Ocena internautów miejscowości Sanok
Średnia ocena: 4.2
liczba ocen: 8
Ilość ulic: 311
Ilość kodów pocztowych: 1
Współrzedne geograficzne N: 49.549999
Współrzedne geograficzne E: 22.216999
Strefa numeracyjna: Kierunkowy 13
Liczba ludności: 41200
Gęstość ludności: 1032,3 os./km²
Powierzchnia: 38.1 km²
Wysokośc npm: 273
Rodzaj gminy: miejska
TERC: 3182517011
Tablice rejestracyjne: RSA
Dzielnica: Balowskie
Dzielnica: Biała Góra
Dzielnica: Błonie
Dzielnica: Czerkiesy
Dzielnica: Dąbrówka Polska
Dzielnica: Dąbrówka Ruska
Dzielnica: Glinice
Dzielnica: Hyclówka
Dzielnica: Kiczory
Dzielnica: Księżówka
Dzielnica: Na Dębie
Dzielnica: Na Tartak
Dzielnica: Okołowiczówka
Dzielnica: Olchowce
Dzielnica: Pod Gajem
Dzielnica: Pod Lasem
Dzielnica: Podgaj
Dzielnica: Podmiechy
Dzielnica: Posada Olchowska
Dzielnica: Posada Sanocka
Dzielnica: Potoki
Dzielnica: Przysiółek
Dzielnica: Sigoć
Dzielnica: Śródmieście
Dzielnica: Stawiska
Dzielnica: Szklana Góra
Dzielnica: Szkudliki
Dzielnica: Wójtostwo
Dzielnica: Wujski
Sanok (pełna nazwa Królewskie Wolne Miasto Sanok) – miasto i gmina w województwie podkarpackim. Położone w dolinie Sanu, w Kotlinie Sanockiej, w Euroregionie Karpackim.
Według danych z 31 grudnia 2010 r. miasto miało 39 106 mieszkańców.
Jest jednym z najdalej wysuniętych na południowy wschód ośrodków miejskich Polski, z rozwiniętym przemysłem samochodowym i chemicznym. Ważny węzeł komunikacyjny na skrzyżowaniu dróg na Słowację i Ukrainę. Powiat sanocki jest jednym z najstarszych ośrodków górnictwa naftowego na świecie, rafineria oraz kopalnie ropy naftowej istniały tu przed rokiem 1884. W mieście istnieją zabytki oraz dzieła sztuki, odbywają się tu imprezy kulturalne, sportowe i rozrywkowe o charakterze europejskim i krajowym. Patronem miasta jest Archanioł Michał, a od roku 2006 również św. Zygmunt Gorazdowski.
Miasto położone jest w dolinie Sanu, na terenie Kotliny Sanockiej, u podnóża Gór Słonnych i Pogórza Bukowskiego w Euroregionie Karpackim. Sąsiednimi gminami są Sanok, Zagórz
Według danych z 1 stycznia 2011 r. powierzchnia miasta wynosiła 38,08 km².
Sanok leży w strefie klimatu górskiego. Cechą charakterystyczną są tu porywiste ciepłe wiatry zwane fenami wiejące od południa poprzez Przełęcz Dukielską oraz Łupkowską. Najkorzystniejsze warunki klimatu od strony Pogórza Bukowskiego posiadają stoki o nachyleniach powyżej 5% przy ekspozycji do słońca od strony południowej, południowo-wschodniej i południowo-zachodniej. Jako dobrze nasłonecznione tereny te posiadają bardzo korzystne warunki termiczno–wilgotnościowe odpowiednie dla osadnictwa i rolnictwa. Okres zalegania pokrywy śnieżnej waha się w granicach 60–80 dni.
Najpogodniejszymi okresami w roku są koniec lata i jesień. Zima jest okresem o największym zachmurzeniu. Średnia roczna temperatura wynosi +8 °C, średnia stycznia –3 °C, średnia lipca +18 °C W całym powiecie sanockim średnia temperatura najchłodniejszego miesiąca stycznia waha się od –2,5 do –3,5 °C, najcieplejszego miesiąca lipca od +17,0 do +17,9 °C. Czas trwania zimy od 80 do 90 dni, a lata od 75 do 99 dni. Dni pochmurnych jest od 100 do 145 dni, a pogodnych od 55 do 63 dni. Pokrywa śnieżna od 30 do 35 dni. Opady roczne od 750 do 780 mm. Długość okresu wegetacyjnego wynosi około 200 dni.
