Szyba (województwo lubuskie)

Szyba – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie nowosolskim, w gminie Nowe Miasteczko nad rzeką Biała Woda na Wzgórzach Dalkowskich.

Historia

Pierwsze informacje na temat wsi pojawiają się na początku XIII wieku w dokumentach dotyczących dziesięcin. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.

Zabytki

• Dwór z XVIII wieku

Dwór w Szybie został zbudowany w 1797 roku na surowym korzeniu przez Marie Sophie Braun. W XIX wieku rycina dworu została umieszczona w szóstym tomie albumu Aleksandra Duncknera, co spowodowało, że stał się znany. Początkowo o wystroju barokowym, przebudowywany wielokrotnie uzyskał wystrój klasycystyczny. Podczas remontu usunięto prostokątne płyciny umieszczone dawniej nad i pod oknami oraz zmieniono formę wieńczącego szczytu. Na belkowaniu, którego podstawę stanowił gzyms, były wygięte spływy szczytu wieńczonego, przerwanego gzymsem z półkolistym zamknięciem. Przez całą wysokość szczytu biegły dwie lizeny, flankujące usytuowane pośrodku i przesklepione pełnym łukiem okno oraz umieszczony nad nim okulus. Całości dopełniały ozdobne wazy, ustawione symetrycznie na krawędziach gzymsów. Pierwsze wiadomości o alodium comitis pochodzą z lat 1220 – 1232 to następne znajdujemy dopiero w 1676 roku , kiedy majątek kupuje Johann von Roeber. W 1686 roku wymienia się jako właściciela Caspra von Reisenstein. W 1703 roku majątek sprzedany zostaje Balzerowi Friedrichowi von Luttwitz. Zaś w 1778 kupuje Barbara Eleonora von Glaubitz, a od jej spadkobiercy Carla kupiła Szybę Marie Sophie von Braun z domu Lehwald. Po pożarze folwarku w 1837 majątek został wystawiony na licytację i został kupiony przez Adolpha Nuemanna. Po pięćdziesięciu latach majątek nabywa radca królewski Otto Seperber a po dwudziestu latach (ok. 1919 r.) właścicielem staje się Paul Ciecierski, a po nim wdowa Angelike. W roku grudniu 1987 roku dwór od Skarbu Państwa polskiego kupuje rodzina Jachimowiczów, w której rękach pozostaje do dzisiaj. Odbudowany z całkowitej ruiny stał się miejscem wielu znaczących zdarzeń kulturalnych i spotkań środowisk twórczych Ziemi Lubuskiej i Dolnego Śląska.