Ocena internautów miejscowości Gniew
Średnia ocena: 3.3
liczba ocen: 9
Ilość ulic: 69
Ilość kodów pocztowych: 1
Współrzedne geograficzne N: 53.848000
Współrzedne geograficzne E: 18.805000
Strefa numeracyjna: Kierunkowy 58
Liczba ludności: 6800
Gęstość ludności: 981 os./km²
Powierzchnia: 6.2 km²
Wysokośc npm: 47
SIMC: 0934470
TERC: 6222914024
Tablice rejestracyjne: GTC
Gniew (kasz. Gniéw, niem. Mewe) – miasto w woj. pomorskim, nad ujściem Wierzycy do Wisły, w powiecie tczewskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Gniew. W latach 1975-1998 miasto administracyjnie należało do woj. gdańskiego.
Według danych z 30 czerwca 2009 roku, miasto miało 6759 mieszkańców. Gniew leży na 977 kilometrze Wisły.
Gniew leży w widłach utworzonych przez Wisłę oraz uchodzącą do niej Wierzycę. Na tym odcinku Wisła płynie w Dolinie Kwidzyńskiej, która stanowi końcowy fragment tzw. Doliny Dolnej Wisły. Terytorialnie Gniew leży na skraju Pojezierza Starogardzkiego oraz Kociewia.
Według danych z 1 stycznia 2011 r. powierzchnia miasta wynosiła 6,04 km².
Pierwsze wzmianki o Gniewie w źródłach pisanych pochodzą z 1. poł. XIII w. Jeden z dokumentów określa tę okolicę nazwą "Terra Gymeu". Pierwotna nazwa miejscowości brzmiała Gmiew, choć w średniowieczu funkcjonowała też nazwa Wońsk. niem. to Mewe – stąd do dziś w herbie miasta mewa. Od X w. tereny te należały do państwa Polan i były częścią Pomorza Gdańskiego. Po podziale kraju przez Bolesława Krzywoustego Gniew przypadł kasztelanii starogardzkiej. Później ziemie te przypadły książętom Świecia, a w 1229 od Sambora i Świętopełka otrzymało je oliwskie opactwo cysterskie. W drugiej połowie XIII w. Sambor odebrał Gniew cystersom i w 1276 przekazał Krzyżakom w zamian za pomoc w walce ze Świętopełkiem. Zakon, dla którego była to pierwsza posiadłość na lewym brzegu Wisły, przejął gród ostatecznie w 1282. Ważne położenie strategiczne zdecydowało o budowie tu zamku. Po zbudowaniu warowni w 1297 Krzyżacy lokowali miasto na prawie chełmińskim i rozpoczęli akcję osadniczą.
Miasto kilkakrotnie przechodziło z rąk do rąk w latach 1410-1466, by po pokoju toruńskim stać się częścią państwa polskiego. W późniejszych latach starostą gniewskim był m.in. Jan Sobieski, późniejszy król Polski, który zbudował tu m.in. Pałac Marysieńki dla swojej żony Marii Kazimiery.
W 1626 podczas II wojny polsko-szwedzkiej w okolicach Gniewa doszło do starcia między siłami Rzeczypospolitej i Szwecji. Bitwa zakończyła się zwycięstwem wojsk Gustawa Adolfa. Była to druga w historii porażka polskiej husarii.
Miasto podupadło na tle ogólnego kryzysu gospodarczego i politycznego Rzeczypospolitej w XVII i XVIII w. Kiedy wskutek I rozbioru Polski w 1772 Gniew wcielony został do Prus, liczył sobie zaledwie 850 mieszkańców. W latach 1818-23 wzniesiony został na rynku kościół dla ewangelickich mieszkańców miasta.
W 1905 Gniew liczył 4033 mieszkańców, z czego niemal 43 proc. stanowiła ludność niemiecka. Na mocy traktatu wersalskiego Gniew w 1920 wrócił do Polski. W 1921 wielki pożar bezpowrotnie spustoszył wnętrza zamku.
W czasie II wojny światowej hitlerowcy urządzili w zamku obóz dla przymusowo wysiedlanej ludności polskiej z Tczewa i okolic. Pod koniec wojny Niemcy zażarcie bronili miasta, aby osłonić drogę odwrotu z Tczewa i Gdańska. Ostateczne zakończenie walk nastąpiło 7 marca 1945.
II wojna światowa zakończyła wielowiekową koegzystencję ludności polskiej i niemieckiej w mieście. W 1957 rozebrany został kościół ewangelicki.
W Gniewie działa m.in. Rolls-Royce Marine Poland Sp. z o.o. (dawniej Zakłady Mechanizmów Okrętowych "Fama") oraz Saint-Gobain Construction Products Polska, WEBER Zakład Produkcyjny Gniew (fabryka keramzytu).
Ostatnia data aktualizacji: 2012-03-16 22:09:35