Średnia ocena: 3.7
liczba ocen: 26
Ilość ulic: 19
Ilość kodów pocztowych: 1
Współrzedne geograficzne N: 51.599998
Współrzedne geograficzne E: 21.350000
Strefa numeracyjna: Kierunkowy 48
Liczba ludności: 1100
Tablice rejestracyjne: WKZ
Dzielnica: Buszyna
Dzielnica: Cegielnia
Dzielnica: Dukt
Dzielnica: Gajki
Dzielnica: Głogowa
Dzielnica: Lipy
Dzielnica: Parcela
Dzielnica: Piaski
Dzielnica: Przecinka
Dzielnica: Sokoły
Dzielnica: Trawka
Brzóza – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie kozienickim, w gminie Głowaczów. Leży ona na skraju Puszczy Kozienickiej.
Do 1954 roku siedziba gminy Brzóza. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa radomskiego.
Brzóza to wieś królewska, lokowana w XIV wieku. Przez dłuższy czas miała charakter puszczański. W XVI w. na 44 kmieci notowano 24 bartników. W XVIII wieku Brzózę na mocy uchwały sejmowej otrzymał, w zamian za Falęcice i Nową Wieś Warszawską, kuchmistrz koronny, marszałek Sejmu Rozbiorowego Adam Poniński. Od roku 1788 do 1910 wieś była własnością Ożarowskich, którzy w swych dobrach zakładali nowe wsie, urządzali stawy, rozwijali hodowlę i rolnictwo. Planowali oni przekształcić Brzózę w miasto. Śladem tego jest układ przestrzenny z centralnie usytuowanym rynkiem. W roku 1910 dobra brzóskie nabyła rodzina Heydlów. Najpierw właścicielem był Zdzisław, a później jego syn Wojciech, do którego Brzóza należała do 1941 roku (poniósł śmierć w Oświęcimiu).
We wsi znajduje się neogotycka, jednonawowa świątynia pw. św. Bartłomieja. Powstała ona w miejscu spalonego w 1825 r., drewnianego kościoła, w latach 1854–1856 staraniem gen. Adama Ożarowskiego pod nadzorem Ignacego Leopolda Essmanowskiego. W kościele znajduje się barokowa, rzeźbiona w drewnie ambona z XVIII w., sprowadzona z opactwa cystersów w Oliwie. Z Oliwy pochodzi także cykl płaskorzeźb dłuta Andrzeja Götckena z 1635 r. Dzwon kościelny pochodzi z połowy XIX wieku. Przy drodze do Ryczywołu znajduje się pochodząca z początków XIX w. figura św. Jana Nepomucena. W 1944 roku spalony został neogotycki pałac, wybudowany w poł. XIX w. dla Andrzeja Ożarowskiego. W dawnym przypałacowym parku zachowały się pojedyncze okazy starych buków i jesionów, oraz stawy na rzeczce Brzósce. Obecnie część parku zajmuje szkoła. Przy rynku znajduje się klasycystyczny pomnik na pamiątkę misji w 1839 r. oraz figurka z tablicą upamiętniającą mieszkańców Brzózy poległych w wojnie polsko-bolszewickiej w 1920 r. Przy drodze Sewerynowa rośnie 346 lip i kasztanowców, aleja ta uznana została za pomnik przyrody.
Ostatnia data aktualizacji: 2012-03-17 01:02:41