Dziadkowice (województwo podlaskie)

Dziadkowice – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie siemiatyckim, w gminie Dziadkowice.

W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.

Miejscowość jest siedzibą gminy Dziadkowice.

Historia

Pierwotna nazwa Dziadkowicze. W 1431 r. bracia Piotr na Dziadkowicach oraz Szczepan z Ocic (synowie wójta drohickiego Stanisława Dziadka) ufundowali tu kościół pw. Trójcy Przenajświętszej, śś. Anny, Jakuba i Floriana. Kościół został powierzony Jakubowi, synowi Mikołaja z Chodowa w ziemi łęczyckiej, skąd pochodził też drugi z fundatorów. Jeszcze w 1452 r. świątynia ta była określana jako kaplica, skoro w źródłach występował jej kapelan, Jan. Pierwszy znany pleban - Marcin, występował w latach 1472-76, a jego następca - Jakub był poświadczony w latach 1484-86178. Kolatorami kościoła w XV w. była rodzina Dziadkowskich, o których ze względu na brak źródeł posiadamy jedynie fragmentaryczne informacje z XV w. W 1449 r. występował Szczepan z Dziadkowic, sędzia ziemski mielnicki, w 1452 r. Stanisław z Dziadkowic, w latach 1469-80 Klemens, a w 1495 r. Maciej, Jan Benedykt i Szczęsny Dziadkowscy. W 1526 roku odnowiono erekcję parafii i zmiana wezwania kościoła. W 1657 roku spalona przez wojska moskiewskie Iwana Chowańskiego. W 1737 roku wieś należała do Stanisława Wąsowskiego, miecznika mielnickiego. Potem do Łuniewskich, Mikułowskich, Uszyńskich.

Zabytki

• zespół kościoła parafialnego, barokowo-klasycystyczny. nr rej.:A-44 z 14.11.1966 i 30.12.1983
  • kościół pod wezwaniem Świętej Trójcy, 1802
  • dzwonnica z 1849
  • ogrodzenie z bramą z 1860 roku
  • drewniana plebania, 2 poł. XIX
• kaplica cmentarna św. Anny z 1826 fundacji dziedzica wsi Uszyńskiego, sędziego powiatu drohickiego, nr rej.:A-43 z 18.11.1966 .

Zobacz też

• Dziadkowice