Ocena internautów miejscowości Ropczyce
Średnia ocena: 3.9
liczba ocen: 22
Ilość ulic: 83
Ilość kodów pocztowych: 1
Współrzedne geograficzne N: 50.083000
Współrzedne geograficzne E: 21.632999
Strefa numeracyjna: Kierunkowy 17
Liczba ludności: 15279
Gęstość ludności: 324,9 os./km²
Powierzchnia: 47,03 km²
Rodzaj gminy: miejsko-wiejska
TERC: 3182415034
Tablice rejestracyjne: RRS
Dzielnica: Borki
Dzielnica: Brzyzna Dolna
Dzielnica: Brzyzna Górna
Dzielnica: Błonia
Dzielnica: Chechły
Dzielnica: Czekaj
Dzielnica: Część od Brzezówki
Dzielnica: Czujek
Dzielnica: Dział
Dzielnica: Granice
Dzielnica: Głodna Góra
Dzielnica: Kolonia
Dzielnica: Olszyny
Dzielnica: Pietrzejowa
Dzielnica: Podsłońce
Dzielnica: Poręby
Dzielnica: Rędziny
Dzielnica: Rzeki
Dzielnica: Skotnia
Dzielnica: Stawisko
Dzielnica: Wesoła
Dzielnica: Wiatrówki
Dzielnica: Wierzbowe Miasto
Dzielnica: Witkowice
Dzielnica: Wzgórze
Ropczyce (ji. ראָפּשיץ) – miasto w zachodniej części województwa podkarpackiego, siedziba powiatu ropczycko-sędziszowskiego i miejsko-wiejskiej gminy Ropczyce. Położone jest na pograniczu Pogórza Środkowobeskidzkiego i Kotliny Sandomierskiej, nad rzeką Wielopolką.
Według danych z 31 grudnia 2010 r. miasto miało 15 369 mieszkańców, co lokuje miasto pod względem ludności na 14. miejscu w województwie.
Miasto stanowi centrum administracyjne powiatu – znajduje się tu m.in. starostwo, sąd rejonowy, prokuratura rejonowa, komenda powiatowa Policji i Państwowej Straży Pożarnej.
Ropczyce (przy współrzędnych ) położone jest na granicy mezoregionów Pradoliny Podkarpackiej i Pogórza Strzyżowskiego, na granicy dwóch makroregionów Pogórza Środkowobeskidzkiego i Kotliny Sandomierskiej. Przez miasto przepływa rzeka Wielopolka.
Historycznie Ropczyce wchodziły w skład województwa sandomierskiego (I Rzeczpospolita), Galicji (XVIII – 1918 rok), województwa krakowskiego (okres II Rzeczypospolitej), województwa rzeszowskiego (wg podziału administracyjnego z okresu 1945-1975 i 1975-1998).
Według danych z 1 stycznia 2011 r. powierzchnia miasta wynosiła 47,10 km².
Nazwy Ropczyce nie da się w żaden prosty sposób wyjaśnić. Istnieją 3 różne hipotezy na temat jej pochodzenia:
Okolice Ropczyc są ubogie w skarby archeologiczne. Najstarsze znaleziska archeologiczne okolic miasta to dwa fragmenty toporków z przewierconymi otworami, odkryte w 1863 w Rzegocinie koło Wielopola Skrzyńskiego, przekazane do Muzeum Diecezjalnego w Tarnowie. Najciekawszego jednak odkrycia dokonał W. Demetrykiewicz, który znalazł grodzisko wczesnośredniowieczne w Braciejowej. W dwudziestoleciu międzywojennym, podczas budowy linii kolejowej w Sędziszowie Małopolskim, odkryto dwie bardzo stare monety rzymskie. Większe zainteresowanie archeologów okolicami Ropczyc obserwować można od lat 60. Największe wyprawy to:
Dorobek ten uzupełniają jeszcze toporek kamienny z Czarnej Sędziszowskiej i siekierka krzemienna z Sielca.