Różnorodność szaty roślinnej w Sanoku charakteryzuje się składem gatunkowym zbliżonym do lesistych zboczy Gór Słonnych – widocznej w mikroskali na terenie parku miejskiego. Drzewostan ten w dużej mierze zdominowany jest przez trzy gatunki tj. jesion wyniosły, grab zwyczajny oraz lipę drobnolistną. Pozostałe gatunki to m.in. klony, wiązy, dęby, modrzew europejski, buk zwyczajny, wierzba iwa, oraz jarząb pospolity. Okalające Sanok (Olchowce, Posada) od południa i wschodu Góry Słonne są gęsto porośnięte naturalną dla tego rejonu buczyną karpacką.
W okresie lęgowym obszar ten zasiedla kilka par orła przedniego, puszczyka uralskiego, orlika krzykliwego, oraz bocian czarny, bocian biały, bielik, gadożer, orlik grubodzioby, orzełek włochaty, rybołów, jarząbek. Większe zwierzęta drapieżne reprezentują takie gatunki jak lis, bóbr i wydra
Z bezkręgowców w parku miejskim napotkać można liczne cieniolubne chrząszcze rodziny biegaczowatych, w tym z rodzaju Carabus będące pod ochroną. Liczne gatunki motyli z rodziny rusałkowatych oraz bielinkowatych. Centralna część obszaru miasta usytuowana jest w zasięgu korytarza ekologicznego rzeki San, która dzieli Sanok na część wschodnią i zachodnią.
Niektóre monumenty upamiętniające ważne dla miasta rocznice i postaci to drzewa. Pierwszą wzmiankę o Sanoku z 1150, w 850. rocznicę powstania grodu upamiętnia lipa szerokolistna (Tilia platyphyllos), surmia (Catalpa bignonioides) o imieniu "Jerzy" – Jerzego II Trojdenowicza piastowskiego księcia, który nadał Sanokowi prawa miejskie w 1339, zaś miłorząb (Gingko biloba) "Bartko" – pierwszego zasadźcę. Pomniki drzewa znajdują się w ogrodzie Biblioteki Miejskiej. Do współczesnych wydarzeń nawiązuje Klon pospolity (Acer platanoides) o imieniu "Karl" w odmianie czerwonolistnej, który jest pamiątką dziesięciolecie partnerstwa Sanoka z niemieckim miastem Reinheim – Karl, Hartmann ma na imię burmistrz Reinheim.
Na tle ruskiego i neutralnego nazewnictwa Sanok jako miano recypientu Sanu, ze względu na swoją strukturę morfologiczną, tj. sufiksalne -ok – podobnie jak Wisłoka, Wisłok nazwy odnoszące się do dopływów Wisły – wyznaczają kierunek hydronimów, ciążących ku terenom zachodniosłowiańskich nadwiślańskich Wiślan. W uzasadnieniu tezy o zachodniosłowiańskim charakterze regionu sanocko-przemyskiego możliwe jest również wykorzystanie i to przede wszystkim miana osi tego regionu – rzeki San, której nazwa w wersji ruskiej Sjan stanowi według Mikołaja Rudnickiego pożyczkę zachodniosłowiańską z przegłoszonym ě wobec prasłowiańskiego Sěnъ, jednocześnie sam rdzeń nazwy san byłby prawdopodobnie pochodzenia celtyckiego, etymologicznie oznaczającego rzekę.
Miasto zostało założone w 1339 przez księcia Jerzego. Jak potwierdza przywilej lokacyjny wydany dla kolonistów z Niemiec, Polaków, Węgrów i Rusinówna prawie magdeburskim. Miasto położone było skrzyżowaniu szlaków handlowych na Ruś i Węgry. Stąd pierwotnie występujące nazwy 1150 Sanik , Sanok 1434, Schanok 1443, 1491, Sanok 1473, Sanok 1518, (1513 - 1525) Sannok, Sanock, Sanok, Schanok, Schąnok , Szanok, Sząnok. Etymologia miasta wydaje się dość trudna, nazwa nasuwa wiele wątpliwości etymologicznych. Występowały tu imiona polskie, ruskie i niemieckie.
