Wielkie Walichnowy

Wielkie Walichnowy – wieś kociewska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie tczewskim, w gminie Gniew przy drodze wojewódzkiej nr 229.

W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.

Wieś lokowana na prawie chełmińskim, po raz pierwszy wzmiankowana w 1379 roku. W centrum znajduje się kościół św. Jana Chrzciciela, pochodzący z przełomu XIV/XV w. Posiada barokowy ołtarz główny i boczny, ambonę oraz rokokową chrzcielnicę. W XVI w. podczas powodzi starosta międzyklęski wykorzystał nieobecność ówczesnego proboszcza parafii, który schronił się w Klonówce, osadzając na jego miejsce pastora. Doprowadziło to do przejęcia przez protestantów kościoła na 30 lat. Niedaleko świątyni tuż przy drodze znajduje się bielona kuźnia z podcieniem, nieco dalej stacja dawnej kolejki wąskotorowej.

W 1786 roku wieś i okoliczne miejscowości, w odstępie tygodnia, nawiedziły dwie wielkie powodzie. W Wielkich Walichnowach zginęły dwie osoby. Ksiądz proboszcz Walerian Pernarewski opisał to całe zdarzenie w księgach parafii.

Na XIX-wiecznym cmentarzu menonickim mieści się obszerna kwatera, otoczona ażurowym ogrodzeniem z kutego żelaza, w której zachowało się kilka nagrobków. Jest nagrobek ze sztucznego kamienia w formie dębu opasającego płytę. Cmentarz jest położony na sztucznym wzniesieniu.