Na temat dziejów miasta w tych latach nie ma żadnych drukowanych opracowań historycznych. Do dyspozycji pozostają rozsiane po bibliotekach archeologicznych i naukowych materiały źródłowe. Niektóre z nich to:
Ropczyce w tych czasach podzieliły los innych miast polskich, ulegając procesom degradacji we wszystkich dziedzinach życia miejskiego. Spadek ten spotęgowany został przez nawiedzające Rzeczpospolitą liczne wojny i klęski. Wszystkie te zjawiska nie ominęły Ropczyc i na długi czas zamroziły rozwój miasta. Tworzyło ono wraz z okolicznymi wsiami niewielkie starostwo ropczyckie, które powstało zapewne w 1614. Listę starostów otwiera Mikołaj Spytek Ligęza. Po jego śmierci w 1637 wdowa po nim Zofia Krasińska wyszła za mąż za Krzysztofa Ossolińskiego, który otrzymał po żonie akces na starostwo ropczyckie. Z drugą żoną miał syna Baldwina Krzysztofa, który po śmierci ojca w 1645 przejął cały jego majątek. W posiadanie starostwa Ropczyckiego wszedł dopiero po 1656, po swojej śmierci w 1649 pod Zborowem. Bezpośrednio bowiem po Krzysztofie Ossolińskim jako starosta występuje Dominik Zasławski-Ostrogski. Potomstwu Baldwina nie udało się utrzymać starostwa. Następnym obejmującym ten urząd był Stanisław Rewera Potocki. W spadku po nim obejmowali go kolejno: Feliks Kazimierz Potocki, Józef Potocki i Franciszek Salezy Potocki. W 1768 starostwo otrzymał Stanisław Kostka Sadowski, marszałek konfederacji barskiej i poseł na sejm w 1784. Sadowski umarł 23 sierpnia 1794, jeszcze przed śmiercią sprzedał starostwo ropczyckie hr. Gabrielowi Bobronicz-Jaworskiemu. W 1799 zarządcą dominium ropczyckiego obejmującego wsie: Brzyzna, Chechły, Gryfów, Hucisko, Pietrzejowa, Poręby, Ropczyce i Wola Domatkowska był Marceli Wiszniewski.
W 1772 starostwo ropczyckie zostało zajęte przez władze austriackie, które wprowadziły nowy podział terytorialny, dzieląc zagarnięte tereny na cyrkuły, okręgi i dominia. Starostwo ropczyckie przestało istnieć, a Ropczyce z okolicznymi wsiami jako dominium weszły w skład cyrkułu pilźnieńskiego (z siedzibą w Rzeszowie) a później cyrkułu tarnowskiego.
Kolejnymi właścicielami Ropczyc byli Starzeńscy, m.in. w 1851 był nim hr. Kazimierz Starzeński.
Powiat ropczyckiPo reformie administracyjnej w 1855 utworzono powiat ropczycki wchodzący w skład cyrkułu tarnowskiego. Oddzielono od miast i gmin wiejskich obszary dworskie.
Herb miasta przedstawia w polu błękitnym ptaka – symbolizującego sokoła, barwy naturalnej (cielistej), o rozpostartych skrzydłach, ze złotą literą „R” w dziobie, stojącego na białej podkowie ze złotym krzyżem maltańskim w środku.
We współczesnym planie miasta wyraźnie widać, że zabudowa miejska koncentruje się wzdłuż głównych dróg przebiegających przez miasto (przed oddaniem obwodnicy miasta), tj. drogi krajowej nr 4 (E40) i drogi wojewódzkiej nr 986. 10 października 2010 oddano do użytku obwodnicę miasta o długości 4,7 km.
Widocznym podziałem miasta są osiedla o odmiennej zabudowie urbanistycznej. Najbardziej charakterystyczne to tzw. górka, czyli osiedla św. Barbary i Północ. Potoczna nazwa wzięła się od ulokowania osiedli na wzgórzu. Dominuje tu budownictwo mieszkalne wielorodzinne zbudowane z wielkiej płyty w latach 80. i 90. XX wieku (os. Św. Barbary i Północ I) oraz zabudowa mieszkalna jednorodzinna (os. Północ II). Odmienny typ to tzw. dół lub miasto, czyli osiedle Śródmieście z typową miejską zabudową, gdzie zlokalizowane są urzędy, sklepy, gastronomia oraz budynki mieszkalne jednorodzinne i wielorodzinne, tutaj znajduje się centralny punkt miasta, czyli rynek oraz planty. Osiedle Czekaj natomiast to część przemysłowa miasta gdzie znajdują się największe ropczyckie zakłady pracy, osiedle mieszkaniowe wielorodzinne zbudowane w latach 90. XX wieku dla pracowników cukrowni oraz typowe budownictwo jednorodzinne. Pozostałe osiedla w Ropczycach mają charakter budownictwa jednorodzinnego z większym lub mniejszym charakterem rolniczym.
Miasto ma 9 jednostek pomocniczych zwanych osiedlami: Świętej Barbary, Brzyzna, Chechły, Czekaj, Granice, Pietrzejowa, Północ, Śródmieście, Witkowice. W każdej z nich mieszkańcy wybierają radę osiedla, która z kolei wybiera zarząd osiedla i przewodniczącego zarządu.
Organem wykonawczym władz jest burmistrz, którym obecnie jest Bolesław Bujak (PSL), wybrany po raz kolejny w wyborach samorządowych. Siedzibą władz jest budynek na ul. Krisego, w którym mieści się także większość urzędów.
Burmistrzowie Ropczyc (od 1990 r.)W Ropczycach znajdują się 3 biura poselskie: Kazimierza Moskala (PiS), Jana Tomaki (PO) oraz Wiesława Rygla (PSL). Parlamentarzyści zostali wybrani z okręgu wyborczego numer 23 (rzeszowsko-tarnobrzeski). W Ropczycach działa prokuratura rejonowa, znajduje się tu również sąd rejonowy, urząd skarbowy.
Miasta i gminy partnerskie:
Ostatnia data aktualizacji: 2012-03-16 21:27:53