Handzlówka

Handzlówka – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie łańcuckim, w gminie Łańcut. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa rzeszowskiego

Miejscowość położona kilkanaście kilometrów na południe od Łańcuta. Zabudowa wsi jest rozlokowana przy lokalnej drodze z Albigowej, na pagórkach po obu stronach rzeka Sawa. Od zachodu graniczy z miejscowością Wola Rafałowska, od południa z Zabratówką i Tarnawką , od wschodu z Husowem, natomiast od północy z Albigową. Najlepszy dojazd do Handzlówki zapewnia wspomniana wyżej droga oraz lokalne połączenie z przysiółka Honie w Albigowej.

Historia

Wieś lokowana na surowym korzeniu, na co wskazuje karczunkowy charakter osadnictwa, gdzie zwarte obszary leśne na tym terenie w średniowieczu ciągnęły się od Łańcuta aż po Handzlową, lokowaną w roku 1381, jako niemiecka kolonia Hanselshow, podobnie jak sąsiednie wsie z końcówkami na -hau/how oznaczające w języku niemieckim porębę; np. pobliska Markowa (Markenhow), Albigowa (Helwygheshow), Husowa (Langenkow) oraz Sonina (Schonerwald) (zob. Głuchoniemcy).

Instytucje oświatowe

• Szkoła Podstawowa im. Ks. Władysława Krakowskiego
• Niepubliczne Gimnazjum im. Franciszka Magrysia

Ustawa z 7 września 1991 r. o systemie oświaty w art. 9 określa podział publicznych i niepublicznych szkół. W pkt. 1 czytamy, że szkoły dzielą się na sześcioletnie szkoły podstawowe, trzyletnie gimnazja i szkoły ponadgimnazjalne. Ustawa z 8 stycznia 1999 r., (przepisy wprowadzające reformę ustroju szkolnego w art. 2), ustaliła, że dotychczasowe szkoły podstawowe z dniem 1 września 1999 r. stają się sześcioletnimi szkołami podstawowymi. Gimnazja są tworzone z dniem 1 września 1999 r. Tworzenie gimnazjów , w roku 1999/2000 następuje po uzyskaniu pozytywnej opinii właściwego kuratora oświaty. Tworzenie gimnazjów powierzono radom gmin, które stały się odpowiedzialne za utworzenie sieci szkół gimnazjalnych i określenie granic obwodów szkolnych. Samorządy gmin mogły według własnego uznania decydować o sieci szkół, w tym również szkół gimnazjalnych. Minister Edukacji Narodowej określił niektóre warunki tworzenia gimnazjów. Podstawowym warunkiem była odpowiednia, minimum 80 uczniów, liczba dzieci w szkole.

W Handzlówce, małej podgórskiej wsi w powiecie łańcuckim, istniała jednociągowa Szkoła Podstawowa. W 1999 roku była więc możliwość utworzenia pierwszej klasy gimnazjum liczącej 26 uczniów. Decyzją Rady Gminy w Łańcucie nie utworzono gimnazjum w Handzlówce. Dzieci zostały przypisane do Publicznego Gimnazjum w Albigowej. Szkoła od dzieci oddaliła się o około 6 km. Trudno dziwić się, że we wsi powstał bunt rodziców i działaczy wiejskich. Szczególną rolę koordynatora działań przyjęło na siebie Stowarzyszenie Promocji i Rozwoju Wsi Handzlówka. Protest mieszkańców wsi przeciwko decyzjom Rady Gminy wspierał od samego początku proboszcz parafii rzymskokatolickiej w Handzlówce. W styczniu 1999 roku zebrani w Szkole Podstawowej w Handzlówce rodzice podjęli inicjatywę utworzenia w Handzlówce gimnazjum. Wystosowali w tej sprawie odpowiednie pisma do władz gminnych i oświatowych. Wydawało się, że projekt przedstawiony przez społeczność wsi zostanie pozytywnie przyjęty. Stało się inaczej. 25 lutego 1999 r. Rada Gminy w Łańcucie odmówiła Handzlówce utworzenia gimnazjum. Trudno było się pogodzić z takim obrotem sprawy. Tym bardziej, że spełnione były wymagania potrzebne do prawidłowego funkcjonowania szkoły. Była wykwalifikowana kadra nauczycielska, nowoczesna baza lokalowa, pozytywna opinia Kuratora Oświaty. Jednak najważniejszym czynnikiem w całej tej sprawie było dobro dzieci, które dojeżdżając do szkoły, do sąsiedniej miejscowości, musiałyby codziennie przemierzać kilka kilometrów i uczyć się w systemie zmianowym. Poza tym rodzice świadomi zagrożeń, wiążących się z niekorzystnym wpływem dużych grup rówieśniczych postanowili się nie zgodzić z zaistniałym stanem rzeczy. Po etapie argumentowania i przekonywania władz gminnych o zasadności utworzenia gimnazjum, w stosownych pismach i podczas kolejnych Rady Gminy oraz równie zdecydowanych odmowach ze strony tychże, społeczność wsi postanowiła podjąć bardziej radykalne środki zmierzające do osiągnięcia wytyczonego celu.

