Ocena internautów miejscowości Żagań
Średnia ocena: 4.3
liczba ocen: 15
Ilość ulic: 155
Ilość kodów pocztowych: 1
Współrzedne geograficzne N: 51.617001
Współrzedne geograficzne E: 15.317000
Strefa numeracyjna: Kierunkowy 68
Liczba ludności: 26509
Gęstość ludności: 668 os./km²
Powierzchnia: 39,92 km²
Rodzaj gminy: miejska
TERC: 4081110021
Tablice rejestracyjne: FZG
Dzielnica: Laski
Żagań (niem. Sagan, łuż. Zahań, czes. Zaháň, łac. Saganum) – miasto i gmina w zachodniej Polsce, w województwie lubuskim, siedziba powiatu żagańskiego. Położone na na pograniczu Niziny Śląsko-Łużyckiej i Wału Trzebnickiego, nad rzekami: Bobrem i Czerną Wielką. Miasto znajduje się w odległości 40 km od granicy polsko-niemieckiej i 100 km od granicy polsko-czeskiej.
Według danych z 31 grudnia 2010 r. miasto miało 26 253 mieszkańców. Pod względem ludności Żagań znalazł się na 5. miejscu w województwie i 171. miejscu w kraju.
Żagań jest lokalnym ośrodkiem usługowo-przemysłowym, a także węzłem komunikacyjnym, w którym zbiega się droga krajowa nr 12 i dwie drogi wojewódzkie oraz kilka linii kolejowych. Miasto jest siedzibą dowództwa 11 Lubuskiej Dywizji Kawalerii Pancernej oraz kilku innych jednostek wojskowych.
Żagań leży w południowo-zachodniej Polsce, na południowych krańcach województwa lubuskiego, w środkowo-zachodniej części powiatu żagańskiego, w środkowym biegu Bobru – lewobrzeżnego dopływu Odry, na wysokości 102 m n.p.m. (centrum). Położenie geograficzne miasta określają współrzędne 51°37′N 15°19′E.
Według danych z 1 stycznia 2010 r. powierzchnia miasta wynosiła 40,38 km². Miasto stanowi 3,57% powierzchni powiatu żagańskiego. Ponad 54% obszaru miasta zajmują lasy, zaś gospodarstwa i działki rolne zlokalizowane na terenie miasta zajmują 15% powierzchni Żagania. Obszar chronionego krajobrazu stanowi niespełna 4% powierzchni miasta.
Według podziału fizycznogeograficznego Jerzego Kondrackiego obszar Żagania zawiera fragmenty trzech mezoregionów: Wzniesień Żarskich, Wzgórz Dalkowskich oraz Borów Dolnośląskich. Dwie pierwsze wchodzą w skład Wału Trzebnickiego – pasa wzniesień o przebiegu zbliżonym do równoleżnikowego, który uważany jest za granicę zlodowacenia środkowopolskiego w stadiale Warty. Rozpościerające się na południe od miasta Bory Dolnośląskie należą do odrębnej prowincji Niziny Śląsko-Łużyckiej.
Płynący przez Żagań Bóbr daje początek przełomowej dolinie Bobru długości ok. 10 km głęboko wciętej w Wał Trzebnicki. W tym miejscu rzeka dzieli Wał Trzebnicki na dwie części: lewobrzeżną i prawobrzeżną. Lewobrzeżna część miasta wznosząca się od koryta Bobru na zachód to początek Wzniesień Żarskich, zaś prawobrzeżna, wznosząca się na wschód to początek Wzgórz Dalkowskich. W północnej części miasta – Lutni zasila wody Bobru płynąca z południa rzeka Czerna Wielka będąca lewobrzeżnym jego dopływem.
