Średnia ocena: 3.3
liczba ocen: 12
Ilość kodów pocztowych: 1
Współrzedne geograficzne N: 49.817001
Współrzedne geograficzne E: 20.566999
Strefa numeracyjna: Kierunkowy 14
Liczba ludności: 2
Tablice rejestracyjne: KBR
Dzielnica: Góry
Dzielnica: Kąciny
Dzielnica: Kozieniec
Dzielnica: Nadole
Dzielnica: Nagórze
Dzielnica: Pagórek
Dzielnica: Piekarzowo
Dzielnica: Sołtysie
Dzielnica: Zagroda
Iwkowa – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie brzeskim, w gminie Iwkowa.
Iwkowa położona jest w południowej części powiatu brzeskiego, na Pogórzu Wiśnickim. Leży w pięknej kotlinie wzdłuż rzek Bela i Białka. Od północnej strony nad Iwkową wznosi się Pasmo Szpilówki z takimi szczytami, jak: Piekarska Góra (515 m), Szpilówka (512 m), Bukowiec (494 m), od wschodu Mahulec (480 m) i inne wzniesienia nad Jeziorem Czchowskim. Od zachodniej o południowej strony Iwkowa ograniczona jest wzniesieniami Rogozowej (536 m) i Sołtysich Gór (436 m). Od wschodu wieś graniczy z Tropiema od zachodu z Rajbrotem . 2 km od wsi położony jest zamek Tropsztyn.
W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnowskiego. Miejscowość jest siedzibą gminy Iwkowa. Reforma administracyjna kraju w 1975 r. zlikwidowała powiaty i Iwkowa znalazła się w nowo powstałym województwie tarnowskim. Kolejna reforma administracyjna kraju przywróciła Iwkową do powiatu brzeskiego.
Etymologicznie nazwa wsi wywodzi się od imienia Iwo (Iwon).
Iwkowa powstała z połączenia dwóch osad. W 1334 r. królowa Jadwiga Łokietkowa, wdowa po Władysławie Łokietku, wystawiła przywilej lokacyjny terenom położonym wzdłuż rzeki Bela. Iwkowa w średniowieczu stanowiła część ziemi sądeckiej. Tędy już od czasów przedhistorycznych ciągnął się trakt „Wielka Droga”, zwany również „Starą Drogą”, łączący Polskę z Węgrami, co sprzyjało rozwojowi osadnictwa. Administracyjnie Iwkowa należała do ziemi sądeckiej do upadku Rzeczypospolitej.
Pod zaborem austriackim Iwkowa funkcjonuje jako dominium w ramach cyrkułu bocheńskiego. W wyniku reformy administracyjnej z 1867 r. wieś wchodzi w skład powiatu brzeskiego, w którym pozostaje nieprzerwalnie do 1975 r.
Jeszcze w XIX oraz obecnie najpopularnieszym nazwiskiem w Iwkowej było miano Szot, które wywodzi się od bawarskiego Schotte, czyli Szkot.
Drewniany kościół cmentarny pw. Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny z XV w.; jednonawowy, konstrukcji zrębowej; wnętrze: polichromia figuralna z XVll w., kopia gotyckiego witrażu z I. poł. XV w. Niska wieża konstrukcji słupowej. Nawa i prezbiterium nakryte stromym dachem wielopołaciowym wspartym na gotyckiej więźbie storczykowej. Na ścianach zachowana częściowo późnorenesansowa polichromia z 1619 r. ze scenami Męki Pańskiej i aniołami oraz apostołami. Dwa portale z XV w prowadzące do nawy., zwieńczone łukami trójlistnymi. W oknie prezbiterium kopia gotyckiego witraża z wizerunkiem Najświętszej Marii Panny. Wyposażenie świątyni z XVII-XVIII w.: – barokowy ołtarz z 1688 r. – ołtarze boczne z obrazy Ukrzyżowania i św. Antoniego z XVII w. – organy – gotyckie rzeźby grupy Ukrzyżowania na belce tęczowej Na plebanii niewielkie muzeum parafialne, w zbiorach, którego znajduje się m.in. cenna rzeźba św. Doroty z końca XV w.
W kościele pw. Nawiedzenia NMP w Iwkowej witraże Madonny z Dzieciątkiem fundacji Wierzbięty z Branic .
Muzeum pariafialne ks. Jana Piechoty zawiera unikatowe zbiory sztuki ludowej minionego okresu, które przez długi czas gromadził proboszcz parafii ks. Jan Piechota. Jest to filia Muzeum Diecezjalnego w Tarnowie. Zebrane w nim zbory świadczą dzisiaj o starodawności miejscowego kultu i biegłości w sztuce artystów ludowych. Obok świętych figurek, które niegdyś wypełniały ołtarzyki kapliczek, ramiona krzyży możemy zobaczyć także modlitewniki, stare fotografie prezentujące miejscowe wydarzenia i ludzi z tamtych czasów. Dodatkową atrakcją są gospodarskie sprzęty: sochy, pługi i szereg archaicznych już narzędzi, których przeznaczenia nieraz trudno dociec, a będących dla naszych dziadów przedmiotem codziennej pracy.
Ostatnia data aktualizacji: 2012-03-17 13:36:18