Obok takich miejscowości jak Bukowsko, Jaśliska, Mrzygłód czy Zarszyn miasto do Operacji Wisła leżało na terenach południowego pograniczna kulturowego poza zasięgiem zwartego osadnictwa polskiego (wyspa językowa), otoczone wsiami z dominującą przewagą ludności rusińskiej. Ludność polska posługiwała się dialektem sanockim, będącym gwarowym wariantem dialektu małopolskiego. W gwarze tej nie występowało zjawisko mazurzenia.
Według historyka Marcina Bielskiego (1551) osiedlanie kolonistów na terenie Dołów jasielsko-sanockich przypisywano już Bolesławowi Chrobremu - "A dlatego je (Niemców) Bolesław tam osadzał, aby bronili granic od Węgier i Rusi; ale że był lud gruby, niewaleczny, obrócono je do roli i do krów, bo sery dobrze czynią, zwłacza w Spiżu i na Pogórzu, drudzy też kądziel dobrze przędą i przetoż płócien z Pogórza u nas bywa najwięcej". Ponad trzydzieści lat później w roku 1582 kronikarz Maciej Stryjkowski napisał, że niemieccy chłopi osadzeni pod Przeworskiem, Przemyślem, Sanokiem, i Jarosławiem są "dobrymi rolnikami". W połowie XVI wieku północna część ziemi sanockiej kolonizowana była przez osadników z Mazowsza przy udziale starosty Zbigniewa Sienieńskiego.
Osadnicy ruscy i wołoscy jak świadczą dokumenty pisane wchodzą masowo na te tereny dopiero w XV wieku. Od średniowiecza góry otaczające Sanok były w całości własnością kilkunastu rodów szlacheckich. Najdawniejszymi rodami byli w tych górach Balowie, Herburtowie, Kmitowie, Fredrowie, Krasiccy, i Stadniccy. Był to zakątek kraju bardzo ubogi, nie było fortun wystarczających ani na "szampana, ani na zamorskie wojaże" W górach karpackich tylko sanockie były okolicą szlachty gniazdowej, ale już góry samborskie należały do królewszczyzn. Kolonizacja na prawie magdeburskim kończyła się na sanockim i przemyskim podgórzu, na samym pograniczu wschodnim i północno-wschodnim sanockiego wsie zakładane były na prawie wołoskim. Występowały tu również liczne "żupy solne" z których Bojkowie rozwozili sól po całej Czerwonej-Rusi. Od drugiej połowie XIX rozwijała się przemysł naftowy.
Do 1946 południowo-wschodnie okolice Sanoka zamieszkane było w większości przez rusińskich Łemków. "Gdzie ich nazywano (1851), albo Sanockimi Góralami, albo też Lemkami, od przysłówka Lem, który używają, a który odpowiada co do znaczenia przysłówkowi "tylko". Właśnie wśród tych Górali Sanockich czyli jak ich zwać chcą Lemków, leży ponad Osławą trzy wioski w niewielkiej odległości od siebie, gdzie w jednej mówią ludzie "Lem" w drugiej "Nem" w trzeciej "Łeż", tem samym tedy prawem można by ich nazywać Lemkami, Memkami, i Łeżkami". Rozproszone enklawy tej grupy pozostały do dnia dzisiejszego w dorzeczu Osławy m.in. w Mokrem, Szczawnem, Kulasznem, Łupkowie, Rzepedzi, Turzańsku, i Komańczy.
Ziemia sanocka była terenem osiedlonym przez człowieka już od czasów neolitu (4500-1700 lat p.n.e.). Odnaleziono m.in. czekany brązowe w Uluczu, Stefkowej i Strachocinie oraz inne wyroby z epoki brązu m.in. w Zarszynie, Lesku, Czerteżu, Zagórzu, Bachórzu, Rajskiem i Załużu. Wykopaliska archeologiczne potwierdzają ślady kultury przeworskiej z II wieku n.e oraz poprzedzającą ją kulturę lateńską, której przedstawicielami na tym terenie byli Celtowie, a następnie wschodniogermańscy Wandalowie. Pod Sanokiem odkopano pierwszy złoty okaz monety celtyckiej na ziemiach polskich. Znalezisko typu Nike z Trepczy, datuje się na drugą ćwierć II w p.n.e.. W miejscowości Prusiek archeolodzy z Krakowa odkryli pierwsze cmentarzysko kultury przeworskiej w Karpatach. Chronologicznie znaleziska prusieckie są zgodne z przekazem Ptolemeusza, mówiącym o przenikaniu pewnych grup Wandalów - Lakringów, Hasdingów i Wiktofalów na południe w tereny dorzecza Cisy. Z Trepczy pochodzą również wczesnośredniowieczne (VIII w. — X w.) cmentarzyska ciałopalne, i kurhanowe.