Historycznie miasto przynależy do Dolnego Śląska, jednak po II wojnie światowej związki Żagania z tą krainą osłabły – w latach 1950-1998 miasto należało do województwa zielonogórskiego, a od 1999 znajduje się w województwie lubuskim. Miasto Żagań graniczy z Gminą Żagań, Gminą Iłowa (powiat żagański) i Gminą Żary (powiat żarski).
Miasto znajduje się w odległości 40 km od granicy polsko-niemieckiej i 100 km od granicy polsko-czeskiej. Przez Żagań biegnie droga krajowa nr 12 oraz dwie drogi wojewódzkie: droga wojewódzka nr 295 i droga wojewódzka nr 296. Ponadto przez miasto przechodzi kilka linii kolejowych.
Odległość od większych miast Polski i zagranicy:
Dane z 30 czerwca 2004:
Opis | Ogółem | Kobiety | Mężczyźni | |||
---|---|---|---|---|---|---|
jednostka | osób | % | osób | % | osób | % |
populacja | 26 665 | 100 | 13 931 | 52,2 | 12 734 | 47,8 |
gęstość zaludnienia (mieszk./km²) | 668 | 349 | 319 |
Pochodzenie słowa Żagań (Sagan) jest sporne. Najprostsze wytłumaczenie mówi, że nazwa miasta mogła pochodzić od słowa sagan, oznaczającego kocioł, jednak ta teza nie ma wielu zwolenników. Rolf Kipphan kojarzył nazwę ze świętym ogniem z paleniska germańskiej chaty, zaś Arthur Heinrich tłumaczy pochodzenie nazwy miasta od słowiańskiego słowa określającego kawałek gruntu (łąki) - zagonu. Z kolei Stanisław Rospond wyprowadza nazwę Żagań od słów: żegać, żagiew, co mogło być echem po początkach osadnictwa, związanych z wypalaniem puszczy pierwotnej. Za trafnością tej tezy przemawiają także nazwy okolicznych miejscowości: Żary, Zgorzelec, Pożarów.
Krótko po II wojnie światowej miejscowość nosiła nazwę Żegań. 19 maja 1946 r. nazwa miasta ustalona została w brzmieniu Żagań. Tymczasem po przyłączeniu Międzylesia do Warszawy w połowie lat 50. jedną z ulic nazwano Żegańską i tak nazywa się ona do tej pory.
Według legendy Żagań został założony ok. 700 roku przez słowiańską księżniczkę Żagannę, która była córką Wandy, a wnuczką króla Kraka. Dziś jej imię nosi jedna z głównych ulic miasta.
Ludność Żagania | |||||
---|---|---|---|---|---|
Rok | Ludność | Rok | Ludność | ||
1618 | ok. 4000 | 1939 | 22 343 | ||
1660 | ok. 1300 | 1945 (VII) | 300 | ||
1756 | 2860 | 1945 (XII) | 1776 | ||
1764 | 2466 | 1950 | 10 340 | ||
1772 | 3010 | 1960 | 18 100 | ||
1780 | 3335 | 1972 | 22 000 | ||
1786 | 3531 | 1980 | 24 271 | ||
1792 | 3995 | 1993 | 28 162 | ||
1796 | 4317 | 1996 | 28 467 | ||
1804 | 4647 | 2000 | 27 774 | ||
1830 | 5500 | 2001 | 27 741 | ||
1910 | 15 400 | 2004 | 26 665 |
Pierwsza historyczna wzmianka o Żaganiu, jako grodzie kasztelańskim, pochodzi z 23 maja 1202 roku. Wówczas kasztelan żagański Stefan (comes Stephanus castellanus meus de Sagan) został wymieniony po raz pierwszy w charakterze świadka w dokumencie wystawionym przez Henryka Brodatego dla klasztoru w Lubiążu. Gród powstał zapewne wcześniej, lecz po roku 1155, gdyż wydana wtedy bulla papieska, wymieniająca wszystkie graniczne kasztelanie Śląska pomija Żagań. Lokalizacja grodu nie została dotychczas dotychczas naukowo ustalona, ale przyjęło się, że był on położony nad Bobrem w odległości około 1,5 km na północ od powstałego później miasta. Bardzo prawdopodobne, że znajdował się on na Wzgórzu Zamkowym. Gród strzegł przeprawy, przez którą szedł Niski Trakt, ważny szlak handlowy, łączący Wielkopolskę z południowymi Niemcami.
