Menu
Home» » » » »

Mapa miejscowości Łubniany


Informacje o Łubniany:

Ilość ulic: 1

Ilość kodów pocztowych: 1

Współrzedne geograficzne N: 50.783611

Współrzedne geograficzne E: 18.002501

Strefa numeracyjna: Kierunkowy 77

Herb Łubniany:

Herb Łubniany

Łubniany

Łubniany (dodatkowa nazwa w j. niem. Lugnian) – wieś w Polsce, położona w województwie opolskim, w powiecie opolskim, w gminie Łubniany, której jest siedzibą, 14 km w kierunku północno-wschodnim od Opola. Miejscowość składa się z 1 części: Krzyżula. Nieformalnie wyróżnia się też 2. część: Kąt (ul. Osowska) Łubniany zajmują 1070 hm2 (ha), w tym 44 hm2 (ha), ok. 4,1%, to lasy i mieszkają w nich 1592 osoby (stan na 2002 rok).

W latach 1975-1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa opolskiego.

W miejscowości znajdują się m.in.: SPZOZ (ośrodek zdrowia), NZOZ (poradnia stomatologiczna), apteka („Pod lipami”), remiza strażacka, Publiczne Przedszkole, Publiczna Szkoła Podstawowa, Gminna Biblioteka Publiczna, Łubniański Ośrodek Działalności Kulturalnej, stadion sportowy, placówka Poczty Polskiej, placówka i główna siedziba Banku Spółdzielczego w Łubnianach, siedziba Urzędu Gminy Łubniany, parafialny kościół rzymskokatolicki pw. św. św. Piotra i Pawła, cmentarz, restauracja („Leśna”), stacja benzynowa, zabytkowe spichlerze, pomnik przyrody (cis z XIV w.) i wyróżniające się drzewa (dąb oraz lipa). W miejscowości działają m.in.: jednostka OSP, KS Śląsk Łubniany i koło MN DFK.

Miejscowość jest położona na Równinie Opolskiej, na Obszarze Chronionego Krajobrazu „Lasy Stobrawsko-Turawskie”, w pobliżu Stobrawskiego Parku Krajobrazowego i Jeziora Turawskiego. Najbliższe miasta to: Kluczbork, Olesno, Dobrodzień, Kolonowskie, Ozimek, Opole i Wołczyn. Najbliższe (pozamiejskie) duże zakłady przemysłowe to: PGE Elektrownia Opole SA w Brzeziu. W miejscowości działają m.in.: fabryka dziewiarska (Przedsiębiorstwo włókiennicze „Opoltex” Sp. z o.o.), magazyn materiałów budowlanych (Przedsiębiorstwo Techniczno-Handlowe „Agrobud” Sp. z o.o.), zakład produkcji kominków („Łubniańskie Kominki” Sp. z o.o.) i zakład stolarski.

Miejscowość jest zelektryfikowana (od 1926 r.), stelefonizowana (lata 90. XX w.) i zwodociągowana (tzw. wodociąg grupowy „Północ” zasilany z ujęcia wodnego w Niwie; lata 90. XX w.).