22 maja 1999 roku rodzice utworzyli Komitet Protestacyjny i rozpoczęli okupację szkoły. W tej sytuacji zajęcia dydaktyczne zawieszono do odwołania. Ten stan trwał do 10 czerwca 1999 r. kiedy to na sesji Rady Gminy podjęto uchwałę o utworzeniu, na okres dwóch lat, Oddziału Gimnazjum w Albigowej z siedzibą w Handzlówce. W związku z tym wydarzeniem Komitet Protestacyjny przerwał akcję okupacyjną i został rozwiązany, zaś zajęcia dydaktyczne wznowiono 11 czerwca. Mieszkańcy Handzlówki odetchnęli z ulgą. Cieszyli się , że zwyciężyło dobro dzieci, o które z takim uporem i determinacją walczyli. Po dwóch latach funkcjonowania oddziału gimnazjum, w styczniu 2001 r. Rada Rodziców zwróciła się z prośba do Wójta Gminy o przedłużenie okresu działania szkoły w Handzlówce. Uzyskała jednak odpowiedź odmowną. W tej sytuacji rodzice upoważnili prezesa Stowarzyszenia Promocji i Rozwoju Wsi Handzlówka mgra Aleksandra Kuźniara do utworzenia w Handzlowce Niepublicznego Gimnazjum. Rozpoczęto liczne działania , mające na celu zgromadzenie niezbędnych dokumentów i pozwoleń. Przeprowadzono rozmowy z nauczycielami, których zamierzano zatrudnić w nowo powstającej szkole. Pozytywna opinia Podkarpackiego Kuratora Oświaty dotycząca możliwości rozpoczęcia pracy dydaktycznej wraz z innymi dokumentami została przedstawiona wójtowi 16 maja 2001 roku. Okazało się jednak, że w Handzlówce nie może powstać gimnazjum, bowiem Stowarzyszenie nie posiada odpowiedniego lokalu. Budynek tzw. “mniejszy”, w którym do tej pory uczyły się dzieci z Gimnazjum jest własnością Szkoły Podstawowej, a więc Gminy Łańcut. Wójt Gminy nie wyraził zgody na użytkowanie tego obiektu przez ewentualnie utworzone Niepubliczne Gimnazjum. Brak bazy lokalowej przekreślił zdecydowanie dążenie wsi zmierzające do utworzenia placówki oświatowej. Analizując tę sprawę warto zaznaczyć, że ów budynek został wzniesiony, a później wyremontowany w znacznej mierze dzięki ofiarności i ogromnemu nakładowi pracy handzlowskiej społeczności. O jego planowanym przeznaczeniu wieś dowiedziała się niebawem. Zgodnie z planami władz gminnych miało się w nim mieścić przedszkole, które zamierzano tutaj przenieść z malowniczo usytuowanej i bezpiecznej okolicy. Budynek przedszkola miał być podobno sprzedany z przeznaczeniem na budynek mieszkalny. Mieszkańcom wsi trudno było pojąć sens tego przedsięwzięcia. Zwołano zebranie wiejskie, na które zaproszono Wójta Gminy w celu przedyskutowania spornych problemów. Władzom przedstawiono uchwały zebrania dotyczące utworzenia w Handzlówce gimnazjum oraz pozostawienia przedszkola w lokalu, który dotychczas zajmowało. Uzasadnione argumenty, prośby i perswazje ze strony członków Stowarzyszenia Promocji i Rozwoju Wsi Handzlówka, Rady Sołeckiej i rodziców nie przyniosły oczekiwanych rezultatów. Władze gminy nie zgodziły się z postulatami mieszkańców wsi. Wkrótce wznowiono próby nawiązania dialogu z władzami gminnymi, ale nie wniosły one nic nowego do sprawy. Wójt Gminy uparcie odmawiał wynajęcia budynku dla nowej niepublicznej szkoły. Odmówił też wpisania szkoły do gminnego rejestru placówek oświatowych. Wówczas Prezes Stowarzyszenia Promocji i Rozwoju Wsi Handzlówka mgr Aleksander Kuźniar skontaktował się z Aliną Kozińską – Bałdygą pełniącą funkcję Prezesa Federacji Inicjatyw Oświatowych i zaprosił ją do Handzlówki. W czasie spotkania z mieszkańcami wsi Alina Kozińska – Bałdyga opowiedziała o kłopotach i trudnościach oraz walce jaką podejmują społeczności wiejskie, by uchronić przed zamknięciem małe wiejskie szkoły. Jej słowa umocniły determinację i pobudziły handzlowian do dalszego i zdecydowanego działania, którego celem stało się złamanie niezrozumiałego oporu władz gminy. Kolejnym etapem starań o powstanie placówki oświatowej było nagłośnienie sprawy gimnazjum w środkach masowego przekazu. Stosowne informacje na ten temat pojawiły się w telewizji regionalnej i ogólnopolskiej. Problemem handzlówskiego gimnazjum zajmowała się redaktor Elżbieta Jaworowicz i poświeciła mu cały niezwykle popularny program “Sprawa dla reportera” . Staraniem wsi o powołanie szkoły i oporami gminy zajmowała się prasa , między innymi “Gazeta Wyborcza”, “Nasz Dziennik”, “Nowiny”, “Super Nowości” i “Polska wieś”. Pomoc w powołaniu szkoły okazywało też wielokrotnie Polskie Radio w kilku programach. Zbliżał się koniec sierpnia , a zgody władz gminy na rozpoczęcie pracy gimnazjum, nie było. Pomimo tego 3 września odbyła się uroczysta inauguracja roku szkolnego w Niepublicznym Gimnazjum w Handzlowce. Uroczystość poprzedzona została Mszą św. koncelebrowaną przez J. E. ks. bpa Adama Szala, ks. Stanisława Turonia i ks. Mariusza Pelca. Po nabożeństwie uczniowie wraz z nauczycielami udali się do budynku gimnazjum. Tu przedstawiona została kadra kierownicza i pedagogiczna oraz wstępne ustalenia dotyczące organizacji pracy w nowym roku szkolnym. Szkoła była nielegalna. Nielegalnie rozpoczęła działalność rada pedagogiczna szkoły. Dyrektorem Niepublicznego Gimnazjum został mgr inż. Stefan Ruta, a wicedyrektorem mgr Barbara Kuźniar – pełniąca tę funkcję społecznie. Dzięki ogromnemu doświadczeniu w pracy oświatowej oraz mądrości i życzliwości tych osób, jak również współpracy z nauczycielami, rodzicami i uczniami, szkoła przetrwała najtrudniejsze chwile. Nauczyciele pracowali bez formalnego zatrudnienia i bez wynagrodzenia. Nielegalny, z punktu widzenia władz gminnych, dyrektor kierował nielegalną szkołą. Strach pomyśleć ile złamano wówczas przepisów prawa. Było to konieczne dla osiągnięcia celu.

