Ocena internautów miejscowości Lubsza
Średnia ocena: 4.2
liczba ocen: 26
Ilość ulic: 11
Ilość kodów pocztowych: 1
Współrzedne geograficzne N: 50.609169
Współrzedne geograficzne E: 19.000000
Strefa numeracyjna: Kierunkowy 34
Wysokośc npm: ok. 350 m n.p.m.
Tablice rejestracyjne: SLU
Lubsza (niem. Lubschau) – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie lublinieckim, w gminie Woźniki.
W latach 1945-54 siedziba gminy Lubsza, a w 1973-76 gminy Psary. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa częstochowskiego. Przez Lubszę przebiega Droga Wojewódzka nr 908 łącząca aglomerację śląską z Częstochową.
Pierwsza wzmianka o Lubszy pochodzi z roku 1316 i wymienia ówczesnego dziedzica Magnusjusa de Lubsa. W skład majątku lubszeckiego wchodziły wszystkie sołectwa należące do gminy Woźniki, część obecnego miasta Kalety oraz wsie Starcza, Własna i Strzebiń. Miejscowość ta posiadała własny zamek na górze Grojec (który według legendy zapadł się pod ziemię). Jest to jedna z najstarszych miejscowości Górnego Śląska.
W Lubszy przez kilkadziesiąt lat mieszkał śląski działacz i pisarz Józef Lompa, który założył tam szkołę oraz pracował jako organista w lubszeckim kościele. Dziś przez Lubszę biegnie Szlak Józefa Lompy.
Przez miejscowość przebiegała linia kolejowa nr 197 łączącą Woźniki z magistralą węglową, która eksploatowana była do lat 90. XX wieku.
W miejscowości znajduje się parafialny kościoła pw. św. Jakuba Starszego Apostoła z XIV wieku, przebudowywany wielokrotnie. Obecny wygląd zawdzięcza ostatniej wielkiej przebudowie w latach 30. XX wieku.
Do kościoła, po wyburzeniu zbudowanej w 1829 r. kaplicy św. Antoniego, w 1930 r. dobudowano neogotycki kościół o neobarokowym wystroju wnętrza. Z tradycji ludowej wynika, że lubszecka świątynia miała być wybudowana tam gdzie dziś na Ślęskowym znajduje się kapliczka św. Krzyża.
Uważano również, że pierwotny kościół zamierzano postawić na Lubszeckiej Górze, tam gdzie wg legendy miał na gruzach pogańskiej świątyni nauczać święty Wojciech. Najstarszą wzmianką o istnieniu tejże świątyni jest zapis poboru świętopietrza z 1274 r. kiedy to zanotowano, że Lubsza zapłaciła 3 grosze.
Lubsza była narażona na najazdy Tatarów przybyłych handlowym szlakiem krakowsko-wrocławskim w wyniku, których została zniszczona. Pożar kościółka nastąpił w trakcie wojny pomiędzy Władysławem Jagiełłą a Władysławem Opolczykiem w latach 1391|1396 lub też po 1425 roku, w czasie wojen husyckich na Górnym Śląsku.
Ostatnia data aktualizacji: 2012-03-18 15:10:39