Rymanów-Zdrój

Rymanów-Zdrój – wieś uzdrowiskowa w południowo-wschodniej Polsce, położone w województwie podkarpackim, w powiecie krośnieńskim, w gminie Rymanów, nad rzeką Tabor, ok. 2 km na południe od miasta Rymanów.

W latach 1975-1998 miejscowość położona była w województwie krośnieńskim.

Historia

W 1872 r. Anna Potocka (1846-1926) i Stanisław Antoni Potocki którzy podpisali kontrakt kupna Rymanowa stali się założycielami Rymanowa-Zdroju. 16 sierpnia 1876 r. podczas spaceru Anny Potockiej (autorki "Mojego pamiętnika") z dziećmi jeden z synków Józef odkrył źródło lecznicze wody. Badania użyteczności wody trwały do 1879 r.

Odkrycie źródeł mineralnych 16 sierpnia 1876 dało początek dziejom Rymanowa-Zdroju. Występowanie od wieków wód leczniczych w sąsiednim Iwoniczu-Zdroju skłoniło zamieszkałych od 1870 w Rymanowie właścicieli dóbr Annę i Stanisława Potockich do szukania podobnych źródeł w okolicznych górach i dolinie rzeki Taba (dziś Tabor). Wyjątkową okazję dał pobyt na dworze rymanowskim chemika Tytusa Sławika. Wykonana przez niego pobieżna analiza źródła nad brzegiem rzeki Taba, wykazała silne stężenie jodu i żelaza. Przeprowadzenia dokładnych badań chemicznych odkrytej wody dokonał rok później w 1877 prof. dr Wesselshy, chemik wiedeński. Analiza w zupełności potwierdziła cenne zalety źródła. Rozpoczęto budowę pierwszych pensjonatów. Wykonano nową obudowę ujęć wodnych, wg wskazań prof. dr Bolesława Lutostańskiego, rozdzielono spływające do jednej studni źródła mineralne na odrębne zdroje.

W 1881 roku dr Bronisław Radziszewski dokonał trzeciego w historii uzdrowiska badania chemicznego składu zdrojów mineralnych. Nowo powstałe uzdrowisko odznaczone zostało na wystawie przyrodniczej w Krakowie w 1882 r. srebrnym medalem. W 1885 r. wybudowano pierwszą kolonię "Lwowską" inaugurującą lecznictwo dziecięce. W 1888 r. w parku zdrojowym w widłach Taboru i Czarnego Potoku wzniesiono gmach "Dworca Gościnnego". Pełnił funkcję domu zdrojowego. Powstało też wiele stylowych willi i pensjonatów. Wśród nich wyrażające się piękną architekturą secesyjną pensjonaty-wille "Pod Matką Boską", "Pogoń" i "Leliwa". Na przyległym do zakładu terenie i w okolicznych lasach wytyczono chodniki i ścieżki spacerowe. Syn Stanisława Antoniego Potockiego i Anny z Działyńskich Potockiej -Jan Nepomucen Potocki h. Pilawa ( 1867- 1942 w Rymanowie-Zdroju) – został właścicielem Zakładu Zdrojowego w Rymanowie.

W okresie działań I wojny światowej trzykrotnie przesuwała się przez Rymanów-Zdrój linia frontu. Przed końcem września 1914 r. dotarły tu wojska rosyjskie, które dokonały zniszczeń obiektów zdrojowych i stacjonujące tu w 1915 roku wojska rosyjskie, doprowadziły do całkowitej dewastacji uzdrowiska. Ponowne uruchomienie uzdrowiska nastąpiło w 1926 roku. Oddano do użytku nowy zakład przyrodoleczniczy, a rok później nowy obiekt dziecięcy.

Pierwszą, drewnianą kaplicę dla kuracjuszy wybudowano na prawym brzegu Taboru poniżej Łazienek Zdrojowych. Budowę kaplicy murowanej rozpoczętą jeszcze przed I wojną światową ukończono w 1926 roku. Poświecenia świątyni dokonał ks. bp Karol Józef Fischer.

W 1928 r. Rymanów-Zdrój został uznany za uzdrowisko posiadające charakter użyteczności publicznej.