Sanok został założony około X/XI wieku. Najstarsza wzmianka o grodzie w Sanoku pochodzi z roku 1150 i została spisana w ruskim Latopisie Hipackim. W 1340 r. prawem spadkobierstwa posiadł te ziemie Kazimierz III Wielki i włączył do swego Królestwa. Po tym okresie przez następne kilkadziesiąt lat Sanok znajdował się pod opieką Korony węgierskiej oraz urzędujących tu starostów węgierskich.
20 stycznia 1339 książę Georgius dei gracia dux et heres Regni Russie Jerzy II z rodu Piastów nadał Sanokowi oraz zamieszkałym tu Niemcom, Polakom, Węgrom i Rusinom przywilej lokacyjnyna prawie magdeburskim. Zasadźcą, oraz pierwszym wójtem został zaufany księcia – Bartek z Sandomierza. Wśród świadków tego wydarzenia figurują przybyli do Sanoka m.in. Adalbertus, wójt z Bochni (jeden z sędziów procesu warszawskiego), Johannis dicti Latta, Johannis Brunonis, Leonis de Sywicz oraz Bartłomiej, wójt z Warszawy. Organizację kościoła łacińskiego na ziemi przemyskiej i sanockiej, podporządkowanego poprzednio bezpośrednio papieżowi, przeprowadza następnie franciszkanin Eryk z Winsen. 2 maja 1417 w Sanoku odbył się w kościele franciszkańskim ślub Jagiełły z jego trzecią żoną Elżbietą Granowską. Na sanockim zamku, po śmierci Władysława Jagiełły, wiele lat zamieszkiwała jego czwarta żona, królowa Zofia Holszańska, zwana Sońką. W latach 1555-1556 w zamku w Sanoku mieszkała królowa węgierska Izabela. O zasługach królowej Bony dla miasta świadczy włączenie herbu Sforza (wąż połykający Saracena) do herbu miasta. Okres od połowy XIV do połowy XVI wieku uchodzi za najpomyślniejszy w dziejach miasta. Od końca XVI wieku rozpoczął się powolny upadek Sanoka. Wpłynęły na to liczne pożary, z których największy zniszczył miasto niemal doszczętnie – ocalał tylko kościół franciszkanów, 5 domów i górne przedmieście.
W roku 1772 Sanok oraz ziemia sanocka weszły po pierwszym rozbiorze w skład Królestwa Galicji i Lodomerii. Ponieważ miasto było zniszczone a sanocki ratusz spalony, władze administracyjne przeniosły siedzibę powiatu do zamku w Lesku. Od tego też roku miasto należało do cyrkułu leskiego, a następnie sanockiego.
Po reformie administracyjnej w roku 1864 miasto było siedzibą starostwa i powiatu sądowego w kraju Galicja. W roku 1883 miasto liczyło 5181 mieszkańców. W roku 1853 miasto odwiedził cesarz Franciszek Józef I, a w roku 1915 następca tronu i przyszły cesarz austriacki Karol I.
20 listopada 1888 roku powstało Towarzystwo Gimnastyczne Sokół w Sanoku.
W 1939 Sanok liczył ok. 18 tys. mieszkańców, z czego ok. 7,5 tys. (ok. 40% populacji) podczas okupacji niemieckiej straciło życie (w większości Żydów). W 1939 w Sanoku mieszkało około 5,4 tys. Żydów, co stanowiło w przybliżeniu 30% ogółu mieszkańców. Żydzi zajmowali się nie tylko handlem (74% kupców było narodowości żydowskiej), ale również działalnością przemysłową (90% przemysłowców różnych branż było Żydami). Na 30 kancelarii adwokackich 18 było żydowskich. Na 43 praktykujących lekarzy 22 było również Żydami.W 1929 w Sanoku powstał oddział Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego. Do 25 marca 1930 w Sanoku znajdowała się siedziba Małopolskiego Inspektoratu Okręgowego Straży Granicznej, któremu podlegały komisariaty i placówki nadzorujące południową granicę Rzeczypospolitej w woj.krakowskim,lwowskim i stanisławowskim.