25 września 2001 roku ugięły się władze gminne i Niepubliczne Gimnazjum w Handzlówce zostało wpisane do rejestru placówek oświatowych w Gminie Łańcut. Budynku szkole nie użyczono, wynajęto w formie dzierżawy ustalając czynsz w wysokości blisko 6 złotych za m2. Niepubliczne Gimnazjum zostało utworzone i znalazło swą siedzibę w budynku szkoły Podstawowej. Koszty dzierżawy pomieszczeń stanowiły ogromne obciążenie finansowe dla budżetu szkoły. Rodzice dzieci uczęszczających do Gimnazjum zobowiązali się płacić na utrzymanie szkoły. Pomimo problemów finansowych szkoła starała się o wzbogacenie bazy dydaktycznej poprzez zakup i wyposażenie klas w niezbędne pomoce dydaktyczne i sprzęt audiowizualny. Działalność dydaktyczną i wychowawczą szkoły wzbogacały zajęcia dodatkowe. Nauczyciele zorganizowali koła zainteresowań: muzyczne, plastyczne , informatyczne, teatralne i wiele zajęć sportowych. Szkolny sport rozwinął od pierwszych dni nauczyciel wychowania fizycznego. Porwał za sobą uczniów i doprowadził do wielu sportowych sukcesów. Szkoła stała się legalną placówka oświatową. Niepubliczną o uprawnieniach szkoły publicznej. Organem prowadzącym szkołę stało się Stowarzyszenie Promocji i Rozwoju Wsi Handzlówka, a nadzór pedagogiczny przejął Podkarpacki Kurator Oświaty. W styczniu 2002 roku handzlowianie postanowili, że patronem Niepublicznego Gimnazjum powinien zostać Franciszek Magryś ( ur. 1846 – zm.1934 ), miejscowy działacz i społecznik. Blisko pół roku trwały przygotowania do nadania szkole imienia. W październiku 2002 roku odbyła się uroczystość nadania Niepublicznemu Gimnazjum w Handzlówce imienia Franciszka Magrysia. W uroczystości , która była świętem całej wsi wzięli udział liczni goście, a wśród nich Starosta Powiatowy Adam Krzysztoń, Wójt Gminy Łańcut – Zbigniew Łoza, Rektor Politechniki Rzeszowskiej prof. dr hab. Tadeusz Markowski, profesorowie uczelni warszawskich i wrocławskich pochodzący z Handzlówki. Konflikt pomiędzy Stowarzyszeniem Promocji i Rozwoju wsi Handzlówka, a władzami gminnymi tlił się nadal. Przedmiotem konfliktu był wygórowany czynsz za wynajmowanie pomieszczeń dla szkoły. Wszelkie starania o zwolnienie z płacenia czynszu, skutecznie i złośliwie odpierała Rada Gminy Łańcut. Nie pomogły prośby, tłumaczenia i argumenty. Dyrektor szkoły , prezes Stowarzyszenia i rodzice wielokrotnie uczestniczyli w sesjach Rady Gminy. Dyrektor wyjaśniał radnym zasady funkcjonowania szkoły niepublicznej, społecznej. Uzasadniał potrzebę zwolnienia szkoły z czynszu za dzierżawę pomieszczeń szkolnych. Udowadniał, że Stowarzyszenie biorąc na siebie prowadzenie szkoły zdejmuje ten obowiązek z Gminy. Przejmuje tzw. zadanie własne Gminy na siebie, odciąża ją i zastępuje. Radni nie umieli odróżnić szkoły społecznej od szkoły prywatnej. Rada Gminy dopiero wiosną 2003 roku wyraziła zgodę na obniżenie czynszu do symbolicznej złotówki za miesiąc użytkowania obiektu. 7 kwietnia 2003 r. podpisany został aneks do umowy dzierżawy. W miejsce czynszu zobowiązano Stowarzyszenie, jako organ prowadzący, do pokrywania w całości kosztów eksploatacyjnych budynku. Decyzja ta mimo wszystko odciążyła finansowo rodziców i pozwoliła na obniżenie kosztów funkcjonowania szkoły. W 2003 roku szkoła pozyskała dodatkowe fundusze poprzez Agencję Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa. Doposażono pracownię informatyczną, zakupiono wysokiej klasy zestawy komputerowe. Szkoła wiejska nie może oderwać się od środowiska, w którym funkcjonuje. Powinna być ośrodkiem kultury i oświaty na wsi. Do zadań poza statutem szkoły należy współpraca w zakresie szeroko pojętej oświaty dorosłych, przejawiającej się w formach szkoleń i kursów. Aktualnie w 2004 roku prowadzone są przez Gimnazjum trzy szkolenia dla rolników, z zakresu: przystosowania polskiego rolnictwa i obszarów wiejskich do integracji z Unią Europejską, rolnictwa ekologicznego i podstaw obsługi komputera. Praca w środowisku wiejskim nakłada na dyrektora dodatkowe obowiązki. Musi uczestniczyć aktywnie w życiu wsi, brać udział w zebraniach wiejskich, wspierać inicjatywy społeczności wiejskiej, a niekiedy inspirować niektóre działania. Od współpracy dyrektora ze środowiskiem w dużej mierze zależy autorytet i prestiż szkoły, którą przyszło mu kierować.