Na wschodnim stoku góry Mogiła otworzono w 1929 r. nowe sanatorium Związku Kasy Chorych "Gozdawa". Powstał nowy obiekt "Polskiego Towarzystwa Higienicznego" oraz wiele willi prywatnych. W latach poprzedzających II wojnę światową leczyło się tutaj w sezonie około 5 tysięcy osób.

II wojna światowa doprowadziła uzdrowisko do ponownej ruiny. W dniu 7 września 1939 r. wkroczyły do uzdrowiska oddziały słowackie wspomagające Niemców. Pod koniec wojny spłonął reprezentacyjny dom gościnny, wybudowany jeszcze przez Potockich – kwaterujący w nim węgierscy żołnierze wywołali ogień. W latach 1936-1938 willa "Opatrzność" była siedzibą kurii Apostolskiej Administracji Łemkowszczyzny. W sąsiedniej willi "Gołąbek" zamieszkali po wojnie dawni właściciele uzdrowiska, Potoccy, których wypędzono z pałacu w Rymanowie. Po ustaniu działań wojennych przystąpiono do remontów ocalałych obiektów, zachowując ich dotychczasowy styl. Z sezonowego niegdyś kurortu, Rymanów-Zdrój już w pierwszym dziesięcioleciu powojennym stał się dziecięcym uzdrowiskiem czynnym przez cały rok. Przeprowadzono modernizację zakładu przyrodoleczniczego wyposażając go w nowoczesne urządzenia zabiegowe. W 1965 roku w rozbudowanym gmachu dawnych "Łazienek Mineralnych" uruchomiono sanatorium "Eskulap" dla dorosłych na 120 łóżek.

W południowej części uzdrowiska wzniesiono nowe sanatorium dla dzieci "Polonia", a bardziej na wschód, na południowym zboczu Zamczyska, 300-łóżkowe sanatorium dziecięce "Zimowit". Powstały sanatoria branżowe, ośrodki Funduszu Wczasów Pracowniczych, spółdzielcze i turystyczne. W 1980 roku oddano do użytku nowo wybudowaną rozlewnię wód mineralnych, zlokalizowaną w Desznie, na południe od uzdrowiska. Zakład prowadzi butelkowanie rymanowskich wód leczniczych "Tytus", "Klaudynka" i "Celestynka" oraz napojów owocowych na bazie czystej wody. Rymanów-Zdrój istnieje faktycznie od 1876 roku, ale dopiero 16 sierpnia 1996 roku, w stu dwudziestą rocznicę odkrycia zdrojów mineralnych, uchwałą Rady Miejskiej w Rymanowie utworzono wieś Rymanów-Zdrój składającą się z obszarów dotychczasowych wsi Deszno, Wołtuszowa i południowej części wsi Posada Górna (nazwanej Rymanów-Zdrój) o powierzchni 1625 ha.

Dwa duże sanatoria "Gozdawa" i "Polonia" są od kilku lat wyłączone z użytku i czekają na zakończenie remontu, los jednego z najstarszych obiektów sanatoryjnych, drewnianej willi "Leliwa", nie jest rozstrzygnięty, prawdopodobnie trafi w ręce prywatne.

1. Szczyty położone w widłach Taboru i Czarnego Potoku: Żabia Góra (481 m n.p.m.) i dwuszczytowy Dział (673 m n.p.m. – kulminacja wschodnia i 668 m n.p.m. – kulminacja zachodnia).

2. Szczyty wyrastające na zachód od uzdrowiska: Mogiła (606 m n.p.m.) z Glorietką (572 m n.p.m.), Sucha Góra (611 m n.p.m.).

3. Szczyty otaczające uzdrowisko od strony wschodniej:Zamczyska (568 m n.p.m.), Kopiec (635 m n.p.m.).

Znani kuracjusze

Wśród kuracjuszy nie brakowało licznych dostojników, między innymi bawił w Rymanowie-Zdroju arcyksiążę Albrecht, stryj cesarza Franciszka Józefa. Leczył się tutaj również Stanisław Wyspiański, a także sławny kompozytor Ludomir Różycki.