Historia

Podczas badań archeologicznych, prowadzonych w latach 50. XX w. w lasku przy ul. Dworcowej, odnaleziono grobowce z urnami, których wiek został określony przez krakowskich archeologów na ok. 200 lat p.n.e. Najstarsze części miejscowości to tzw. Kąt i ul. Opolska na odcinku od kapliczki w centrum miejscowości do Dąbrówki Łubniańskiej. Pierwsze źródła pisane o Łubnianach to dokument z 1260 r., w którym stwierdza się, że książę Władysław opolski nakazał mieszkańcom miejscowości Lubnane, znajdującej się w lasach należących do kasztelanii opolskiej, płacenie klasztorowi w Czarnowąsach, tytułem czynszu za korzystanie z okolicznych lasów, 10 kamieni wosku rocznie. Wosk służył do oświetlania kościoła, a w razie nieposiadania wosku, mieszkańcy musieli odprowadzić taką samą ilość miodu. W 1295 r. miejscowość występuje pod nazwą Lubniani. W dokumencie bpa wrocławskiego Jana III, skierowanym w 1297 r. do kolegiaty św. Krzyża w Opolu, wymienione są dobra należące się kolegiacie i obowiązki z tego wynikającego (wikariusz opiekujący się poszczególnymi miejscowościami). Wśród wymienionych miejscowości jest też Lubnani. Ok. 1300 r. mieszkańcy miejscowości płacili dziesięcinę zgodną z polskim prawem. W 1371 r. bracia byłego sołtysa, Woitko i Raczko Maczke, sprzedali pół wolnego łanu sołtyskiego z młynem, stawem rybnym i karczmą w Łubnianach, nowemu sołtysowi miejscowości, który nazywał się Miczko. 5 lutego 1309 r. książę Bolko I opolski określił dokładnie posiadłości nadane klasztorowi; wśród wymienionych miejscowości znalazły się Łubniany.

W 1564 r. miejscowość występuje pod nazwą Lubniany, w zapisie wizytacji kościelnej z 1679 r. pod nazwą Lugnian, a na jednej z map Śląska z 1823 r. pod nazwą Lubni. Od 1633 r. miejscowość nie należała do klasztoru, lecz do cesarskiej kamery. W zapisach z wizytacji biskupiej z 1697 r. wspomina się, że miejscowy nauczyciel nie ma młodzieży do nauczania. Od 1760 r. w miejscowości istnieje szkoła; była to szkoła katolicka, a nauka odbywała się w 2-salowym budynku. W 1842 r. uczęszczało do niej 298 uczniów (z Łubnian, Dąbrówki Łubniańskiej, Kosowca i Mańczoka), a w 1865 r. – 349 uczniów. Między latami 1830 i 1864 do miejscowości włączono administracyjnie (jako jej osadę) Dąbrówkę Łubniańską. Z 1896 r. pochodzi najstarsze świadectwo działania w miejscowości jednostki straży pożarnej.

W 1904 r. wybudowano nowy budynek szkoły; patronem została św. Anna, natomiast po II wojnie światowej nadano szkole imię Powstańców Śląskich. W latach 90. XX w. budynek szkoły został rozbudowany. Podczas plebiscytu w 1921 r. 52,6% głosujących (883 osoby z 1680 głosujących) opowiedziało się za Polską. W 1926 r. powstała w miejscowości polska publiczna szkoła mniejszościowa, a w 1927 r. odsłonięto w Łubnianach pomnik, poświęcony mieszkańcom poległym podczas I wojny światowej. Pomnik składał się z granitowej figury klęczącego żołnierza, podnoszącego za rękę śmiertelnie rannego kolegę i brązowej tablicy z listą poległych (88 osób z Łubnian i 17 z Masowa). Wykonawcami pomnika byli mieszkańcy Łubnian: Raphael Kaluza (mistrz kamieniarski) i Gabriel Wystub (artysta malarz). W latach 30. XX w. w miejscowości działały: Sodalicja (Kongregacja) Mariańska (wcześniej polska, później niemiecka) i trzeci zakon (tercjarze) oraz znajdowały się w niej: nadleśnictwo (niem. Lugendorf Rev. Försterei), 2 restauracje i stacja benzynowa. 10 sierpnia 1936 r. w miejsce nazwy Lugnian wprowadzono nazwę Lugendorf, natomiast 1 kwietnia 1939 r. włączono do niej Masów. W lutym 1945 r. do miejscowości wkroczyli żołnierze Armii Czerwonej; podczas przejścia frontu spalono w miejscowości hotel/restaurację i zniszczono pomnik poświęcony mieszkańcom miejscowości poległym podczas I wojny światowej. Przed zakończeniem II wojny światowej polska nazwa miejscowości brzmiała Lugniany. 12 listopada 1946 r. nadano jej nazwę Łubniany.