Inne instytucje

• Orkiestra Dęta
• Handzlowski Klub Sportowy "GROM"
• Zakład Opiekuńczo-Leczniczy w Handzlówce prowadzony przez SPZOZ Łańcut.
• Bank Spółdzielczy w Handzlówce
• Publiczna Biblioteka w Handzlówce
• Publiczne przedszkole

Stowarzyszenia

Ochotnicza Straż Pożarna Handzlówka

Ochotnicza Straż Pożarna to jedna z najprężniej działających organizacji w Handzlówce. Za rok powstania jednostki przyjmuje się 1910 jednak pomysł zaistniał już w 1909. Wtedy to na wniosek Jana Lenara zapada decyzja utworzenia Sekcji Ochotniczej Straży Pożarnej przy Kółku Rolniczym. Ten właśnie inicjator myśli utworzenia OSP w Handzlówce staje na czele pierwszego oddziału strażaków. Pierwszy oddział straży liczy 41 osób, a na jego czele stoją:

• NACZELNIK- Jan Lenar
• ZASTĘPCA- Wojciech Szpunar
• KOMENDANT- Zygmunt Cieszyński
• Z-CA KOMENDANTA- Franciszek Kluz i Tomasz Kuźniar

Dla urzeczywistnienia swych planów w roku 1910, w pięćsetną rocznicę bitwy pod Grunwaldem, jednostka OSP przystępuje do budowy pomnika "Grunwaldu". W 1927 roku z inicjatywy Ludwika Cieszyńskiego, który wystarał się od Franciszka Magrysia o kawałek ziemi, OSP zakłada "Park Młodzieżowy", któremu nadano imię darczyńcy Franciszka Magrysia. Ten obiekt służy nam do dzisiaj. Organizowane są różnego rodzaju imprezy okolicznościowe, a to wszystko dzięki pracy i poświęceniu naszych ojców i dziadków.

Godnym zauważenia wydaje się też rok 1928, kiedy to 1 lipca odbyło się poświęcenie pierwszego sztandaru zakupionego przez samych strażaków.

W 1930 roku zostaje wystawiona drewniana remiza, która później po wybudowaniu nowej murowanej zostaje przekazana do dyspozycji Zespołu Orkiestry Dętej, która działa przy OSP od 1926 roku.

W 1938 roku naczelnik Teodor Szpunar organizuje pierwszą żeńską służbę pożarniczą, liczącą dziesięć dziewczyn z sekcyjną Emilią Szpunar. Te dziesięć kobiet w pełni dawało sobie radę ze sprzętem pożarniczym i czynnie brało udział podczas gaszenia pożarów. Z pewnością mogły zastąpić oddział męski. One właśnie największy swój wkład wniosły w jednostkę podczas II Wojny Światowej, kiedy to młodzież męska walczyła w obronie ojczyzny i musiała opuścić swoją miejscowość i szeregi OSP.

Godny odnotowania jest rok 1959, w którym to pod kierownictwem Teodora Szpunara i Władysława Kuźniara dokonano dwóch ważnych inwestycji wybudowano wieżę do suszenia węży strażackich, odbudowano też zburzony przez Niemców pomnik Grunwaldzki oraz OSP zdobywa I miejsce na zawodach powiatowych.

W 1965 roku OSP otrzymuje przydział samochodu strażackiego marki "Dodge:". Kończy się, więc bezpowrotnie dojeżdżanie do pożarów końmi.

Następnym bardzo ważnym i kosztownym przedsięwzięciem była budowa nowego budynku tak zwanego Domu Strażaka. Przesięwzięcie przeprowadzono wspólnie z Gromadzką Radą Narodową przy wydatnej pomocy finansowej mieszkańców Handzlówki. Prezesem w straży był wtedy Jan Lew, a naczelnikiem Władysław Kuźniar. Nowoczesny ten piętrowy budynek oddano do użytku w 1969 roku. W tym też czasie przydzielono jednostce nowy samochód marki "Żuk".

W 1996 roku OSP otrzymuje nowy sztandar, w tym też właśnie roku otrzymuje samochód bojowy marki "Star 266"pod zabudowę pożarniczą. W pełni wyposażony samochód zostaje uroczyście przekazany jednostce 1998roku, w tym też roku jednostka zostaje podłączona do selektywnego alarmowania drogą radiową w Komendzie Powiatowej PSP w Łańcucie.

W 1999 roku na wniosek Komendanta Wojewódzkiego PSP Województwa Podkarpackiego w Rzeszowie, Komendant Główny PSP w Warszawie włącza jednostkę OSP w Handzlówce do Krajowego Systemu Ratowniczo-Gaśniczego

W 2002 roku OSP organizuje w Handzlówce Gminne Zawody Sportowo-Pożarnicze.

W 2007 roku na mocy uchwały zarządu OSP zostaje powołana do życia Młodzieżowa Drużyna Pożarnicza, której opiekunem jest nauczyciel wychowania fizycznego mgr Maciej Kusiak.

W 2009 roku OSP organizuje po raz drugi zawody by tym razem wyeliminowac odwieczny pech i sięgnac po zwycięstwo. Drużyna wystąpiła w składzie: Krzysztof Pondel, Paweł Rajzer, Robert Pelc, Maksymilian Cwynar, Maciej Musz, Marek Kuźniar, Mateusz Cwynar, Grzegorz Jarosz oraz Tomasz Rajzer. Było to pierwsze zwycięstwo w zawodach od ponad 20 lat, również MDP po raz pierwszy wystartowało w zawodach i zajęło III miejsce w składzie: Piotr Puziewicz, Rafał Balawender, Tomasz Majewski, Dawid Świątek, Kamil Ząbroń, Kamil Jaroń, Damian Ząbroń, Krystian Musz, Szczepan Gorczyca i Kamil Cwynar.