W pierwszym dziesięcioleciu XX wieku Rymanów-Zdrój nie ustępował swoim wyposażeniem, ani frekwencją innym krajowym uzdrowiskom. Latem 1901 i 1903 roku przebywał tu wraz z rodziną Stanisław Wyspiański i pozostawił trwały ślad pobytu w pisanych tu, a także w Krakowie wierszach.

W księgach kuracjuszy odnotowane są nazwiska znanych pisarzy: Kazimierza Przerwy-Tetmajera, Kornela Makuszyńskiego, Janusza Meissnera. Kwitło też życie towarzyskie i kulturalne. Na scenie "Dworca Gościnnego" występowali: Hanka Ordonówna, Zula Pogorzelska, Adolf Dymsza, Mieczysław Fogg i inni.

Ludzie związani z Rymanowem-Zdrojem

• Prof. Andrzej Staruszkiewicz, ur. 15 stycznia 1940, w Rymanowie-Zdroju – sformułował kwantową teorię ładunku elektrycznego.
• Stanisław Antoni Potocki i Anna z Działyńskich Potocka – założyciele Rymanowa-Zdroju.
• Jan Nepomucen Potocki h. Pilawa – właściciel uzdrowiska, poseł, działacz społeczny.

Wody mineralne

• "Tytus" – dla upamiętnienia ojca Anny z Działyńskich Potockiej. Charakterystyka wody: 0,85% szczawa chlorkowo-sodowa, żelazista, bromkowa, jodkowa, borowa. Suma rozpuszczonych składników stałych 8496,3 mg/dm3. Wskazania lecznicze: choroby układu oddechowego, choroby wieku dziecięcego, układu krążenia, przemiany materii, zaburzenia gruczołów wydzielania wewnętrznego.
• "Celestyna" – dla upamiętnienia matki Anny z Działyńskich Potockiej. Charakterystyka wody: 0,85% woda kwasowęglowa, chlorkowo-wodorowęglanowo-sodowa, bromkowa, jodkowa, borowa. Suma rozpuszczonych składników stałych 8529,4 mg/dm3. Wskazania lecznicze: choroby wieku dziecięcego, nieżyty żołądka, jelit, wadliwa przemiana materii, choroby skóry, miażdżyca tętnic, zmiany gośćcowe mięśni i nerwów, niedomogi gruczołów dokrewnych.
• "Klaudia" – dla upamiętnienia matki Stanisława Antoniego Potockiego. Charakterystyka wody: 0,82% szczawa chlorkowo-sodowa, bromkowa, jodkowa, borowa. Suma rozpuszczonych składników stałych 8247,1 mg/dm3. Wskazania lecznicze: choroby wieku dziecięcego, nieżyty żołądka, choroby skóry, miażdżyca tętnic, zmiany gośćcowe, niedomogi gruczołów dokrewnych.
• "Staś" – 0,02% woda niskozmineralizowana wodorowęglanowo-wapniowa miękka. Suma rozpuszczonych składników stałych ok. 210 mg/dm3. Wskazania empiryczne: łagodne nadkwaśne nieżyty żołądka, kamica dróg moczowych i żółciowych.
• "Marysieńka" – 0,02% woda słabo zmineralizowana miękka. Suma rozpuszczonych składników stałych ok. 220 mg/dm3. Wskazania empiryczne: woda smaczna do przygotowywania posiłków w gospodarstwie domowym, kamica dróg moczowych, skaza moczanowa - dna.
• "Ignacy" – 0,42% woda chlorkowo-wodorowęglanowo-sodowa borowa. Suma rozpuszczonych składników stałych ok. 4207 mg/dm3. Wskazania krenologiczne: schorzenia górnych dróg oddechowych, choroby dróg żółciowych,kamica dróg moczowych i żółciowych, nieżyty żołądka. Przeciwwskazania: niewydolność krążeniowo-oddechowa, nadciśnienie.
• "Jan" – źródło siarczkowe; 0,17% woda wodorowęglanowo-sodowa-wapniowa, borowa, siarczkowa. Suma rozpuszczonych składników stałych ok. 1700 mg/dm3. Wskazania empiryczne: kamica dróg moczowych z wyjątkiem fosforanowej, przewlekłe zapalenia dróg moczowych.
• "Naftusia" – 0,82% woda wodorowęglanowo-chlorkowo-sodowa, fluorkowa, jodkowa, borowa. Suma rozpuszczonych składników stałych ok. 8236 mg/dm3. Wskazania lecznicze: choroby górnych i dolnych dróg oddechowych, nadkwaśne nieżyty żołądka, dwunastnicy, zapalenia i kamica dróg żółciowych. Przeciwwskazania: zapalenie trzustki i jelit, choroby serca z niewydolnością, nadciśnienie tętnicze.
• "Anna" – 0,06% woda średniozmineralizowana, wodorowęglanowo-wapniowa. Suma rozpuszczonych składników stałych 560 mg/dm3. Wskazania: nadkwaśne nieżyty żołądka, stany zapalne dróg moczowych, nieżyty górnych dróg oddechowych.
• "Krokusowe" – 0,63% woda chlorkowo-wodorowęglanowo-sodowa, żelazista, bromkowa, jodkowa, borowa. Suma rozpuszczonych składników stałych ok. 6350 mg/dm3. Wskazania lecznicze: choroby górnych i dolnych dróg oddechowych, nadkwaśne nieżyty żołądka, choroby wrzodowe żołądka, dwunastnicy, zapalenia i kamica dróg żółciowych. Przeciwwskazania: zapalenie trzustki i jelit, choroby serca z niewydolnością, nadciśnienie tętnicze.
• "Mieczysław" – 0,63% woda wodorowęglanowo-chlorkowo-sodowa, fluorkowa, jodkowa, borowa. Wskazania lecznicze: choroby górnych i dolnych dróg oddechowych, nadkwaśne nieżyty żołądka, schorzenia pęcherzyka żółciowego i kamica dróg żółciowych, stany po zatruciach zawodowych i lekowych, dyskinezy dróg żółciowych. Przeciwwskazania: marskość wątroby, choroba nowotworowa.
• "Danuta" – 0,35% woda kwasowęglowa chlorkowo-wodorowęglanowo-sodowa, jodkowa, borowa. Używana do butelkowania naturalnej wody mineralnej "Celestynka". Wskazania krenologiczne: schorzenia górnych dróg oddechowych, schorzenia dróg żółciowych i moczowych w tym kamica. Przeciwwskazania: niewydolność krążeniowo-oddechowa, nadciśnienie.