W 1936 odbył się w Sanoku "Zjazd Górski" ,na którym zaprezentowały się regionalne grupy góralskie zamieszkujące Karpaty od Cieszyna po granicę z Rumunią. W trakcie tego Zjazdu zainicjowano powstanie Związku Ziem Górskich. W latach 1938-1944 Sanok był siedzibą apostolskiego administratora Łemkowszczyzny Ołeksandera Małynowśkiego.
W garnizonie Sanok stacjonował 2 Pułk Strzelców Podhalańskich wchodzący w skład 22 Dywizji Piechoty Górskiej. Rozkazem Komendanta Straży Granicznej z 16 stycznia 1939 w Sanoku utworzono Komendę Obwodu Straży Granicznej wchodzącej w skład Wschodnio-Małopolskiego Okręgu Straży Granicznej we Lwowie, której podlegały Komisariaty w Dwerniku, Cisnej, Komańczy i Posadzie Jaśliskiej.
Pod Sanokiem walki obronne z nacierającymi wojskami niemieckimi toczyła 3 Brygada Górska dowodzona przez płk. Jana Kotowicza wchodząca w skład grupy operacyjnej gen. bryg. Kazimierza Orlika-Łukoskiego. W dniu 9 września 1939 r. z Sanoka przez Lesko do Ustrzyk wycofywali się żołnierze Batalionu Obrony Narodowej Sanok (dowódca batalionu kpt. Tadeusz Kuniewski) i toczyli walki w celu opóźnienia marszu Niemców na wschód.
Od 26 października 1939, dystrykt krakowski, powiat sanocki (Landkreis Sanok), któremu podlegały komisariaty wiejskie w Sanoku, Brzozowie i Baligrodzie Przez Sanok na rzece San ustalona została do czerwca 1941 granica międzypaństwowa niemiecko-sowiecka. Prawobrzeżna strona Sanoka oraz część powiatu sanockiego dostały się w okresie 1939-1941 pod okupację sowiecką.
W okresie II wojny światowej w Sanoku mieściła się Komenda Obwodu AK o kryptonimie OP-23, podzielona na 10 placówek. W Placówce Sanockiej dowodzili Placówki: od II 1943 – IX 1943 Władysław Pruchniak „Sęp”, "Ireneusz”, „Felek”, IX 1943 – 1944 Paweł Dziuban „Dziedzic”.
3 sierpnia 1944 Sanok został zdobyty przez Armię Czerwoną.
Po zdobyciu Sanoku z rejonu na zachód od miasta ruszyła na południe ofensywa wojsk sowieckich zwana Operacją dukielsko-preszowską. Opuszczony przez Niemców obszar przechodził pod wojskowe zarządy Armii Czerwonej tzw. "wojennyje komanda". Uczesniczący w walkach z Niemcami żołnierze Armii Krajowej byli natychmiast rozbrajani oraz aresztowani.
W połowie 1945 roku nasilił się terror władzy komunistycznej wobec miejscowej ludności. Odpowiedzią na niego było pojawienie się partyzantki antykomunistycznej reprezentowanej przez Samodzielny Batalion Operacyjny NSZ "Zuch" mjr Antoniego Żubryda. Partyzanci podjęli walkę z komunistycznym aparatem represji tj. z NKWD, UB, KBW oraz z Milicją Obywatelską. Komuniści w odpowiedzi zastosowali praktykowane niedawno przez hitlerowców metody represji: egzekucje publiczne. 24 maja 1946 roku na stadionie miejskim w Sanoku w obecności spędzonej tam dziatwy szkolnej straceni zostali: szer. Władysław Kudlik oraz szer. Władysław Skwarc. 4 lipca powieszono na sanockim rynku chor. Henryka Książka (wszyscy trzej z batalionu majora Żubryda).
Lata powojenne to równocześnie okres odbudowy ze zniszczeń, a następnie rozbudowy zakładów przemysłowych w ramach budowy gospodarki socjalistycznej. Sanoccy potentaci: Sanocka Fabryka Autobusów "Autosan" i Zakłady Przemysłu Gumowego "Stomil" zatrudniający tysiące pracowników wpłynęli w ostatnich dziesięcioleciach na znaczny rozwój miasta. Wokół starej części Sanoka powstały nowe osiedla mieszkaniowe, liczba mieszkańców wzrosła do ponad 22 tys. na początku lat 70. XX w.
