Sobienie Biskupie

Sobienie Biskupie – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie otwockim, w gminie Sobienie-Jeziory.

W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.

Nazwa wsi

Nazwę "Biskupie" stosowano wymiennie z łacińską "Episcopalne", a w 1794 r. zanotowano "Duchowne". W XVII-XVIII w. wieś określano Sobieniami Wielkimi.

Historia

Od ok. 1124 r. Sobienie były własnością biskupów poznańskich. szczególnie dobrze zapamiętano ostatniego dziedzica duchownego, bpa Antoniego Onufrego Okęckiego (1780-1793), który nie szczędził środków, aby polepszyć byt poddanych. Około 1791 r. fundował we wsi szkołę elementarną, która z przerwami przetrwała do 1929 r. Od włościan dostał przydomek, "Sobie nie, a komu".

W skład klucza Sobienie biskupów poznańskich wchodziły Sobienie Biskupie, Sobieńki, Szymanowice Duże i 1 rola w Celejowie nad brzegiem Wisły.

W lipcu 1794 r. władze insurekcji kościuszkowskiej upaństwowiły dobra i wieś została oddana w dzierżawę oficjałowi garwolińskimu ks. Baltazarowi Tarkowskiemu. W 1833 r. folwark sprzedano płk. Józefowi Słupeckiemu.

W czasie powodzi w 1844 r. Słupecki wystawił na Gościńcu kolumnę z figurą Jezusa Chrystusa Ubiczowanego.

Zobacz też

• Sobienie Kiełczewskie Drugie, Sobienie Kiełczewskie Pierwsze, Sobienie Szlacheckie, Sobienie-Jeziory