Średnia ocena: 3.5
liczba ocen: 15
Ilość ulic: 19
Ilość kodów pocztowych: 1
Współrzedne geograficzne N: 54.461670
Współrzedne geograficzne E: 18.140280
Strefa numeracyjna: Kierunkowy 58
Liczba ludności: 974
Tablice rejestracyjne: GWE
Dzielnica: Karwino
Dzielnica: Kulingi
Łebno (dodatkowa nazwa w j. kaszub. Łebno) - duża wieś kaszubska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie wejherowskim, w gminie Szemud przy drodze wojewódzkiej nr .
W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.
W miejscowej szkole działa izba regionalna w której to zgromadzono dawne narzędzia i sprzęty gospodarskie. W Łebnie znajduje się również kościół parafialny z 1926 roku.
Inne miejscowości z prefiksem Łeb/Łeba: Łeba, Łebieniec, Łebień, Łebcz, Łebunia i Łebieńska Huta
Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1333 r. W 1780 r. wieś miała dwóch właścicieli - Antoniego Łebińskiego i Jana Halk-Łebińskiego. Miszkało tu wówczas 91 mieszkańców. W 1930 r. Rassmus sparcelował majątek. 1 czerwca 1925 r. ks. prałat Walenty Dąbrowski z Wejherowa poświęcił kamień węgielny pod budowę kościoła. Od 1926 r. istnieje parafia pw. Matki Bożej Królowej Polski, której pierwszym proboszczem był ks. Bolesław Stawicki.
Pod koniec września 1926 r. prałat W. Dąbrowski wyświęcił świątynię. Do parafii należały: Łebno, Łebieńska Huta, Będargowo z wybudowaniami: Szopy, Holma, Stary Młyn, Bagielnica, Różny Dąb oraz wybudowania: Pobłocie, Smażyno z Głodowem i Zęblewo. W parafii mieszkało 1960 Polaków katolików, 5 Niemców katolików i 120 protestantów Niemców. Podczas okupacji hitlerowskiej nazwa wsi brzmiała Lebno.
5 kwietnia 1944 w pobliżu Łebna grupa operacyjna gdańskiego gestapo, dowodzona przez Kaszubowskiego, zaskoczyła grupę partyzantów TOW "Gryf Pomorski" dowodzoną przez członka Rady Naczelnej tejże organizacji,Mariana Jankowskiego ps. Szarek. Zginęli wówczas partyzanci: Grzegorz Block, Alojzy Hinz, Jan Klawe. 1 lipca 1944 doszło do starcia oddziału żandarmerii (Gendarmerie) z partzantami "Gryfa Pomorskiego" pod dowództwem Mariana Jankowskiego. Edmund Czerwionka zmarł następnego dnia wskutek odniesionych ran.
Ostatnia data aktualizacji: 2012-03-17 01:25:44