W pobliżu grodu powstała, zapewne już w XII wieku, osada typu targowego. Położona była na terenie obecnej wsi Stary Żagań, gdzie zachowany jest do dziś romański kościół. Niedogodne usytuowanie osady w stosunku do głównego traktu handlowego, stało się przyczyną translokacji targu, które nastąpiło około 1230 roku. Osada została przeniesiona w pobliżu przeprawy, na terenie obecnego śródmieścia Żagania. Nową osadę zlokalizowano prawdopodobnie w okolicach obecnego zespołu poaugustiańskiego. Jej szybki rozwój sprawił, że miasto otrzymało od księcia Konrada I prawa miejskie. Nie zachował się jednak akt lokacyjny, stąd też dokładna data nadania praw miejskich jest niemożliwa do ustalenia, aczkolwiek musiało to nastąpić między 1248 a 1260 rokiem.
Od końca XIII wieku Żagań był stolicą samodzielnego księstwa żagańskiego rządzonego do 1472 przez Piastów śląskich. W 1472 Jan II Szalony sprzedał księstwo żagańskie książętom saskim. W tym okresie księstwem rządziło pięciu książąt z rodu Wettinów, z których ostatni, książę Moritz, w 1549 wymienił Żagań za terytoria czeskie, przekazując go królowi Ferdynandowi Habsburgowi.
W 1627 cesarz Austrii Ferdynand II Habsburg sprzedał księstwo dowódcy swoich wojsk Albrechtowi Wallensteinowi. Za jego rządów miasto bardzo się rozwinęło. Albrecht Wallenstein sprowadził do miasta wielkiego uczonego, astronoma Jana Keplera, który prowadził w Żaganiu obserwacje astronomiczne i meteorologiczne. Dzięki jego zabiegom uruchomiono pierwszą drukarnię w mieście (1629), a także rozpoczęto przebudowę średniowiecznego zamku na barokowy pałac.
W latach 1632-1633 zarazy oraz liczne grabieże spowodowały spustoszenia i zniszczenia Żagania oraz jego okolic. Odbudowa miasta miała miejsce za panowania księcia Wacława Euzebiusza Lobkowica, któremu dostąpił księstwo cesarz Ferdynand III Habsburg. W 1677 w mieście wybuchł ogromny pożar, który strawił wiele kościołów i budynków, w tym także bibliotekę klasztoru augustianów. W 1730 znów wybuchł wielki pożar, w wyniku którego spłonęło prawie całe miasto. Odbudowę rozpoczęto jeszcze w czasach habsburskich, borykano się jednak z trudnościami finansowymi.
W 1785 księstwo przeszło w posiadanie Piotra Birona, księcia kurlandzkiego. W latach 1842-1862 za czasów panowania księżnej Doroty de Talleyrand-Périgord, najmłodszej córki Birona, Żagań stał się ważnym ośrodkiem życia kulturalnego i politycznego o znaczeniu ponadregionalnym. W mieście przebywały wówczas takie sławy jak Ferenc Liszt, Božena Němcová czy Honoré de Balzac. Potomkowie Birona rządzili Żaganiem do 1935 roku, kiedy to władze III Rzeszy skonfiskowało pałac książęcy, a samego księcia Bosona II uznały za wroga państwa i pozbawiły obywatelstwa.
Podczas II wojny światowej Żagań i okoliczne miejscowości stały się miejscem lokalizacji obozów jenieckich. Jesienią 1939 zorganizowano Stalag VIII C, którego pierwszymi jeńcami byli Polacy - uczestnicy kampanii wrześniowej, jednak w późniejszym okresie znalazło się tu kilkadziesiąt tysięcy jeńców różnych narodowości .
