Mapa miejscowości Sulęcin

Informacje o Sulęcin:

Ilość ulic: 78

Ilość kodów pocztowych: 1

Współrzedne geograficzne N: 52.450001

Współrzedne geograficzne E: 15.117000

Strefa numeracyjna: Kierunkowy 95

Liczba ludności: 10100

Gęstość ludności: 1165,8 os./km²

Powierzchnia: 8,56 km²

Wysokośc npm: 70 - 120 m n.p.m.

Rodzaj gminy: miejsko-wiejska

TERC: 4081007044

Tablice rejestracyjne: FSU

Herb Sulęcin:

Flaga Sulęcin:

Oficjalna strona miejscowości

http://www.sulecin.pl

Dzielnice, Sulęcin

Dzielnica: Ostrówek

Sulęcin

Sulęcin (niem. Zielenzig) – miasto powiatowe w woj. lubuskim, w powiecie sulęcińskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Sulęcin.

Według danych z 31 grudnia 2010 r. miasto miało 10 103 mieszkańców.

Wzmiankowane od XIII wieku (1244 jako Zulenche, 1286 Sulenzec, 1289 Sulenzhit, 1347 Zcullentzk, 1575 Zyllenzig). Nazwa pochodzi od nazwy rodowej Sulęta (por. imiona Sulimir, Sulisław).

Położenie

Według danych z 1 stycznia 2011 r. powierzchnia miasta wynosiła 8,56 km².

Miasto leży w Województwie lubuskim, w dolinie rzeki Warty na jej dopływem Postomią. Otaczjący je krajobraz jest charkterystyczny dla Pojezierza Lubuskiego z pobliska Górą Bukowiec(227 m n.p.m.). Najbliższym dużym miastem, położonym w odległości ok. 45 kilometrów, jest Gorzów Wielkopolski. Przez miasto przebiega linia kolejowa Rzepin-Międzyrzecz i jest ono oddalone o 16 kilometrów od autostrady A2 Berlin-Poznań.

Miasto jest położone na wysokości od 70 do 120 m n.p.m.

W latach 1975-1998 miasto administracyjnie należało do woj. gorzowskiego.

Historia

Miasto rozwinęło się ze słowiańskiej osady targowej na skrzyżowaniu szlaków Frankfurt nad Odrą – Poznań, Krosno Odrzańskie – Gorzów Wielkopolski. Do XII wieku znajdowało się we władaniu piastowskich książąt Śląska. Henryk Brodaty przekazał miasto wraz z 10 wsiami Mroczkowi z Pogorzeli, który z kolei oddał je w 1244 roku templariuszom. W 1258 roku przeszło pod panowanie brandenburskie. W 1269 roku Otto, margrabia brandenburski wzniósł w Sulęcinie zamek.

Po kasacie zakonu w XIV wieku dobra zostały przejęte przez joannitów. Władali oni miastem i okolicą aż do 1810 roku – do sekularyzacji.

W 1574 roku w mieście doszło do spotkania udającego się do Warszawy orszaku Henryka Walezego z powitalną delegacją polskiej szlachty. W 1657 roku przez miasto przeszła ekspedycja odwetowa Stefana Czarnieckiego przeciwko Brandenburgii.

2 lutego 1945 Sulęcin został zdobyty po ciężkich walkach przez wojska 1 Frontu Białoruskiego Armii Radzieckiej. Miasto w wyniku działań wojskowych nie zostało zniszczone, jednak podczas stacjonowania wojsk radzieckich zostało zniszczone w 50%, przez umyślne podpalanie najokazalszych budynków.

Po wojnie wschodnia część ziemi lubuskiej wraz z Sulęcinem została przyłączona do Polski. Dotychczasową ludność miasta wysiedlono do Niemiec.