Kamienne

Kamienne – nieistniejąca wieś na terenie gminy Bukowsko, w powiecie sanockim, województwie podkarpackim na Pogórzu Bukowskim. W obecnym obrębie geodezyjnym Kamienne znajdują się pola oraz las będący własnością osób prywatnych.

Historia

W latach 1340-1772 w ziemi sanockiej, województwo ruskie. W latach 1772-1852 cyrkuł leski, następnie sanocki. Od 1867 powiat sanocki, gmina Bukowsko w Galicji.

Wieś lokowana przez Mikołaja Herburta Odnowskiego około roku 1539. Od 1553, na prawie wołoskim. Wieś położona była wzdłuż wyniesienia ze szczytem 600 m n.p.m., który przecinają liczne strumienie górskie z najważniejszym w tym miejscu potokiem Płonka, przy którym zlokalizowane były dwa młyny wodne. Wieś przecinała górska droga szutrowa prowadząca od rynku w Bukowsku do dworu w Płonnej. Parafia łacińska dla tej wsi znajdowała się w Bukowsku. Osada ta była niegdyś siedzibą kościoła filialnego należącego parafii w Płonnej. Pierwotna świątynia w Kamiennem pw. Najświętszej Marii Dziewicy pochodziła z roku 1672 i dopiero w roku 1881 zastała zastąpiona nowym kościołem.

Lustracja dóbr w dzierżawach będących, sporządzona przez A. de Romainville (1774), podaje że zabudowania dworskie doszczętnie zgorzały, rano, samym świtaniem w roku 1772 grud. 20. Sprawcą podpalenia był mieszkaniec Przybyszowa, pełniący służbę jako stróż nocny. Do roku 1946 znajdował się tu również dworek, który został spalony następnie przez oddział UPA.

W roku 1898 Kamienne wieś zajmowała obszar 1,6 km² powierzchni, licząc 162 mieszkańców zamieszkujących 29 domów. Do 1939 wieś była własnością mieszczan nowotanieckich Wł. Jasińskiego oraz Fr. Silarskiego. W roku 1900 wieś liczyła 209 mieszkańców, całkowita pow. wsi wynosiła 160 ha oraz 33 domy.Przed wybuchem wojny wieś liczyła 42 domostwa, zamieszkiwali ją głównie Rusini. W roku 1939 po sprzedaży wsi jej właścicielami stali się państwo Przyboś, Gołda i Bator. Spadkobiercy właścicieli mieszkają obecnie w Sanoku.

We wrześniu 1944 podczas operacji dukielsko-preszowskiej we wsi stacjonowała niemiecka 96. Infanterie-Division (XXIV. Panzerkorps) broniąca pozycji przed nacierającym od wschodu radzieckim 67 Korpusem piechoty oraz 167 i 129 Korpusem strzelców (107 Dywizji Piechoty).

W roku 1946 po wysiedleniu ukraińskich mieszkańców wieś została spalona przez UPA. Z pożaru ocalał tylko jeden budynek i cerkiew. W kolejnym roku cerkiew w Kamiennem została rozebrana z nakazu władzy ludowej, przez księdza z Płonnej. Dzwon cerkiewny został przeniesiony następnie do Szczawnego. Przesiedlenie Rusinów w ramach wymiany ludności oraz spalenie domostw przez UPA zamknęło historię tej wsi. Do pozostałości po wsi należy dziś cerkwisko oraz cmentarzysko, są one położone za górskim strumieniem przecinającym drogę gruntową prowadzącą w stronę cmentarza żydowskiego w Bukowsku.

Mieszkańcy

Nazwiska mieszkańców w XIX wieku: Ananiewicz, Barycki, Boćko, Chyr, Chrycyszyn, Łuczko, Małyj, Petejko, Romański, Szczerba, Siwy, Tymcio, Bochnak, Haszczycz, Hohocz, Dawidko, Dulin, Zułycz, Zeliźniak, Korczowski, Maliniak, Meryna, Mochnacki, Nosula, Patuzik, Przystasz, Sirka, Stec, Tarasik, Tatuśko, Tkaczyk, Feczko, Jarko,

Metryki

(unickie)

• Liber natorum – 1784-1847
• Liber copulatorum – 1784-1799, 1801, 1803-1810, 1813, 1816, 1818-1819, 1821-1822, 1829-1840
• Liber mortuorum 1784-1840