Najbardziej znanym żagańskim obozem jenieckim był Stalag Luft 3, przeznaczony dla alianckich lotników, w którym w nocy z 24 na 25 marca 1944 miała miejsce Wielka ucieczka. 76 jeńców uciekło wówczas przez tunel w ziemi, drążony wcześniej przez wiele miesięcy. Ostatecznie tylko trzem uczestnikom udało się zbiec. Wielka ucieczka doprowadziła do furii Hitlera, który rozkazał zabić 50 uczestników ucieczki.
W lutym 1945 po zaciętych walkach Żagań został zajęty przez oddziały wojsk radzieckich, które po kilku miesiącach przekazały miasto polskiej administracji. Rozpoczęto wówczas proces wysiedlania ludności niemieckiej. Na ich miejsce przybyli przymusowi polscy wysiedleńcy z Kresów Wschodnich oraz ludność z różnych regionów Polski. Rozpoczęła się mozolna odbudowa miasta, które podczas wojny uległo ogromnym zniszczeniom.
Pod Żaganiem znajduje się Muzeum Martyrologii Alianckich Jeńców Wojennych. Obejmuje ono tereny obozów jenieckich Stalagu VIIIC oraz Stalagu Luft III, gdzie w 1944 miała miejsce Wielka ucieczka 80 lotników, z których 50 rozstrzelano potem na mocy rozkazu Hitlera, znanego jako Sagan-Befehl.
Osiedla mieszkaniowe:
Gospodarcze podstawy rozwoju miasta stwarzały od najdawniejszych czasów rzemiosło i handel. Od średniowiecza istniały w Żaganiu cechy piekarzy, rzeźników, krawców i szewców. Potwierdzone zostały cechy kuśnierzy, produkujących nie tylko na potrzeby lokalne, ale także na eksport. W tym czasie czynne były także żagańskie kuźnice, produkujące żelazo z występującej w okolicy rudy darniowej. Poważną rolę w gospodarce miasta odgrywało rybołówstwo, a obecność rybaków w Żaganiu została potwierdzona już w 1299 roku.
Istotne znaczenie gospodarcze spełniał handel, posiadający dogodne warunki rozwoju w związku z położeniem Żagania przy głównej drodze handlowej. Obecność cechu kupców, zajmujących się handlem, została udokumentowana już w XIV wieku. Źródła pisane z tego okresu potwierdzają również istnienie targu solnego i corocznych jarmarków.
Tradycje rzemiosła przejął w XIX wieku przemysł. W 1802 uruchomiono fabrykę papieru, w 1863 zbudowano gazownię, a w 1878 austriacka firma włókiennicza Mos Löw Beer założyła w Żaganiu swoją filię.
W wyniku II wojny światowej zniszczenia przemysłu wyniosły 75%. Pomimo trudności miasto stało się znaczącym ośrodkiem przemysłu włókienniczego i metalowego. Funkcjonowały tu prężne Żagańskie Zakłady Przemysłu Wełnianego, Żagańska Czesalnia Wełny czy Przedsiębiorstwo Produkcji Sprzętu Domowego „Zamex” (dawniej „Polar”), znany w kraju producent zamrażarek. Przekształcenia ustrojowe i gospodarcze spowodowały, że zakłady te już nie istnieją, a wspomniane dziedziny przemysłu odgrywają mniejszą rolę.
Upadek największych zakładów i wzrost bezrobocia skłoniły władze miasta do działań zmierzających do powstania nowych miejsc pracy. W 2003 powstała Żagańska Strefa Gospodarcza, w skład której weszło łącznie ponad 60 ha terenów inwestycyjnych. Z oferty skorzystało dotychczas kilka przedsiębiorstw, które wybudowały w Żaganiu hale produkcyjne.
