Stare Kramsko

Stare Kramsko (niem. Alt Kramzig, 1937-45 Krammensee) – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie zielonogórskim, w gminie Babimost.

W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.

Historia

Stare Kramsko, jako wieś rycerska zorganizowana na prawie polskim, powstało na przełomie XII i XIII wieku. W 1320 roku ówczesny właściciel wsi, rycerz Miron z Lasocic, podarował ją klasztorowi cystersów z Obry, którzy byli jej właścicielami do XVIII wieku. Podczas "potopu szwedzkiego" w 1657 r. wieś całkowicie zniszczono. W wyniku II rozbioru Rzeczypospolitej w 1793 roku znalazła się w Królestwie Prus.

Przez cały okres zaborów i okupacji wieś zachowała polski charakter. Od lat 80. XIX wieku działały tu liczne polskie organizacje. Pod przywództwem Teodora Spiralskiego mieszkańcy wsi uczestniczyli w Powstaniu Wielkopolskim, a po I wojnie światowej utworzyli Koło Związku Polaków w Niemczech. 1 maja 1929 roku powstała tu Polska Katolicka Szkoła Powszechna. 29 stycznia 1945 roku obszar Starego Kramska znalazł się w państwie polskim.

Zabudowa wsi

W 1929 r. wybudowano dzwonnicę, którą ufundowali mieszkańcy wsi: Maria i Walenty Kubikowie. Służyła do ostrzegania przed kataklizmami jak pożar, powódź czy gradobicie oraz biciem dzwonów informowała o śmierci kogoś z mieszkańców. Została umieszczona w rejestrze zabytków pod numerem 1848. Dwukrotnie dokonywano jej renowacji w 1968 roku i w 2003 roku. Nadal jest użytkowana.