Ligota Turawska

Ligota Turawska (niem. Ellguth-Turawa) – wieś położona w województwie opolskim, w powiecie opolskim, w gminie Turawa.

Przez wieś przebiega droga wojewódzka nr 463.

Historia

Nazwa "Ligota" wywodzi się od słów "Lhota", "Lichota", "Lgota". W brzmieniu niemieckim była to "Ellguth" lub "Ellgot". Prawdopodobnie ma ona swój związek z określeniem: licha, słaba ziemia. Pierwsza wzmianka pochodzi z 1463 r. kiedy to hrabia Adam Bies - w czwartek przed św. Jakubem, w obecności księcia Mikołaja z Opola sprzedał wsie: Kotórz Wielki, Kotórz Mały, Kadłub z Ligotą za 422 marki Annie Schilhagen von Otmuth. Kolejnymi właścicielami Ligoty byli: Jan Kunowic, Wacław Srbacz, Krzysztof Sparchowic, Katarzyna Kokorz, Katarzyna Siedlnicka, Jan Dubrawka, Mikołaj Blankowsky i Anna Barbara von Gaszyn. W pierwszej połowie XVIII wieku Ligotę zamieszkiwało 19 chłopów, 3 chłopów posiadających jedynie jednołanowe gospodarstwa, 7 pracowników najemnych w ogrodnictwie, 5 ogrodników i kilku posiadaczy owiec Wieś zamieszkiwało 37 rodzin. W drugiej połowie XIX wieku Ligota posiadała folwark, kościół katolicki i szkołę. Zamieszkiwało ją 23 chłopów, 10 zagrodników i 6 chałupników. Dalszy rozwój Ligoty Turawskiej związany był z budową jeziora turawskiego. Przesiedlono wówczas na teren Ligoty mieszkańców wiosek, znajdujących się na terenie zalewowym.Mieszkańcy Ligoty Turawskiej w zamierzchłych czasach należeli do parafii w Kotorzu Wielkim. Konsekracja własnego kościoła nastąpiła 27 listopada 1629 roku. Aktu tego dokonał Johannes Balthasar - sufragan wrocławski. Kościół spłoną w wyniku podpalenia w 1945 r.Od roku 1813 Ligota stała się samodzielną jednostką, jednak nadal podlegającą proboszczowi w Kotórzu Wielkim. Jako parafia usamodzielniła się w roku 1891. Obecny kościół konsekrowano 19 lipca 1936 r.Pierwsze informacje o istnieniu szkoły w Ligocie sięgają końca XVII wieku. Była to wówczas jednoklasowa szkoła przykościelna. Kolejny budynek z dwoma izbami lekcyjnymi pojawił się w drugiej połowie XVIII wieku. Natomiast obiekt funkcjonujący do dzisiaj zbudowano w pierwszych latach dwudziestego stulecia.

18 maja 2004 r. o godz. 10. w Ligocie Turawskiej została otwarta Wiejska Izba Regionalna. Pomysł utworzenia małego wiejskiego muzeum wielokrotnie był tematem posiedzeń Rady Sołeckiej i Grupy Odnowy Wsi, ale dopóki nie było stosownego lokalu, wszystko kończyło się na planach. Dopiero nieodpłatne użyczenie pomieszczeń przez P .Małgorzatę i Henryka Paniczów w ich prywatnym domu pozwoliło na realizacje tego przedsięwzięcia. Nadrzędnym zadaniem Wiejskiej Izby Regionalnej jest ocalenie od zniszczenia pamiątek przeszłości, resztek kultury materialnej najbliższego regionu. Ekspozycja obejmuje 3 pomieszczenia w budynku i wystawę dawnych narzędzi i maszyn rolniczych na wolnym powietrzu. W pomieszczeniach można obejrzeć sprzęt gospodarstwa domowego ułatwiający prace w domu i obejściu, pamiątki rodzinne ze szkła, porcelany i ceramiki, bieliznę stołową i pościelowa, z wyprawy ślubnej panny młodej, obrazy świętych oraz wiele innych przedmiotów, w których zamknięty jest wycinek historii wsi. Odrębne miejsce zajmuje również wystawa rękodzielnictwa ludowego poświęcona przede wszystkim tradycji dożynkowej: korony żniwne Wiejska Izba Regionalna została zgłoszona do konkursu "PIĘKNA WIEŚ OPOLSKA 2004 "i otrzymała wyróżnienie w kategorii : najlepszy projekt Odnowy Wsi.