W tym samym okresie w Żaganiu powołano także spółki komunalne zajmujące się gospodarką wodno-ściekową, gospodarowaniem odpadami komunalnymi i robotami drogowymi, doradztwem i pozyskiwaniem środków zewnętrznych, zarządzaniem obiektami i prowadzeniem inwestycji. Posunięcie to miało na celu podniesienie poziomu usług i efektywniejsze zarządzanie finansami.
Według danych z 2011 r. na terenie Żagania miało siedzibę 3084 podmiotów gospodarki narodowej, w tym 2830 należących do sektora prywatnego i 254 należących do sektora publicznego.
Według Strategii rozwoju powiatu żagańskiego z 2008 i sprawozdania z działalności Powiatowego Urzędu Pracy w Żaganiu z 2010 do największych i najbardziej dynamicznie rozwijających się pracodawców w Żaganiu należą:
Według danych z 31 sierpnia 2011 w mieście zarejestrowanych było 1575 bezrobotnych, z czego 941 stanowiły kobiety.
Najstarszym klubem sportowym w mieście jest Czarni Żagań, który powstał w 1957 roku. Największym sukcesem zespołu jest udział w finale Pucharu Polski w sezonie 1964/65. Obecnie, od sezonu 2008/09 klub gra w II lidze polskiej w piłce nożnej. W mieście działa również męski klub siatkarski WKS Sobieski Żagań, którego większość kadry stanowią żołnierze zawodowi. Zespół od sezonu 2010/11 gra w II lidze polskiej w piłce siatkowej.
W Żaganiu funkcjonują jeszcze inne kluby i stowarzyszenia sportowe:
Od niedawna w Żaganiu przy ul. Kochanowskiego funkcjonuje centrum sportowe Żagań Arena, w skład którego wchodzą stadion piłkarski, hala sportowo-widowiskowa, kryty basen, hostel i korty tenisowe. Z obiektów położonych w kompleksie korzystają miejskie kluby Czarni Żagań i Sobieski Żagań.
Ponadto w mieście znajduje się czynny w okresie letnim basen miejski, dawny stadion Czarnych Żagań oraz dwa Orliki: przy szkole podstawowej nr 2 oraz przy szkole podstawowej nr 3.
Najliczniej wyznawaną religią w Żaganiu jest katolicyzm. W mieście znajdują się 3 parafie rzymskokatolickie, wchodzące w skład Dekanatu Żagań:
W mieście znajduje się siedziba Śląskiego Dekanatu Wojskowego i podlegająca pod niego Parafia wojskowa Matki Bożej Hetmanki Żołnierza Polskiego. Prócz parafii rzymskokatolickich, w Żaganiu działalność duszpasterską prowadzi także polskokatolicka parafia Podwyższenia Krzyża Świętego.
W Żaganiu istnieją kościoły protestanckie: Zbór Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego, Zbór Kościoła Zielonoświątkowego "Zwycięstwo Krzyża" oraz żagański filiał Parafii Ewangelicko-Augsburskiej w Żarach. W mieście znajduje się również Związek Wyznaniowy Świadków Jehowy.
Wiodącą rolę w organizacji życia kulturalnego miasta odgrywa Centrum Kultury mieszczące się w Pałacu Książęcym. Centrum realizuje zadania m.in. w zakresie promocji kultury i edukacji kulturalnej poprzez organizowanie licznych imprez kulturalnych (koncerty, spektakle teatralne, wystawy fotograficzne itp.), imprez plenerowych, warsztatów okolicznościowych, animacji kulturalnych (cykliczne przeglądy, konkursy itp.) oraz utrzymywanie sekcji zainteresowań (tj. Szkoła Talentów, Uniwersytet Trzeciego Wieku).Podobną funkcję pełni Klub Garnizonowy, w którym działają sekcje: teatralna, teatru jednego aktora, muzyczna, plastyczna, taneczna, instrumentalna i tamburmajorek.