Obecnie jednostka posiada dobrze przeszkolonych członków i jest bardzo dobrze wyposażona w sprzęt pożarniczy. Ten dorobek to w większości zasługa obecnego prezesa Adama Rajzera, który pełni tę funkcję od 1989 roku. Ten czas i osiągnięcia to chyba najlepszy przykład, że odpowiednia osoba zajmuje odpowiednie miejsce w zarządzie OSP. W skład obecnego zarządu wchodzą:

• PREZES-Adam Rajzer
• NACZELNIK-Andrzej Homenda
• Z-ca NACZELNIKA- Marek Pelc i Marek Inglot
• SEKRETARZ- Barbara Homenda
• SKARBNIK- Piotr Nykiel
• GOSPODARZ- Krzysztof Pondel
• CZŁONEK- Alfred Pelc

Na szczególną uwagę zasługują nazwiska osób pełniących funkcje prezesów jednostki, dzięki którym przez prawie już 100 lat jednostka cały czas istnieje i niesie pomoc tym, którzy jej potrzebują, są to: Jan Lenar, Antoni Kisała, Jan Lew, Ludwik Cieszyński, Józef Lenar, Teodor Szpunar, Józef Pelc, Jan Król, Władysław Kuźniar, Antoni Balawender oraz obecny prezes Adam Rajzer.

Ta krótka historia jednostki OSP Handzlówka ma na celu zachęcenie do udzielania swojego wolnego czasu dla jednostek OSP. Jest to bardzo piękne, kiedy możemy komuś pomóc, a może i nam ktoś kiedyś pomoże?

Stowarzyszenie Promocji i Rozwoju wsi Handzlówka

Stowarzyszenie Promocji i Rozwoju Wsi Handzlówka (SPRWH) funkcjonuje od 11 lipca 1997 z inicjatywy Komitetu Założycielskiego. W jego skład wchodzili: Jacek Kuźniar, Piotr Grad, Andrzej Cwynar, Jadwiga Bonecka, Anna Fuchs. 23 stycznia 1998 r. Sąd Wojewódzki w Rzeszowie, zarejestrował SPRWH w rejestrze stowarzyszeń. 6 lutego wybrano pierwsze władze SPRWH w składzie: (ZARZĄD) Anna Fuchs-Prezes, Jacek Kuźniar – Wiceprezes, Maria Kuźniar – Sekretarz, Barbara Lenar- Skarbnik, Alfred Kuśta – Członek stały. (KOMISJA REWIZYJNA): Józef Cieszyński, Aleksander Kuźniar, Tadeusz Szpunar.

W chwili obecnej (2008) władze SPRWH tworzą:

• Zarząd : Aleksander Kuźniar- Prezes; Anna Fuchs – Wiceprezes; Elżbieta Pelc – Sekretarz; Jadwiga Kluz – Skarbnik; Małgorzata Trojnar – Członek Stały: Kmisja rewizyjna – Piotr Grad – przewodniczący; Maria Rajzer – członek; Stefan Wosiek – członek: rzecznik prasowy – Józef Cieszyński

