Kostarowce

Kostarowce – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie sanockim, w gminie Sanok. Wieś liczy obecnie 720 mieszkańców, 200 domów, całkowita powierzchnia wsi wynosi 220 ha.

W miejscowości znajduje się dom ludowy oraz lokalne koło gospodyń wiejskich, któremu przewodniczy Alicja Szumilas. Wieś posiada kanalizację. Od roku 1957 działalność rolniczą prowadzi w miejscu nieprzerwanie RSP „Rozwój” licząca 60 członków. Na majątek spółdzielni składa się m.in. 300 ha ziemi uprawnej.

W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krośnieńskiego.

Do roku 1772, Ziemia sanocka, powiat sanocki, województwo ruskie, następnie do roku 1918 w powiecie sanockim w austriackiej prowincji Galicja.

Historia

Prawdopodobnie jest to wieś służebna grodu sanockiego lokowana przez księcia Bolesława Jerzego Trojdenowicza w dolinie Potoku Różowego, podobnie jak pobliskie Jurowce, które swoją nazwę mogły wziąć od imienia księcia, Czerteż, który swoją nazwę wziął od gwarowego słowa „czerteżnyki” tj. rzemieślnicy oraz Kostarowce, której nazwa może pochodzić od określenia „kostyhrowci” - gracze w kości, komicy, artyści. W roku 1880 wieś liczyła 1047 mieszkańców, w tym 206 katolików, 671 unitów oraz 169 osób deklarujących inne wyznania. Pod koniec XIX w. większościowa własność należała do Zenona Słoneckiego.

Religia

Pierwszym dokumentem pisanym, w którym występuje nazwa Kostarowce jest akt uposażenia obejmującej kilka wsi parafii w Strachocinie, wystawiony w roku 1390. W akcie tym wymieniony jest kościół wybudowany „na polach wsi Kostarowce”, zaś ofiarowane proboszczowi „jeden łan frankońskiej miary ziemi przysposobionej i wykarczowanej oraz pole położone z tyłu za wymienionym kościołem” także znajdowały się na terenie Kostarowiec. W XIX i XX w. kościół należał do łacińskiej parafii w Strachocinie.

Wzmianka o pierwszej kostarowskiej cerkwi pochodzi z roku 1440. Obecną, drewnianą, pw. Św. Symeona Stupnika (Szymona Słupnika) wybudowano w roku 1872. Po przesiedleniu greckokatolickich mieszkańców, została ona przekazana parafii strachockiej. Pełni dzisiaj funkcję kościoła filialnego parafii w Strachocinie i nosi (dekretem ks. kard. Wyszyńskiego) wezwanie Narodzenia Najświętszej Marii Panny. Trójdzielna, zestawiona z kwadratowych członów składa się z zamkniętego trójbocznie prezbiterium, szerszej nawy, babińca zwieńczonego czworoboczna wieżą i przedsionka poprzedzającego budowlę od zachodu. Przerobione w 1931 roku dachy zdobią nad nawą i prezbiterium dwie wieżyczki sygnaturek o kopulastych, krytych blachą hełmach. Wewnątrz zachowało się oryginalne wyposażenie, w tym ikonostas z XIX wieku. W 1987 roku cerkiew została rozbudowana. W XIX oraz XX wieku cerkiew należała do unickiej parafii w Czerteżu.

Etnografia

Według spisu z 1938 roku w Kostarowcach mieszkało 1040 grekokatolików i 220 rzymskich katolików. Obecnie wieś jest jednolita etnicznie. Praktycznie wszyscy jej mieszkańcy, w liczbie około 790 są rzymskimi katolikami i należą do parafii w Strachocinie.

Formalnie rzecz biorąc, w ramach „Akcji Wisła” wszystkich Ukraińców i (Rusinów) przesiedlono albo do Związku Sowieckiego, albo na polskie Ziemie Zachodnie i Północne.

W roku 2006 rozpoczętą we wsi budowę domu ludowego, w miejscu działa również lokalne koło gospodyń wiejskich oraz ochotnicza straż pożarna.

Oświata

• Szkoła Podstawowa w Kostarowcach im. A.Boboli