1 listopada 1972 r. na mocy rozporządzenia Rady Ministrów połączone powiaty: ustrzycki, leski oraz większość sanockiego w jeden powiat bieszczadzki – tworząc największy powiat w Polsce. Siedzibą nowego powiatu pomimo protestów Ustrzyk Dolnych i Sanoka stało się Lesko. Miasto Sanok stało się oddzielnym powiatem miejskim; do Sanoka przyłączono kilka miejscowości na południu: Zahutyń, Dolinę, Zasław, Zagórz oraz Wielopole. Sanok stał się największym obszarowo miastem w całej swej 700-letniej historii. "Wielki Sanok" przetrwał zaledwie pięć lat, jego istnienie zlikwidowała kolejna reforma administracyjna w 1975 r oraz nadanie praw miejskich Zagórzowi w 1977 r.
Od 1983 Sanok jest siedzibą władyki prawosławnej eparchii przemysko-nowosądeckiej.
Należy wspomnieć o takich artystach jak: Jan Gniewosz (poł. XIX w.), Józef Sitarz, Leona Getz i Władysław Lisowski (okres międzywojenny) oraz Roman Tarkowski, Anna i Tadeusz Turkowscy, Marian Kruczek, Kalman Segal, Zdzisław Beksiński, Władysław Szulc, Barbara Bandurka, Halina Halszka Więcek, Jerzy Wojtowicz, Anna Pilszak, a także licznych intelektualistach, reprezentujących różne dziedziny nauki: Julianie Krzyżanowskim, braciach Vetulanich, rodzinie Zaleskich czy Adamie Fastnachcie.
Rok | 1883 | 1939 | 2000 |
Liczba mieszkańców | 5181 | 15 600 | 41 401 |
Dane z 30 czerwca 2004:
Opis | Ogółem | Kobiety | Mężczyźni | |||
---|---|---|---|---|---|---|
jednostka | osób | % | osób | % | osób | % |
populacja | 39 663 | 100 | 20 722 | 52,2 | 18 941 | 47,8 |
gęstość zaludnienia (mieszk./km²) | 1039,7 | 543,2 | 496,5 |
Budżet miasta Sanoka | ||
1. | 2008 | 83.3 mln. zł |
2. | 2009 | 88.0 mln. zł |
3. | 2010 | 83.6 mln. zł |
4. | 2011 | 117.5 mln. zł |
W granicach miasta znajdują się następujące osiedla: Jana Pawła II, Sierakowskiego, Sadowa, Kiczury, Biała Góra, Okołowiczówka, Kościuszki, Robotnicza, Podgaje, Szklana Góra, Porcelana, Jerozolima, Zawadka, Jana III Sobieskiego, Olchowce, Czerwony Pagórek, Nad Stawami, Wyspiańskiego.
Organem stanowiącym jest Rada Miasta, składająca się z 21 radnych, wybieranych w wyborach powszechnych na 4-letnią kadencję. Na czele rady stoi przewodniczący, a zastępują go dwaj wiceprzewodniczący.
Skład Rady Miejskiej VI kadencji (2010-2014) ustalony w wyniku wyborów samorządowych w 2010:
Nazwisko, imię | Komitet wyborczy |
---|---|
Chytła Mariusz | Komitet Wyborców Wojciecha Blecharczyka – Dla Sanoka |
Lisowska, Teresa | Komitet Wyborców Wojciecha Blecharczyka – Dla Sanoka |
Oberc, Maria | Komitet Wyborców Wojciecha Blecharczyka – Dla Sanoka |
Bluj, Maciej | Komitet Wyborców Wojciecha Blecharczyka – Dla Sanoka |
Oklejewicz, Jan | Komitet Wyborców Wojciecha Blecharczyka – Dla Sanoka |
Lewandowski, Piotr | Komitet Wyborców Wojciecha Blecharczyka – Dla Sanoka |
Biega, Jan | Komitet Wyborców Wojciecha Blecharczyka – Dla Sanoka |
Krynicki, Józef | Komitet Wyborców Wojciecha Blecharczyka – Dla Sanoka |
Daszyk, Zbigniew | KW Stowarzyszenie „Zjednoczeni Samorządowcy Ziemi Sanockiej” |
Bętkowski, Ryszard | KW Stowarzyszenie „Zjednoczeni Samorządowcy Ziemi Sanockiej” |