W 1954 r. założono w miejscowości Gminną Bibliotekę Publiczną. Jej pierwszą siedzibą był budynek RSP (przy ul. Osowskiej, obok restauracji). W latach 80. XX w. biblioteka została przeniesiona do budynku z ok. 1920 r., znajdującego się przy ul. Opolskiej; założono też wówczas oddział dla dzieci. W latach 2009-2010 (prace zakończono w listopadzie) budynek biblioteki został wyremontowany.

W latach 90. XX w. wybudowano w miejscowości ośrodek kultury, w którym mieści się także remiza strażacka. Powstał też klub sportowy, a miejscowość została stelefonizowana (instalacja automatycznej centrali telefonicznej) i zwodociągowana. Na początku XXI w. wybudowano w miejscowości nowy ośrodek zdrowia (stary budynek został wybudowany w latach 30. XX w.). Do początku XXI w. w miejscowości działał komisariat policji. Działała też Gminna Spółdzielnia „Samopomoc Chłopska”, została jednak przejęta przez GS w Turawie.

Liczba mieszkańców

W 1534 r. w miejscowości mieszkało 14 ludzi, 1588 r. – 27 kmieci i 5 zagrodników, 1618 r. – 30 kmieci i 3 zagrodników, 1784 r. – 33 kmieci, 22 zagrodników i 13 chałupników, 1865 r. – 29 kmieci, 22 zagrodników i 145 chałupników. Wedle spisu z 1910 r. w miejscowości mieszkało 2299 Polaków.

Rok 1784 1900 1925 1933 1939 1946 1960 1965 1994 2002
Liczba mieszkańców 644 2283 2788 2676 3001 1556 1597 1677 1627 1592
  • Krótka kronika Łubnian podaje liczbę ponad 700.
  • W tym 2164 osoby (ok. 94,8%) posługiwały się językiem polskim.
  • W tym 2254 osoby (ok. 80,8%) posługiwały się językiem polskim, 127 (ok. 4,6%) – niemieckim a 407 (ok. 14,6%) – oboma.
  • Wraz z miejscowością Masów. Deutsche Verwaltungsgeschichte 1871-1990 podaje dla tego roku liczbę 3006.
  • W tym 895 osób (ok. 56,0%) to kobiety; w wieku produkcyjnym 58,4%; z zajęć pozarolniczych utrzymywało się 65,1%. Liczba zamieszkanych budynków: 336.
  • W tym 926 osób (ok. 55,2%) to kobiety.
  • Liczba zamieszkanych gospodarstw: 383.
  • (Źródła: .)

    Etymologia nazwy

    J. Kobienia wyprowadzając nazwę miejscowości wychodzi od zakończenia jej nazwy – any, które oznacza pochodzenie nazwy miejscowości od ludzi mieszkających w niej. Wedle podanych przez niego hipotez, nazwa mogłaby pochodzić od ludzi zajmujących się łupaniem kory (łub) albo od ludzi pochodzących z Łubna. Jednocześnie przedwojenny wariant nazwy wywodzi od ługu – niskiego i podmokłego gruntu.

    Kościół

    Od XIII w. w miejscowości znajdowała się kaplica. W czasie epidemii, które rozprzestrzeniały się w okresie wojny 30-letniej, także w Łubnianach zmarło wielu ludzi. Grzebano ich na Krzyżuli (niem. Kreuzfelde), która zresztą swoją nazwę wzięła od dużej liczby krzyży oraz na cmentarzu w Dąbrówce Łubniańskiej, gdzie obecnie stoi kapliczka z 1872 r. Mieszkańcy Łubnian ślubowali wybudowanie kościoła, jeśli epidemia ustanie. W 1633 r. mieszkańcy sprowadzili kopię obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej (znajduje się ona w głównym ołtarzu nowego kościoła) i wybudowali drewniany kościół pw. św. Rocha. Do czasu zakończenia budowy kościoła sprowadzony obraz wisiał na słupie. Kościół spłonął jednak w wyniku nieostrożności cieśli, ulepszającego dach.

