Kopytowa

Kopytowa – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie krośnieńskim, w gminie Chorkówka.

Kopytowa położona jest w okolicy górzystej i lesistej. Od południa graniczy z Faliszówką, od północy z Podniebylem, od zachodu z Łubnem, a od wschodu z Żeglcami.

Najstarsza wiadomość o tej miejscowości pochodzi z 1277 roku. Należała ona wówczas do klasztoru koprzywnickiego.W 1185 roku komes Mikołaj Bogoria Skotnicki (ok. 1150-1238), fundator klasztoru koprzywnickiego, darował temu opactwu m.in. wieś Wietrzno z przynależnościami , m.in.prawdopodobnie Kopytową. Niektóre dokumenty wzmiankują, że Bogoriowie byli pierwszymi właścicielami Legat papieski, biskup firmański Filip w 1279 r. w Budzie na Węgrzech potwierdził opatowi klasztoru Cystersów w Koprzywnicy prawo do pobierania dziesięciny, między innymi z Kopytowej. Dokument z 1345 r. podaje, że wsie Głojsce, Kopytowa, Łubno leżą na terytorium Żmigrodu. W 1348 roku Kazimierz Wielki jako właściciel wsi polecił Mikołajowi z Kopytowej by lokował ją na prawie magdeburskim. Wieś była ulokowana na 40 łanach. Monarcha zwolnił ją od pańszczyzny na 20 lat. Po upływie tego terminu mieszkańcy zostali zobligowani do płacenia czynszu w dniu św. Marcina. Ponadto podczas trzech sądów w roku posłowi królewskiemu przysługiwał jeden obiad zapewniony przez sołtysa, a dwa następne przez kmieci. W zamian za organizowanie posłowi posiłków mieli oni prawo składania po 8 groszy. W 1354 król sprzedaje Kopytową, Głojsce i Łubno za 700 grzywien synom Mikołaja Bogorii. Sołectwo Kazimierz Wielki powierzył Mikołajowi de Copitoh i jego następcom. Król pozwolił mu założyć młyn i karczmę, otworzyć kramy rzemieślników, piekarzy i szewców oraz założyć stawy rybne. Sołtysi Kopytowej mieli także prawo sądzenia wszystkich spraw. Za te i wiele innych przywilejów sołtys był zobligowany do przekazywania władcy jednego żołnierza na koniu na wyprawę wojenną. W 1388 r. Paszko z Bogorii w Krakowie sprzedał (prawdopodonie Klasztorowi w Koprzywnickiem)u wobec królowej Jadwigi Kopytową wraz ze Zręcinem z Machnówką i połową Głojsc połowę Łubni za 80 grzywien. Po roku 1388, według J. Długosza, wieś w różnych częściach należała do kilku właścicieli, (m.in. do Barutha), czego dowodem są nazwy przysiółków, np. po stronie północno-zachodniej Łubno Szlacheckie, zaś po południowej - Łubno Opacie. W 1474 roku Kopytowa jako całość otrzymała od króla Kazimierza Jagiellończyka szereg przywilejów, m.in. zwolnienie na trzy lata od podwód i innych ciężarów, niezależnie od przywilejów przyznanych wcześniej sołtysom przez Kazimierza Wielkiego. Polski kronikarz dziejów uważa, że była to wieś bogata. Długosz, pisząc o Kopytowej, zaznaczył również, że za jego czasów miejscowość ta należała do "szlachetnego Barutha i że składa dziesięcinę z łanów kmiecich na rzecz kanonika trzeciej prebendy przy kościele św. Floriana w Krakowie, obsadzanej przez kolegium artistarum." Prócz tego sołtys płaci dziesięcinę kościołowi w Zręcinie.

Wiadomo również, że w 1581 roku wieś należała do opactwa Cystersów wszak opat pokrzywnicki płacił podatki. Miejscowość ta należała w części do Barutha, a w części czyli Opacie do Opactwa.

W 1898 roku już do Bolesława Jordana Rozwadowskiego i Eligii z Kunaszowskich Rozwadowskiej, którzy nabyli ją od Stanisława Kotarskiego (autora książki; Opatów w latach 1861–1864, Opatów 1935).

Tu urodził się Władysław Leon Grzędzielski (15 grudnia 1864 - zm. 28 września 1925 we Lwowie) – minister aprowizacji w Rządzie Wincentego Witosa, poseł na Sejm Ustawodawczy oraz tu wychowywała się jego córka prof. Maria Grzędzielska.

Po reorganizacji kraju w 1934 roku gromada Kopytowa weszła w skład gminy Chorkówka, licząc 1110 mieszkańców, w tym 24 Żydów.

Po II wojnie światowej do 1975 roku wieś była siedzibą Gromadzkiej Rady Narodowej.

Obecnie Kopytowa jest trzecią po Świerzowej Polskiej i Zręcinie co do liczby mieszkańców wsią w gminie Chorkówka.

W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krośnieńskiego.