Znaczącą rolę w promocji i organizowaniu życia kulturalnego Żagania odgrywa środowisko skupione wokół Państwowej Szkoły Muzycznej I i II stopnia, stanowiące centrum muzyczne regionu. Funkcję upowszechniania kultury realizują również placówki biblioteczne: Miejska Biblioteka Publiczna, filia Wojewódzkiej Biblioteki Pedagogicznej oraz Biblioteka Klubu Garnizonowego. W Żaganiu mieści się także Muzeum Obozów Jenieckich, położone na terenie dawnych niemieckich obozów jenieckich.
Do najważniejszych cyklicznych imprez kulturalnych w mieście należą:
Wczesnosłowiańską i niemiecką historię miasta opisują legendy (m. in. Legenda o Żagannie) autorstwa Izabeli Koniusz. Za sprawą czeskiej pisarki Boženy Němcovej Żagań został uwieczniony w literaturze światowej. W swoim opowiadaniu pt. Sestry (wyd. 1855), którego akcja rozgrywa się w Żaganiu, Dzietrzychowicach i Niemczy, Němcová zamieściła obszerny opis żagańskiego parku zamkowego, w którym zgromadzili się mieszkańcy miasta i całej okolicy, aby uczestniczyć w zabawie z okazji urodzin księżnej, której pierwowzorem była księżna Dorota de Talleyrand-Périgord. Opowiadanie zostało osnute na faktach i w dużej części pokrywa się ze źródłami historycznymi. Natomiast pierwowzorem postaci księżnej w Babuni była księżna Wilhelmina Żagańska, której młoda Božena zawdzięczała odpowiednie wychowanie i wykształcenie.
W 1950 powstał nakręcony przez Brytyjczyków film The Wooden Horse (pol. Drewniany koń), nakręcony na kanwie wydarzeń z 1943 roku, kiedy w żagańskim obozie jenieckim Stalag Luft III 3 brytyjskich oficerów wykopało tunel pod drutami ogrodzenia obozu kryjąc się wewnątrz drewnianego konia. Wielka ucieczka ze wspomnianego obozu również doczekała się ekranizacji – w 1963 roku nakręcono film The Great Escape (pol. Wielka ucieczka) ze Steve'em McQueenem i Charles'em Bronsonem w rolach głównych.
W 1965 Żagań i okoliczne poligony posłużyły jako plan filmowy dla serialu Czterej pancerni i pies oraz filmu wojennego Potem nastąpi cisza.
Przez Żagań biegną następujące drogi o znaczeniu ponadlokalnym:
Historia żagańskiej kolei sięga 1846 roku. Dawniej miejski dworzec był największym węzłem kolejowym w regionie, jednak jego rola z roku na rok jest coraz mniejsza. Przez miasto przebiegają następujące linie kolejowe:
Obecnie Żagań posiada bezpośrednie połączenia kolejowe z następującymi miejscowościami: Forst, Legnicą, Zieloną Górą, Żarami .
Za transport lokalny odpowiada Miejski Zakład Komunikacyjny w Żaganiu, z którego korzystają mieszkańcy Żagania, Żar i mieszkańcy innych miejscowości powiatu żagańskiego i żarskiego. Obsługą połączeń dalekobieżnych zajmuje się głównie PKS Żary, dzięki któremu Żagań posiada bezpośrednie połączenia autobusowe m.in. z Gorzowem Wielkopolskim, Poznaniem, Wrocławiem, Zieloną Górą i Zgorzelcem.
