Radomia

Radomia – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie zielonogórskim, w gminie Świdnica.

W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.

Historia

Radomia pierwszy raz była wzmiankowana w 1305 roku. Właścicielem ziem był wówczas Rethon. Założycielem Radomii był natomiast Seifried von Rabenau, to właśnie jego imieniu Radomia zawdzięcza swoją historycznie niemiecką nazwę Seiffersholz. Seifried von Rabenau był w 1345 roku właścicielem Radomii oraz prawdopodobnie Drzonowa. Przed wojną w 1937 roku Radomia liczyła wspólnie z już nieistniejącą osadą Meileiche łącznie 105 mieszkańców. Osada Meileiche znajdowała się tam gdzie teraz znajduje się parking oraz restauracja przy skrzyżowaniu drogi krajowej nr 32 z drogą prowadzącą do Radomii. W Meileiche stało 7 domów oraz gospoda przy drodze. Wszystkie zabudowania w Meileiche zostały krótko po wojnie rozebrane, a jedynym śladem po dawnej miejscowości są resztki po studni wśród okazałych dębów. Podobny los spotkał kilka domów w Radomii, zlikwidowany został także cmentarz. Ówcześni mieszkańcy Radomii i Meileiche uczęszczali do kościoła ewangelickiego w Drzonowie lub do katolickiego w Leśniowie Wielkim. Przez kilkadziesiąt powojennych lat Radomia pozostawała mało znaną miejscowością. W 1989 roku podjęta została decyzja o budowie osiedla mieszkaniowego. Wykupiono grunty od prywatnych właścicieli i zaprojektowano osiedle na ok. 200 działek. Wytyczono drogi, zbudowano wodociągi i kanalizacje. Pierwsze budowy nowych domów rozpoczęły się w 1999 roku. W 2004 roku do użytku oddano drogę asfaltową prowadzącą przez osiedle. W 2007 oddano do użytku świetlicę wraz z przylegającymi boiskami.

Zabytki

• Renesansowy dwór - pierwotnie był niewielką budowlą. Przekształcony i powiększony w duchu baroku w 1700 roku. Po wojnie rozebrano prawe skrzydło dworu.

• Pocztowy słup półmilowy z XVIII w. - stoi w pobliżu przystanku autobusowego przy skrzyżowaniu z leśną drogą Radomia - Płoty. Ma wygląd niskiej, łagodnie ściętej białej piramidy o wysokości 134 cm, stoi na czerwonym cokole o wymiarach 53 x 63 x 63 cm, materiał - piaskowiec. Na ścianach są widoczne gęsto i równomiernie rozłożone poziome linie oraz liczne ślady uszkodzeń mechanicznych powstałych prawdopodobnie od kul. W pobliżu leży obrobiona piaskowcowa płyta 84 x 84 cm, która być może jest dawną podstawą. Prawdopodobnie ten słup został przemieszczony, gdyż według starych map w tym miejscu powinien znajdować się słup ćwierćmilowy (1/4 mili), a nie półmilowy.

Meteoryt Seifersholz (Radomia)

22 marca 1841 r. o godz. 15.30 spadł meteoryt koło Heinrichau w dobrach Seiferholz, pow. Grünberg, czyli w okolicach Wilkanowa, w dobrach Radomia, pow. Zielona Góra, w byłym księstwie Legnickim. Spadły dwa odłamy, łącznie około 1 kg. Wspomnianego dnia i godziny mieszkańcy, którzy pracowali na polach usłyszeli trzy silne grzmoty podobne do wystrzałów armatnich. Niebo było zupełnie pogodne, z wyjątkiem jednego małego obłoczka. bezpośrednio potem dał się słyszeć w powietrzu głośny gwizd, który zdawał się iść z zachodu i im bardziej się “zbliżał”, tym stawał się silniejszy i wreszcie przypominał dźwięk organów, których tony były raz wysokie, raz niskie, co miało trwać około 5 minut. Wreszcie usłyszano jakby jakieś ciężkie ciało spadło na ziemię. Robotnicy idąc w kierunku źródła dźwięków zbliżyli się do miejsca spadku i w odległości około 100-150 kroków znaleźli na głębokości pół stopy w ziemi “kamień”. Otwór wskazywał pionowy kierunek spadku. Robotnicy bali się dotknąć kamienia, myśląc, że jest gorący, jednak okazał się zupełnie zimny. Eksplozję słychać było m. in. w Żaganiu, Sulechowie, Nowej Soli i wielu wioskach okręgu Zielonej Góry. Znalezione odłamki zdawały się fragmentami prawdopodobnie jakiejś większej masy, która rozpadła się w powietrzu i mogła pierwotnie ważyć ponad 2 funty, posiadając kształt czworobocznej piramidy. Meteoryt ten znany jest też pod nazwami: Grüneberg, Grünberg, Seifersholz, Heinrichau, czy Schloin i został sklasyfikowany jako szary żyłkowaty chondryt (Cga). Jego fragmenty znajdują się lub znajdowały: Bailey i Berment, Berlinie, Budapeszcie, Chicago, Göttingen, Gregory, Kalkucie, Londynie, Nowym Jorku, Tartu, Tübingen, Watykanie, Wiedniu i Wrocławiu.

Stowarzyszenie Nasza Radomia

W Radomii działa stowarzyszenie Nasza Radomia, które powstało 21.04.2001 z inicjatywy przyszłych mieszkańców osiedla w Radomii. Celem stowarzyszenia było stworzenie warunków dla powstania osiedla mieszkaniowego oraz zaspokajanie potrzeb kulturalnych i gospodarczych jego mieszkańców.

Cele

Aktualnie Stowarzyszenie zajmuje się tak palącymi problemami jak sprawa drogi do Zielonej Góry (odcinek do drogi krajowej), oświetleniem osiedla, drogami osiedlowymi, telefonami, internetem i gazyfikacją.

Osiągnięcia

Uporządkowanie terenów przyszłego osiedla mieszkaniowego. Dzięki Urzędowi Gminy oraz przy wsparciu ze środków Unii Europejskiej powstała nowoczesna droga o nawierzchni asfaltowej, dzisiejsza Ulica Tęczowa. Odsunięcie projektowanej linii wysokiego napięcia. Dziś biegnie ona kilkaset metrów od osiedla. Sprzątanie terenów osiedla, z pomocą dzieci z Radomii.

Jako ciekawostkę można podać fakt, że do utwardzenia drogi wykorzystany został gruz z wyburzonych budynków w Zielonej Górze na ul. Dąbrówki, gdzie dzisiaj stoi Carrefour.