Jabłoń-Zarzeckie

Jabłoń-Zarzeckie – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie wysokomazowieckim, w gminie Nowe Piekuty.

W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa łomżyńskiego.

Historia wsi

Założona w XV lub XVI w. Wraz z innymi wsiami tworzyła okolicę szlachecką Jabłoń, wzmiankowaną w XV w. Wsie rozróżniane drugim członem nazwy.

Nazwa Zarzeckie pochodzi od lokalizacji miejscowości względem przepływającej w pobliżu rzeki. Zamieszkiwana głównie przez Jabłońskich herbu Jasieńczyk.

Wymieniona w roku 1580 jako Zarzeczkie Biernathki. Wtedy jej dziedzicami byli: Stanisław i Mikołaj Zarzeccy. W ich imieniu podatek płacił Sebastian Jabłoński woźny ziemski bielski i Zarzeccy zwani Biernatami.

W roku 1676 umieszczona w spisie miejscowości ziemi bielskiej.

W roku 1827 wieś liczyła 10 domów i 58 mieszkańców. Pod koniec XIX w. należała do powiatu mazowieckiego, gmina Piekuty, parafia Jabłoń. Domów 15, grunty rolne o powierzchni 253 morgów.

Mapa z 1795 roku wykazuje miejscowość – Zarzecki Jabłoń.

Na przełomie wieku XIX i XX we wsi znajdowało się 15 drobnoszlacheckich gospodarstw, przeciętne o powierzchni 9 ha. Łącznie uprawiano 135 ha, w tym 115 ha gruntów ornych.

Spis powszechny z roku 1921 informuje o 6 domach, 14 innych budynkach mieszkalnych oraz o 101 mieszkańcach (w tym 1 prawosławny). Na mapie z okresu międzywojennego po drugiej stronie rzeki wykazano cegielnię oraz kapliczkę.

W roku 2006 miejscowość liczyła 24 domy i 77 mieszkańców.