Średnia ocena: 4.2
liczba ocen: 30
Ilość kodów pocztowych: 1
Współrzedne geograficzne N: 50.049999
Współrzedne geograficzne E: 21.517000
Strefa numeracyjna: Kierunkowy 17
Liczba ludności: 1995
Tablice rejestracyjne: RRS
Dzielnica: Za Torem
Lubzina – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie ropczycko-sędziszowskim, w gminie Ropczyce.
W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa rzeszowskiego.
Na miejscowym cmentarzu znajdują się XIX-wieczne nagrobki. Na uwagę zasługuje także grób-pomnik Michała Jedynaka, działacza PSL "Piast" z sąsiedniej Paszczyny, posła do parlamentu w Wiedniu, a później Sejmu niepodległej RP.
Charakterystyczne dla tutejszych lasów są groby z okresu I wojny światowej, w kilku przypadkach wrośnięte w pnie starych drzew. W czasie II wojny światowej w pobliskim kompleksie leśnym hitlerowcy zamordowali ok. sto osób, przywiezionych z więzienia w Rzeszowie. Byli to ludzie zaangażowani w działalność Związek Walki Zbrojnej, Straży Chłopskiej oraz Narodowej Organizacji Wojskowej. Wśród zamordowanych były także kobiety i najprawdopodobniej dzieci. Dziś miejsce zbrodni upamiętnia obelisk. W odwecie za akcje AK Niemcy powiesili także dwóch mieszkańców leśnego przysiółka Przymiarki.
W centrum wsi znajduje się kościół parafialny pw. św. Mikołaja biskupa, z wysoką kościelna wieżą górująca nad równinnym krajobrazem. Z Liber beneficiorum dioecesis Cracoviensis Jana Długosza dowiadujemy się, że pierwotnie istniał tutaj drewniany kościół parafialny. Kolejna drewniana świątynia w Lubzinie jest wzmiankowana około połowy XVII w. Konsekrował ją biskup krakowski Mikołaj Oborski. Był to kościół pod wezwaniem św. Mikołaja. W latach 1849-1870 proboszczem parafii w Lubzinie był ks. Maksymilian Stanisławski.
W 1891 wybudowano kaplicę Matki Bożej Różańcowej. W miejscu, gdzie w latach 1891-1904 stała ta kaplica, w latach 1904-1905/06 wybudowano obecny kościół. Jej budowę sfinansowano z darowizny Józefy Paliszewskiej (z 1871) i z ofiar wiernych z okolicznych wsi. W tym czasie proboszczem w Lubzinie był ks. Maciej Miętus. Plany budowy sporządzone zostały w 1893 przez krakowskich architektów Karola Zarębę i Władysława Łuczyckiego. W 1902 przekształcił je Teodor Talowski. Budowę świątyni w Lubzinie prowadził J. Krajewski. W jej wnętrzu znajdują się ołtarze, wykonane przez Walentego Lniewskiego, Wojciecha Samka i Jana Brudnego. Ołtarz główny i ambona zostały wykonane w Bochni, gdzie ich autor – Wojciech Samek – prowadził zakład kamieniarski. Leon Wałęga, ordynariusz tarnowski, konsekrował świątynię 31 sierpnia 1907 roku.
W pobliżu kościoła parafialnego, przy drodze w stronę torów kolejowych, znajduje się dawny pałac wzniesiony w 1899 dla rodziny Skrzeczyńskich. W XX w. należał on do Franciszka Skołuby, mieszkającego w Lubzinie. W 1946 przekazał go na utworzenie Państwowego Domu Matki i Dziecka w Lubzinie. W 1958 zakład ten przekształcił się w Państwowy Dom Pomocy Społecznej, który działa do dziś.
W Lubzinie znajduje się również Pałac Raczyńskich. Jest to budowla neogotycka, murowana, z cegły, dekorowana, podobnie jak kościół, kamiennymi pasami, otaczającymi budynek, i kostkowym gzymsem z arkadami. Projekt pałacu powstał najprawdopodobniej w pracowni jednego z architektów pracujących przy kościele. Zbudowany na planie prostokąta, piętrowy budynek o surowych ceglanych ścianach i jednostajnym rytmie okien przypomina dawny dwór w Lubzinie – Sepnicy, z przełomu XVIII-XIX w. (obecnie znajduje się w nim przedszkole).
Przez wieś prowadzi turystyczna trasa rowerowa z Ropczyc do pobliskiej Zawady.
W Lubzinie siedzibę (i jeden z zakładów) ma Fabryka Farb i Lakierów "Śnieżka".
W lesie przylegającym do wsi znajduje się pomnik ku czci zamordowanych tam ofiar.
Ostatnia data aktualizacji: 2012-03-16 23:48:15