Koło Gospodyń Wiejskich

Koło Gospodyń Wiejskich (KGW) zostało utworzone 2 lutego 1907 r. w ramach kółka rolniczego. Jego działalność pojawia się w szerzeniu wiedzy w zakresie gospodarstwa domowego, higieny osobistej i wychowywania dzieci. KGW otrzymało książki od Komitetu Oświatowego im. Marii Wysłouchowej we Lwowie oraz prenumerowało czasopisma: „Przodownica”, „Niewiasta Polska” i „Zorza”. W 1913 r. staraniem kółka rolniczego i za poparciem Lwowskiego Towarzystwa Rolniczego urządzona w Handzlówce 9-tygodniowy kurs gotowania, pieczenia, szycia , prania i towarzyskiego zachowania się dla kobiet i dziewcząt. Skorzystało z niego 50 kobiet i dziewcząt. Kurs ten prowadziły zakonnice z wyższym wykształceniem. Był on wielkim wydarzeniem dla mieszkańców Handzlówki w dziedzinie kulinarnej i odżywiania się. W 1928 r. KGW liczyło 30 członkiń, w 1929 r. – 49, w 1933 r. – 64, w 1935 r. – 78, w 1938 r. – 71. W 1930 r. przewodniczącą KGW została Wiktoria Ładońska, wiceprzewodniczącą Wiktoria Kuźniar, sekretarką Ludwika Rajzer, skarbniczką Zofia Cieszyńska. Niektóre zebrania KGW cieszyły się dużą frekwencją. Staraniem KGW latem 1935 r. urządzono 4-tygodniowe przedszkole, które prowadziła Julia Turkówna, seminarzystka z Łańcuta. Przedszkole dla dzieci organizowano także i w następnych latach. W 1937 r. z inicjatywy długoletniej członkini i działaczki Julii Magryś, oraz jej męża ludwika urządzono jubileusz 30-lecia KGW, zasłużonej dla Handzlówki organizacji kobiecej. Na uroczystości, w której wzięło udział przedstawiciele władz powiatowych z Łańcuta ze starostą na czele, poświęcono sztandar zakupiony za 224,7 zł. oraz urządzono przyjęcie dla 350 osób w Domu Ludowym. W 1938 r. KGW urządziło 3 kursy: 6-tygodniowy kurs kroju i szycia, w którym wzięło udział 28 osób; 3-tygodniowy kurs trykotarski dla 15 uczestniczek oraz 2-miesięczny kurs letniskowy dla 87 kursistek. KGW wspólnie z Ochotniczą Strażą Pożarną planowało założenie w Handzlówce spółdzielni zdrowia.

