Ocena internautów miejscowości Szczawnica
Średnia ocena: 3.6
liczba ocen: 5
Ilość ulic: 48
Ilość kodów pocztowych: 1
Współrzedne geograficzne N: 49.422779
Współrzedne geograficzne E: 20.482780
Strefa numeracyjna: Kierunkowy 18
Liczba ludności: 7300
Gęstość ludności: 183 os./km²
Powierzchnia: 87.9 km²
Wysokośc npm: 735
Rodzaj gminy: miejsko-wiejska
TERC: 2121611021
Tablice rejestracyjne: KNT
Dzielnica: Gabańka
Dzielnica: Groń Wyżni
Dzielnica: Języki
Dzielnica: Kowalczyk
Dzielnica: Kunie
Dzielnica: Miedziuś
Dzielnica: Niterbog
Dzielnica: Padołek
Dzielnica: Piaski
Dzielnica: Podołek
Dzielnica: Podoły Szczawnickie
Dzielnica: Połoniny
Dzielnica: Przysłop
Dzielnica: Sewerynówka
Dzielnica: Średniak
Dzielnica: Staszowa
Dzielnica: Świerkówka
Dzielnica: Szczawnica Nyżna
Dzielnica: Szczawnica Wyżna
Dzielnica: Zabaniszcze
Dzielnica: Zagórze
Dzielnica: Łęgi
Szczawnica – miasto uzdrowiskowe w województwie małopolskim, w powiecie nowotarskim, siedziba władz gminy miejsko-wiejskiej Szczawnica. Położone w Beskidach Zachodnich, nad potokiem Grajcarkiem.
Według danych z 31 grudnia 2010 r. miasto miało 6022 mieszkańców.
W Szczawnicy rozpoczyna się Droga Pienińska – szlak pieszo-rowerowy biegnący wzdłuż Dunajca (głównie po słowackiej stronie) i kończący się w słowackim Czerwonym Klasztorze.
W pobliżu znajduje się masyw górski Jarmuta, na którym wg podań znajdować się miała pogańska świątynia.
Szczawnica leży w dolinie potoku Grajcarka, który jest prawym dopływem Dunajca. Większa część zabudowy i terenów miasta znajduje się w obrębie Beskidu Sądeckiego, natomiast za doliną potoku Grajcarka wznoszą się już Pieniny. Zabudowa miasta zlokalizowana jest między Pieninami a pasmem Radziejowej (Beskid Sądecki).
Miasto jest położone na wysokości od 430 do 510 m n.p.m.
Według danych z 1 stycznia 2011 r. powierzchnia miasta wynosiła 32,90 km².
W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa nowosądeckiego.
W 1828 r. Szczawnicę nabyli Stefan i Józefina Szalayowie, po śmierci Stefana Szalaya uzdrowisko przejął w 1839 r. syn Józef Szalay. To właśnie on jest uważany za twórcę uzdrowiska. W 1876 zapisał uzdrowisko krakowskiej Akademii Umiejętności. W 1909 r. od Akademii uzdrowisko kupił hr. Adam Stadnicki, po II wojnie światowej nastąpiło upaństwowienie zdrojowiska.
W latach 1973-1982 połączona z Krościenkiem, nosiła wtedy nazwę Szczawnica-Krościenko. W 1982 r. nastąpił ponowny podział miejscowości.
1 stycznia 2008 r. zmieniono rodzaj gminy Szczawnica z miejskiego na miejsko-wiejski, co w praktyce oznaczało zmniejszenie obszaru miasta i wyłączenie dawnych wsi Jaworki i Szlachtowa (nadając im status wsi) oraz Biała Woda i Czarna Woda (nadając im status części wsi Jaworki). Granice miasta objęły 4 obręby ewidencyjne.
W Szczawnicy znajduje się Stacja Narciarska Palenica z ok. 4 kilometrami tras narciarskich. Najdłuższa z nich – z Szafranówki (1800 m, tzw. Trasa Rodzinna) oraz najbardziej znana Palenica 1 z Palenicy (o długości 1000 m – jedna z ciekawszych tras zjazdowych w Polsce), są obsługiwane przez z 4-osobowy wyciąg krzesełkowy o przepustowości 2200 osób na godzinę, zarządzany przez Polskie Koleje Linowe.
Szczawnica jest uzdrowiskiem już od połowy XIX wieku. Leczone są tam choroby układu oddechowego i przewodu pokarmowego, ze względu na występowanie szczaw alkalicznych słonych oraz korzystnych warunków klimatycznych. Uzdrowisko Szczawnica wróciło ponownie w 2005 r. w drodze sądowego porozumienia do przedwojennych właścicieli rodziny hr. Stadnickich. Szczawnicki zdrój ma prawie dwieście lat.W 2010 w centrum – przy placu Dietla – zostało otwarte Muzeum Uzdrowiskowe, którego fundatorem jest Andrzej Mańkowski – wnuk Adama Stadnickiego, ostatniego właściciela zdroju. Ekspozycja związana jest ze szczawnickim uzdrowiskiem – zebrano ponad 350 różnego rodzaju przedmiotów związanych z lecznictwem zdrojowym, archiwalnych dokumentów, rycin, planów budynków, starych fotografii, kart pocztowych, książek oraz zdjęcia i porterty właścicieli uzdrowiska.
Miasta i gminy partnerskie:
Ostatnia data aktualizacji: 2012-03-16 22:05:00