Biestrzynnik

Biestrzynnik (niem. Ringwalde) – wieś w Polsce, położona w województwie opolskim, w powiecie opolskim, w gminie Ozimek, nad strugą Libawą. Z miejscowością związane są administracyjnie 2 przysiółki: Paliwoda i Wydzieracz.

W Biestrzynniku znajdują się m.in.: Publiczna Szkoła Podstawowa, pomnik upamiętniający mieszkańców miejscowości poległych na obu wojnach światowych (odpowiednio 19 i 51) i stawy powyrobiskowe.

Historia

Najstarsza znana wzmianka o miejscowości (występującej wówczas pod nazwą Biestrzinick) pochodzi z 1679 r. i mówi ona o tym, że 12 mieszkańców Biestrzynnika zapłacioło proboszczowi ze Szczedrzyka po 1 srebrnym groszu. Mieszkańcy zajmowali się wypalaniem węgla drzewnego i wydobywaniem piasku dla okolicznych hut; w Biestrzynniku znajdowała się huta szkła „Solarnia”.

W 1823 r. w miejscowości wybudowano szkołę katolicką; przy budowie pomagali także mieszkańcy okolicznych miejscowości, dlatego do szkoły uczęszczali także uczniowie z Dylaków, Kadłuba Turawskiego i Szczedrzyka. W drugiej połowie XIX w. w Biestrzynniku znajdował się m.in. młyn wodny.

Podczas plebiscytu w 1921 r. z 284 osób głosujących 125 (ok. 44,0%) oddało głos za przynależnością do Polski. W 1933 r. powołano w miejscowości jednostkę straży pożarnej. Remiza dla jednostki została wybudowana w 1909 r.; w późniejszym okresie podjęto budowę nowej, większej remizy, jednak nie została ona ukończona. W okresie rządów NSDAP planowano budowę drogi, prowadzącej od Ozimka, przez Biestrzynnik, do Kadłuba Turawskiego. Na wytyczonej trasie wysypano wstępnie kamienie i wybudowano most nad Libawą, jednak ostatecznie plany uległy zmianie i droga przechodzi przez sąsiednie Dylaki. W 1936 r. w miejsce nazwy Biestrzinnek wprowadzono nazwę Ringwalde. W 1938 r. erygowano parafię katolicką w Dylakach, włączając do niej m.in. Biestrzynnik; wcześniej miejscowość należała do parafii w Szczedrzyku.

W 1973 r. otwarto w Biestrzynniku nową szkołę. W 1975 r. mieszkanki miejscowości utworzyły zespół folklorystyczny Dzióbki.

Nazwa miejscowości wywodzi się od śląskiego określenia na pierścień – biestrzyń i jest związana najprawdopodobniej z pierwotnym układem zabudowy miejscowości. Na przestrzni wieków nazwa ulegała zmianie, a odnotowane warianty to: Biestrzinick (1679), Biestynnik (1742), Biessdrzinnick (1783), Biestrczinek (1845), Biestrzinnik (1864) i Ringwalde.

W latach 1723–1725 w Biestrzynniku było 8 mieszkańców, posiadających 6,5 łana ziemi. W 1865 r. w miejscowości było 11 wolnych zagrodników, 48 chałupników i 41 chałupników wygonowych. W 1902 r. w Biestrzynniku prenumerowano 4 egzemplarze prasy polskiej.

(Źródła:.)

Zabytki

Katalog zabytków sztuki w Polsce z 1968 r. wymienia znajdującą się w miejscowości drewnianą chałupę (nr 36), konstrukcji wieńcowej (zrębowej), pobieloną, zbudowaną na przełomie XVIII i XIX w. 2-traktową, z sienią przy dłuższym boku, z dachem 2-spadowym (siodłowym) krytym strzechą.