Turystyka

Szlaki piesze:

• Główny Szlak Beskidzki. Trasa: Rymanów-Zdrój – Iwonicz-Zdrój około 2,5 godziny.

Szlaki lokalne (spacerowe):

• Rymanów-Zdrój – Iwonicz-Zdrój (przez Klimkówkę). Czas przejścia 2,5 godziny,

• Rymanów-Zdrój – Iwonicz-Zdrój (przez Przymiarki). Czas przejścia 2,5 godziny.

Ścieżki spacerowe wokół Rymanowa-Zdroju:

• ścieżka do Królowej Wołtuszowej,

• ścieżka na Beskidzką Połoninę,

• ścieżka Łemka.

Ścieżka przyrodnicza i ścieżka zdrowia:

• ścieżka przyrodnicza "Rymanów-Zdrój". Długość ścieżki 5,5 km. Czas przejścia 2-4 godzin. Różnica wzniesień 160 m. Obecnie 17 stanowisk edukacyjnych:

• ścieżka zdrowia: Żabia (481 m n.p.m.), Wołtuszowa, Polana "Wilcza", Polana "Horodziska"

Szlaki rowerowe:

• Rowerowy szlak etnograficzny – 31 km. Pętla: Rymanów-Zdrój, Rymanów, Bartoszów, Sieniawa, Mymoń, Pastwiska, Rudawka Rymanowska, Wisłoczek, Rymanów-Zdrój.
• Szlak między Zdrojami – 24 km. Pętla: Rymanów-Zdrój, Bałucianka, Iwonicz-Zdrój, Klimkówka, Rymanów, Rymanów-Zdrój.

Zobacz też

• nazwy miejscowości z łącznikiem
• Rymanów