Miasto jest lokalnym ośrodkiem edukacyjnym, w którym działają szkoły i placówki oświatowe różnego szczebla. W Żaganiu znajduje się obecnie 6 przedszkoli, w tym 4 miejskie:
W mieście znajduje się 4 szkół podstawowych i 2 zespoły szkół, w skład których wchodzą działające po sąsiedzku szkoły podstawowe i gimnazja:
W Żaganiu siedzibę mają 3 zespoły szkół ponadgimnazjalnych:
W październiku 2010 rozpoczął działalność Zamiejscowy Ośrodek Dydaktyczny Politechniki Poznańskiej – pierwsza wyższa uczelnia w Żaganiu. Obecnie kształci się tam kilkudziesięciu studentów.
Poza wyżej wymienionymi jednostkami oświatowymi, na terenie miasta działają również następujące ośrodki oświatowe:
Niedaleko Żagania, w miejscowości Wichów stoi RTCN Żagań *Wichów* skąd jest nadawany sygnał radiowy stacji ogólnopolskich i telewizyjny Naziemnej Telewizji Cyfrowej (NTC) - kanałów komercyjnych na kanale 41, z mocą 50 kW.
Lista miast z którymi władze Żagania podpisały umowę o współpracy:
Żagań był i jest kojarzony z dużym garnizonem wojskowym. Wojsko stacjonuje w Żaganiu nieprzerwanie od drugiej połowy XIX wieku. Najpierw były to wojska pruskie, później Reichswehra następnie Wehrmacht, a po II wojnie światowej Armia Czerwona i Wojsko Polskie.
3 czerwca 1948 Wojsko Polskie przejęło kompleks koszarowy przy ulicy Szosa Żarska. 13 lipca 1948 z Żar do koszar przy ul. Szosa Żarska został przeniesiony 25 Drezdeński Pułk Artylerii Pancernej (JW 1418). W dniach 17-21 maja 1949 z Żurawicy przybył 8 Drezdeński Pułk Czołgów (JW 1678).
Do końca 2007 roku został rozformowany 11 Batalion Medyczny (JW 2182), stacjonujący, w koszarach przy ulicy Szosa Żarska.
W 2010 został rozformowany 10 Batalion Rozpoznawczy Strzelców Konnych (JW 2943) w koszarach "Żagań-Las" przy ulicy Żarskiej oraz 11 Kompania Chemiczna (JW 1185) w koszarach "Żagań-Miasto" przy ulicy Dworcowej.
11 Batalion Dowodzenia zimą z 2010 na 2011 został przeniesiony z koszar przy ulicy Dworcowej do koszar przy ulicy Żarskiej, gdzie zajął miejsce po 10 Batalionie Rozpoznawczym Strzelców Konnych.
Z dniem 1 stycznia 2011 dotychczasowy Klub Garnizonowy w Żaganiu został wyłączony z podporządkowania dowódcy Śląskiego Okręgu Wojskowego i włączony do etatu Dowództwa 11 DKPanc, jako Klub Dywizyjny w Żaganiu.
28 czerwca 2011 dowódca 11 DKPanc przekazał, a komendant 4 Regionalnej Bazy Logistycznej we Wrocławiu przyjął w podporządkowanie 11 Batalion Remontowy.
Rozformowana została Wojskowa Administracja Koszar w Żaganiu przy ulicy Bema. Zadania związane z technicznym utrzymaniem nieruchomości w garnizonie przejęła zamiejscowa komórka wewnętrzna 43 Wojskowego Oddziału Gospodarczego w Świętoszowie.
Obecnie w Garnizonie Żagań stacjonują następujące instytucje i jednostki wojskowe:
Dowódcą garnizonu jest dowódca 11 DKPanc. Nieetatowa komenda garnizonu wyznaczana jest ze składu osobowego Dowództwa 11 DKPanc.
W roku 1771 na wieży kościoła Najświętszej Marii Panny zainstalowano pierwszy na Śląsku piorunochron.
W 2006 Żagań jako jedno z 32 miast został uwieczniony na 2-złotowych monetach z cyklu Historyczne miasta Polski, wydanych przez Narodowy Bank Polski.
Ostatnia data aktualizacji: 2012-03-16 20:50:08