Babiak, Roman | KW Stowarzyszenie „Zjednoczeni Samorządowcy Ziemi Sanockiej” |
Tymoczko Henryka | KW Prawo i Sprawiedliwość |
Chrobak, Andrzej | KW Prawo i Sprawiedliwość |
Pruchnicki, Wojciech | KW Prawo i Sprawiedliwość |
Drwięga, Maciej | KW Platforma Obywatelska |
Woźniczak, Łukasz | KW Platforma Obywatelska |
Drwięga, Kazimierz | KW Platforma Obywatelska |
Najsarek, Robert | KW Towarzystwa Przyjaciół Sanoka i Ziemi Sanockiej |
Wydrzyński Wojciech | KW Towarzystwa Przyjaciół Sanoka i Ziemi Sanockiej |
Ryniak, Adam | KW Samorządu Ziemi Sanockiej |
Dańczyszyn, Tomasz | KW Samorządu Ziemi Sanockiej |
Na czele miasta stoi burmistrz, od 2002 roku wybierany w wyborach powszechnych na 4-letnią kadencję, jest on również organem wykonawczym miasta. Obecnie burmistrzem jest Wojciech Blecharczyk (KKW Wojciecha Blecharczyka – Dla Sanoka, Sojusz Lewicy Demokratycznej).
W wyborach w roku 2011 w Sanoku wygrała Platforma Obywatelska, wyprzedzając podobnie jak w roku 2007 Prawo i Sprawiedliwość.
Katolicyzm
Prawosławie
Protestantyzm
| Judaizm
Inne
|
Przedszkola
Szkoły podstawowe
Gimnazja
Szkoły policealne
Szkoły wyższe
Inne
| Szkoły ponadgimnazjalne
|
Głównym podmiotem odpowiedzialnym za sport i rekreację w mieście jest Miejski Ośrodek Sportu i Rekreacji (MOSiR), założony w 1965 roku. Pod jego egidą funkcjonuje tor łyżwiarski Błonie (otwarty w 1980) oraz hala widowiskowo-sportowa z lodowiskiem Arena Sanok (otwarta w 2006), spełniająca wymogi do organizowania mistrzostw Europy czy świata w wielu dyscyplinach sportowych. Obiekt jest jedną z najnowocześniejszych hal sportowych w Polsce. Może pomieścić do 5000 osób (miejsc siedzących ok. 3000). Hala jest również wyposażona w scenę do organizowania koncertów.
dod=artykul
W Sanoku działają kluby sportowe. Najbardziej znanymi są Ciarko PBS Bank Sanok (hokej na lodzie, w przeszłości pod nazwami Stal, STS, SKH, KH, Ciarko KH), występujący w polskiej najwyższej klasie rozgrywkowej (PLH), zdobywca Pucharu Polski w sezonie 2010/11 oraz Stal Sanok (piłka nożna), która stał się sławny z wyeliminowania Legii Warszawa z Pucharu Polski w 2006 roku oraz Widzewa Łódź z edycji Pucharu Polski w 2008 roku.
W Sanoku znajduje się lądowisko dla śmigłowców SP ZOZ Lotniczego Pogotowia Ratunkowego. Znajduje się na obrzeżach miasta przy ul. Biała Góra. Śmigłowce sanockiego LPR obsługują całe województwo podkarpackie zapewniając szybką pomoc mieszkańcom województwa i turystom odwiedzającym ten region. Baza w Sanoku dysponuje śmigłowcem Eurocopter EC135, który w połowie sierpnia 2010 zastąpił wysłużonego Mi-2.
Najbliższe lotnisko pasażerskie Rzeszów-Jasionka obsługujące połączenia krajowe i zagraniczne oddalone jest o 80km.
(Na podstawie informacji na oficjalnej stronie miasta: )
Miasta i gminy partnerskie:
miasto | kraj | liczba ludności |
---|---|---|
Cestas | Francja (UE) | 16 768 |
Fürstenwalde/Spree | Niemcy (UE) | 33 343 |
Kamieniec Podolski | Ukraina | 93 300 |
Gyöngyös | Węgry (UE) | 33 013 |
Humenné | Słowacja (UE) | 35 008 |
Östersund | Szwecja (UE) | 43 130 |
Reinheim | Niemcy (UE) | 17 720 |
Ostatnia data aktualizacji: 2012-03-16 20:25:25