Ignatki (powiat białostocki)

Ignatki – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie białostockim, w gminie Juchnowiec Kościelny.

W latach 1975-1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa białostockiego.

Powierzchnia gruntów wsi wynosi 381,8 ha.

Historia

Wieś szlachecka powstała w XVI w., znajdowała się wówczas w wójtostwie pomichackim, w starostwie suraskim, w ziemi bielskiej, w województwie podlaskim.

Po raz pierwszy zapisana nazwa wsi znajduje się w dokumentach z roku 1598.

Pierwotne nazwy wsi to Ichnatki, Ihnatki, Hihnatki.

W 1914 w Ignatkach w domu Krupickich była karczma, prowadził ją Żyd. Później do ok. 1918 Józef Krupicki miał tam sklep spożywczy

Po zakończeniu wojny w 1920 r. w Ignatkach utworzono szkołę państwową. Była to czteroklasowa szkoła podstawowa. Mieściła się w jednej małej izbie w mieszkaniu Krupickich. Uczniowie, 5-7 osób, przychodzili z Ignatek i z Księżyna. Był jeden nauczyciel, Zygmunt Kalinowicz pochodzący z Galicji.

W tym czasie program nauki szkoły czteroklasowej przewidywał po jednym roku nauki w klasach 1 i 2, dwa lata w klasie 3 oraz trzy lata w klasie 4. Łącznie nauka trwała siedem lat. Na każdy rok nauki był inny program nauczania.

W roku 1922 szkołę przeniesiono do Horodnian.

13 października 1921

W Ignatkach uroczyste poświęcenie krzyża wybudowanego ze składek wszystkich mieszkańców. Stanął on przy drodze pośrodku wsi z napisem: „OD POWIETRZA GŁODU OGNIA I WOJNY WYBAW NAS PANIE. 13 październik 1921”. Powodem wystawienia krzyża z tym napisem była zakaźna choroba bydła, która spowodowała śmierć wszystkich krów we wsi. Od tej pory, co roku, aż do wojny dzień 13 października był świętem wsi. W tym dniu, po mszy w kościele w Niewodnicy, ksiądz był przywożony furmanką do wsi i po modlitwach przy krzyżu poświęcał bydło całej wsi, które na ten czas pastuch przypędzał w pobliże. Później ksiądz był zapraszany na obiad.

W 1934 w Ignatkach przy gościńcu Klemensowiczowie zbudowali krzyż z napisem: „DZIĘKUJEMY CI, PANIE JEZU I BŁOGOSŁAWIMY CIEBIE, ŻEŚ PRZEZ KRZYŻ TWÓJ ŚWIĘTY ŚWIAT ODKUPIĆ RACZYŁ”. Przedtem w tym miejscu był stary krzyż drewniany. Pod nim w czasie Pierwszej Wojny Światowej pochowano dwóch poległych żołnierzy niemieckich. Po zakończeniu wojny ich zwłoki ekshumowano i przeniesiono w inne miejsce, prawdopodobnie na cmentarz wojskowy w Białymstoku.

W czasie II wojny nauczyciele: Henryk Banulewicz, Jadwiga Dzienisówna i Stanisława Kossakowska ze szkoły w Księżynie po wkroczeniu Niemców rozpoczęli tajne nauczanie. Młodsze dzieci z Horodnian i Księżyna w grupkach 5-8 osób nauczała p. Dzienis, starsze w kompletach 3-4 osoby uczył H. Banulewicz. Nauka odbywała się w coraz to innych domach rodziców dzieci. Kossakowska uczyła głównie w Ignatkach, najczęściej w domach Teofila Korola i Zygmunta Klemensowicza.

Grunty rolników w Ignatkach były mocno rozdrobnione. Nierzadko składały się z kilkunastu kawałków ponad kilometrowej długości, a szerokości zaledwie 2–3 m. Przed wojną – w 1939 roku rozpoczęto prace zmierzające do komasacji gruntów. Powrócono do nich po zakończeniu wojny. Komasację prowadził geodeta Popławski.

W 1962 Ignatki zostały zelektryfikowane.

W 1991 w Ignatkach zbudowano wodociąg, w 1995 zainstalowano telefony prawie we wszystkich domach.

Uroczyska w Ignatkach

• Borońszczyzna
• Dombrowa Polna
• Gołonszczyzna
• Mańkowszczyzna
• Nadawki
• Nowiny
• Pawłowszczyzna
• Podrzecze
• Powłoczki
• Wyżary
• Zakrystyjka

">edytuj] Daty pojawienia się nazwisk najdawniejszych mieszkańców Ignatek, których potomkowie mieszkają do dzisiaj

• 1650 – Sobolewski
• 1663 – Król (Korol)
• 1766 – Klemensowicz
• 1827 – Dunaj
• 1828 – Borowski