Kółko Rolnicze

Kółko rolnicze jest najstarszą organizacją społeczno-gospodarczą w Handzlówce. Założył je 18 II 1892 r. ks. Władysław Krakowski. Działalność swą rozpoczęło jednak dopiero w 1897 r. Rzeczywistym przewodniczącym kółka był aż do swej śmierci ks. Krakowski, któremu nawet ambona służyła do ogłaszania zebrań i zachęcania do uczestniczenia w organizowanych w niedzielę pogadankach i dyskusjach. W kółku rolniczym działały sekcje: rolnicza, oświatowa, hodowlana i sadownicza. W ich ramach prowadzano pogadanki i dyskusje o uprawie roli, stosowania nawozów sztucznych, nowych odmianach zbóż i ziemniaków, hodowli i pszczelarstwie. Liczba członków kółka rolniczego w 1902 wynosiła 43, w 1903 wzrosła do 63. Składka od gospodarzy wynosiła 10 krajcarów, od młodzieży 5 krajcarów miesięcznie. Kółko rolnicze było organizacją, w której rodziły się inicjatywy oświaty i kultury oraz podniesienia gospodarki rolniczej. Sprowadzało ono siewniki rzędowe do siania zbóż, pługi żelazne, kultywatory i inne maszyny i narzędzia rolnicze; m.in. sprowadziło trier do oczyszczania zboża siewnego. Szerzona przez kółko rolnicze fachowa oświata polegała także na komunikowaniu się ludzi dorosłych w celu podzielenia się pewnymi zdobyczami wiedzy rolniczej. Oświata rolnicza była podstawą postępu wsi. Wielu rolników, stosując nawozy sztuczne i siejąc nowe odmiany zbóż, rozszerzało arsenał uprawy roślin okopowych: ziemniaków i buraków pastewnych, przechodziła stopniowo na gospodarkę intensywną, która przejawiła się zwłaszcza na rozwoju hodowli bydła, głównie krów. Nieużytki zmieniona na grunty orne, stosowano ulepszoną agrotechnikę i nawożenie mineralne. Kółko rolnicze prenumerowało „Przewodnik Kółek Rolniczych”, do którego pisywali także artykuły gospodarze z Handzlówki – Magryś, Sobek i J. Lenar. W 1903 r. założono sklep kółka rolniczego, który po kilku latach spowodował upadek sklepów żydowskich. Początkowo prowadził go kierownik szkoły Franciszek Pieniążek, później subiekci: Franciszek Kisała i Antoni Musz. Obroty sklepu stale wzrastały. Do dużego wysiłku i pracy działacze kółka rolniczego wkładali w ulepszenie i unowocześnienie zacofanych metod upraw roli. O celowości zmian sposobów gospodarowania na roli trzeba było niejednokrotnie przekonywać chłopów, zwłaszcza starszych. Na zebraniach gromadzkich zachęcano ich do robienia podorywek, do stosowania głębokiej orki, likwidowano 6-skibowych zagonów, wprowadzenia nacjonalnego płodozmianu i zwalczenia chwastów. Szkolono ich także w zakresie właściwego przechowywania obornika, czyli nawozów naturalnych i gnojówki w specjalnych dołach i nawożenia nim gleb. Kółko rolnicze, stanowiące centralny ośrodek życia społeczno-gospodarczego w wsi, zapraszano na zebrania szkoleniowe powiatowych instruktorów kółek rolniczych, którzy wygłaszali referaty i pogadanki z zakresu różnych dziedzin wiedzy rolniczej. Dzięki działalności kółka rolniczego do wsi sprowadzono nawozy sztuczne: tomasynę, superfosfat, saletrę, saletrzak, kainit i wapno. W celu zwiększenia zasobów paszowych kółko rolnicze propagowało także uprawę buraków pastewnych. O intensyfikacji produkcji rolnej