sprzęt, w skład której wchodzi także grupa ratownictwa wodnego licząca 17 płetwonurków. Oprócz jednostki PSP, w Międzyrzeczu działa także OSP-Obrzyce. Ochronę bezpieczeństwa i porządku publicznego zapewnia Komenda Powiatowa Policji z wydziałami prewencji, ruchu drogowego i kryminalnego. Teren miasta podzielony jest na czterech dzielnicowych.
Ratownictwo medyczne zapewnia Szpitalny Oddział Ratunkowy działający przy Samodzielnym Publicznym Zakładzie Opieki Zdrowotnej. Funkcjonuje jako jeden z elementów zintegrowanego systemu ratownictwa medycznego w skład którego wchodzą zespoły ratownictwa medycznego(specjalistyczne i podstawowe).
Od 2006 roku w Międzyrzeczu, co roku organizowane są międzynarodowe ćwiczenia zespołów ratunkowych MEDLINE.
Na terenie miasta stacjonuje także 17 Wielkopolska Brygada Zmechanizowana.
Mimo że Międzyrzecz jest położony pomiędzy dwiema rzekami, w mieście i okolicach nie ma bezpośredniego zagrożenia powodzią. Mogą jednak pojawiać się okresowe wylewy rzek, które mogą doprowadzić do podtopień niżej położonych terenów. Ostatni większy wylew Obry miał miejsce na początku 2011 roku.
Międzyrzecz posiada rozbudowaną strefę przemysłową zlokalizowaną w północnej części miasta. Obok starszej części rozbudowywanej po II wojnie światowej, w 2006 roku otwarto Międzyrzecki Park Przemysłowy I. W przyszłości planuje się otwarcie kolejnego parku (MPP II), który będzie zlokalizowany w północno-wschodniej części miasta. Działalność gospodarczą w Międzyrzeczu prowadzą firmy z kapitałem krajowym i zagranicznym. Produkuje się min. wyroby z tworzywa sztucznego na potrzeby budownictwa, przemysłu motoryzacyjnego, kosmetycznego, farmaceutycznego i spożywczego. Międzyrzecz jest również siedzibą przedsiębiorstw, które produkują wyroby na bazie własnych projektów i technologii. W mieście i gminie Międzyrzecz w 2006 roku zarejestrowanych było 1932 podmiotów gospodarczych. W 2007 roku ich ilość wzrosła do 2150. Pod koniec 2009 roku liczba zarejestrowanych podmiotów wyniosła prawie 3 tysiące.
Obsługę handlową miasta zapewnia szereg obiektów handlowo-usługowych. Międzyrzecz posiada 7 supermarketów, kilka innych sklepów sieci lokalnych i ogólnokrajowych, 1 Dom handlowy, 1 targowisko miejskie. Dodatkowo miasto posiada kilkadziesiąt innych punktów handlowych z różnych branż.
Miasto jest siedzibą miejsko-wiejskiej gminy Międzyrzecz oraz starostwa powiatowego. W Międzyrzeczu swoje siedziby mają między innymi: Sąd rejonowy wraz z aresztem śledczym, Prokuratura rejonowa, Powiatowy Urząd Pracy, Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie. Obsługę pocztową zapewnia Urząd pocztowy Międzyrzecz 1 wraz z trzema agencjami pocztowymi (na terenie Obrzyc, Os. Zachodniego i Os. Piastowskiego).
Od czasu przemian po roku 1989 miasto nawiązało współpracę z innymi miastami z państw zachodnich:
Ostatnia data aktualizacji: 2012-03-16 21:10:56