Średnia ocena: 4.2
liczba ocen: 24
Ilość kodów pocztowych: 1
Współrzedne geograficzne N: 49.833000
Współrzedne geograficzne E: 22.333000
Strefa numeracyjna: Kierunkowy 16
Liczba ludności: 950
Tablice rejestracyjne: RPR
Dzielnica: Działki
Dzielnica: Gamratka
Dzielnica: Haliga
Dzielnica: Makuchowa Góra
Dzielnica: Miasteczko
Dzielnica: Pasieka
Dzielnica: Podłazie
Dzielnica: Połanki
Dzielnica: Stawiska
Dzielnica: Łazy
Bachórzec – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie przemyskim, w gminie Dubiecko.
W latach 1975-1998 miejscowość położona była w województwie przemyskim.
Przez wieś przebiega droga wojewódzka nr 884.
Historyczne nazwy: Bachorzec, Bochurzec (1391), Bachorzec (1589), Bachorca (1603), Bachorzec (1745), ukr. Вахіrec (1860). Nazwa osady pochodzi od niemieckiej lub polskiej nazwy osobowej Bach lub topograficznej niem. Bach (pol. potok, bagno), w związku z lokacją osady na prawie niemieckim (1407).
Od powstania do końca XVI wieku wieś należała do Kmitów. (m.in. do Piotra Kmity – dziedzica Wiśnicza oraz do Mikołaja Kmity, a następnie do Stadnickich, którzy mieli siedzibę w Dubiecku, oraz Wapowskich. Kolejnymi właścicielami (od 1648 do 1944) byli Krasiccy, po których pozostał pałacyk wybudowany w 1808. W 1808 urodził się tu Edmund Konrad Krasicki (1808–1894), syn Ksawerego Franciszka Krasickiego i Julii Teresy Wandalin-Mniszech – kawaler wielkiego krzyża, odznaczony papieskim orderem świętego Grzegorza, dziedzic Leska.
Przed 1640 funkcjonował tu zbór kalwiński, a do 1760 wieś należała do parafii łacińskiej w Dubiecku. W latach 1760–1763 wybudowano modrzewiowy kościół w stylu podkarpackiego baroku, a w latach 60. XX w. wzniesiono nowy murowany kościół.
Od 1340 do 1772 wieś przynależała do Ziemi Sanockiej, województwo ruskie, następnie do 1914 – powiat przemyski (tzw. sanockie Podole) w prowincji austriackiej Galicja.
O Bachórcu pisał Wincenty Pol w "Senatorskiej zgodzie".
Ostatnia data aktualizacji: 2012-03-17 01:32:04