    Drugi kościół, także drewniany, został wybudowany w 1682 r., po kolejnej epidemii, która przeszła przez miejscowość. Kościół był pw. Najświętszej Maryi Panny i św. św. Piotra i Pawła; został poświęcony przez kanonika opolskiego Mateusza Scharcoviusa. Kościół posiadał małą wieżę z dzwonem, który 3 razy dziennie wybijał Anioł Pański. Od 1859 r. miejscowość posiadała własnego księdza – tzw. lokalistę. W grudniu 1869 r. drewniany kościół został uszkodzony przez wiatr. Uszkodzenia były na tyle poważne, że odbudowa stała się nieopłacalna; poza tym kościół ten był już zbyt mały dla rozrastającej się miejscowości.

    W 1870 r. rozpoczęto budowę obecnego kościoła murowanego; budowano go nad starym kościołem. Budowa zakończyła się w 1872 r., a poświęcenia dokonano 8 września. 22 kwietnia 1889 r. erygowano w miejscowości parafię (wcześniej Łubniany były filią parafii w Jełowej, a mieszkańcy płacili proboszczowi 12 talarów rocznie za odprawianie Mszy raz na 4 tygodnie), w której skład wchodzą także Dąbrówka Łubniańska i Masów. W nowym kościele zainstalowano początkowo 4 dzwony ze starego kościoła, ale niewiele później 2 z nich pękły. W 1906 r. odlano w Turyngii nowy dzwon. W 1917 r. skonfiskowano 2 większe dzwony z kościoła i 1 mniejszy z kapliczki w centrum miejscowości. Po zakończeniu wojny wykonano w odlewni A. Geittner i synowie z Wrocławia 3 nowe dzwony; stary dzwon na wieży został nastrojony na dźwięk D. W 1943 r. ponownie skonfiskowano dzwony kościelne.

    Do 1909 r. obok kościoła znajdował się cmentarz (wraz z krzyżem i kostnicą), natomiast później, z powodu braku miejsca, założono nowy, w oddaleniu o 100 m. Grunt pod niego, 0,5 hm² (ha), został zakupiony przez mieszkańców za 8000 marek.

    W 1931 r. rozpoczęto budowę domu klasztornego, który jednocześnie miał służyć jako dom starców. Działka pod budowę została ofiarowana przez jednego z mieszkańców; także większość kosztów budowy została poniesiona przez mieszkańców. Po zakończeniu budowy dom nazwano St. Paulusheim (pol. Dom św. Pawła) i przekazano zgromadzeniu Sióstr Służebniczek Najświętszej Maryi Panny Niepokalanie Poczętej z Poremby (Leśnicy). Ponieważ budynek nie nadawał się na dom starców, to w części niezamieszkanej utworzono przedszkole.

    Źródła

    • Kobienia J., Krótka kronika Łubnian
    • Informator Gmina Łubniany – Dożynki '94
    • Madeja Józef, Powiat opolski – szkice monograficzne; Instytut Śląski w Opolu, Opole 1969
    • Leksykon Polactwa w Niemczech; Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, Wrocław 1973

    Pokaż ulice na literę: (Znalazłem 1)

    O

    Kody pocztowe, Łubniany (wyświetlono 1/1)


    Ocena internautów miejscowości Łubniany
    Średnia ocena: 3.2
    liczba ocen: 9

    Wtyczki społecznościowe

    Lubisz miejscowość Łubniany, kliknij Google +1 , lub Lubię to!

    Komentarze o miejscowości Łubniany

    Ostatnia data aktualizacji: 2012-03-18 19:02:15

    Szybka zmiana regionu Polski