przed I wojną światową świadczy uprawnienie sprawdzonych nowych odmian zbóż żyta Petkulskiego i pszenicy czerwonej, ostki, które odznaczały się wysokimi plonami. Józef Pelc „kościelny” stał się w Handzlówce inicjatorem i propagatorem sadownictwa. W założonym przez siebie sadzie rozpowszechniał także uprawę malin, porzeczek i agrestu, produkował nawet wina przy zakupionym w tym celu w Wiedniu urządzeń. Przyczynił się on wielce do rozwoju sadownictwa w Handzlówce, które obok hodowli bydła wywarło znaczny wpływ na podniesienie się dobrobytu mieszkańców. Od 1922 r. prowadził ponadto spółdzielniczą szkółkę drzewek owocowych, powstałą z inicjatywy kółka rolniczego na miejscu starego cmentarza. Kółko rolnicze, ściślej jego sklep, finansował budowę Domu Ludowego w latach 1903-1906. Na jego budowę gmina wydatkowała 1221 zł a sklep kółka rolniczego 2115 zł reńskich. W 1910 r. po rezygnacji Magrysia przewodniczącym kółka rolniczego w Handzlówce został Jan Rajzer. W okresie międzywojennym funkcję tę pełnił Tomasz Kuźniar, a sekretarza Henryk Cwynar. W 1928 r. sklep kółka rolniczego otrzymał nowy budynek, wzniesiony z własnych kapitałów za 19 000 zł. Roczny utarg sklepu wynosił około 120 000 zł. Zaś w 1935 r. z powodu kryzysu gospodarczego tylko 75 000 zł. Kapitał własny sklepu wynosił wówczas 20 000 zł. W pięcioleciu 1931-1936 sklep z wypracowanego zysku przeznaczyło 2000 zł. na cele społeczne. Od 1931 r. otrzymał filię w budynku na granicy z Albigową. Po przemianach październikowych z 1956 r. nawiązywano do dawniejszych tradycji organizacyjnych rolnictwa, reaktywując w Handzlówce w 1957 r. kółko rolnicze. Na pierwszym zebraniu organizacyjnym przystąpiło do kółka 170 osób, a w 1958 r. liczba członków wzrosła do 390. Prezesem zarządu kółka rolniczego został wówczas Józef Kisała, a członkami: Ludwik Magryś, Stanisław Sobek, Józef Rajzer i Julia Rajzer. Dzięki staraniom zarządu, a zwłaszcza J. Kisały i S. Sobka, zbudowano w Handzlówce tartak. Na podkreślenie zasługuje przychylone wobec inicjatywy Handzlowian dotyczącej założenia tartaku stanowisko prezesa WZKR, Leona Korgi, oraz prezesa CZKR Tadeusza Ilczuka. Kółko rolnicze prowadzi także suszarnię owoców oraz posiadał garaże na maszyny rolniczej magazyny nawozowe. Istniejąca branża produkcyjno-materialna kółka rolniczego jest ważnym czynnikiem rozwoju wsi i rolnictwa. Z kółkiem rolniczym związana była przez pewien czas działalność Koła Młodzieży Wiejskiej przy Małopolskim Towarzystwie Rolniczym zorganizowanego przez pochodzącego z Handzlówki studenta prawa Uniwersytetu Lwowskiego – Antoniego Kluza. Prowadziło ono działalność kulturalno-oświatową wśród młodzieży oraz w dziedzinie poziomu rolnictwa. Koło liczyło 45 osób. Pierwszym jego przewodniczącym został Władysław Cieszyński, później Feliks Wojnar i Józef Kisała. Koło Młodzieży urządzało odczyty na tematy rolnicze, konkursy uprawowe i hodowlane, dożynki oraz przedstawienia teatralne.

Sport i Turystyka

• Wyciąg narciarski "Staś"
• SKTS Handzlówka
• HKS Grom SZiK Handzlówka
• Trasa rowerowa Handzlówka – Cierpisz – Kraczkowa – Albigowa – Handzlówka

Kultura

• Ośrodek Kultury w Handzlówce