Ocena internautów miejscowości Woźniki
Średnia ocena: 3.6
liczba ocen: 8
Ilość ulic: 69
Ilość kodów pocztowych: 1
Współrzedne geograficzne N: 50.625278
Współrzedne geograficzne E: 19.064440
Strefa numeracyjna: Kierunkowy 34
Liczba ludności: 4400
Gęstość ludności: 147,5 os./km²
Powierzchnia: 70.4 km²
Wysokośc npm: 316
Rodzaj gminy: miejsko-wiejska
TERC: 2243307084
Tablice rejestracyjne: SLU
Dzielnica: Czarny Las
Dzielnica: Dąbrowa Mała
Dzielnica: Dąbrowa Wielka
Dzielnica: Dyrdy
Dzielnica: Górale
Dzielnica: Głazówka
Dzielnica: Kolonia Woźnicka
Dzielnica: Ligota Woźnicka
Dzielnica: Niegolewka
Dzielnica: Skrzeszówka
Dzielnica: Śliwa
Dzielnica: Sośnica
Dzielnica: Statek
Dzielnica: Sulów
Woźniki (niem. Woischnik) – miasto w woj. śląskim, w powiecie lublinieckim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Woźniki.
Według danych z 30 czerwca 2010 r. miasto miało 4389 mieszkańców.
Najwyższym wzniesieniem w granicach miasta jest Coglowa Góra 365 m n.p.m. Miasto leży na Wyżynie Wieluńsko - Woźnickiej (Próg Woźnicki i Obniżenie Liswarty i Prosny). Woźniki leżą w odległości 50 km od Katowic, 25 km od Częstochowy i 30 km od Lublińca.
Według danych z 1 stycznia 2010 r. powierzchnia miasta wynosiła 71,01 km².
W latach 1975-1998 miasto administracyjnie należało do woj. częstochowskiego.
W roku 1241 po najeździe Mongołów zniszczony został gród na Górze Grojec, a tamtejsza ludność osiedliła się na terenie Woźnik. Po roku 1270 miejscowość otrzymuje prawa targowe, natomiast pełne prawa miejskie potwierdzone są w dokumentach z 1386 roku. W roku 1454 odnowione zostało nadanie praw miejskich po wcześniejszym zagrabieniu pieczęci i dokumentu lokacyjnego w czasie potyczki granicznej. Miasto w średniowieczu znajdowało się przy jednej z odnóg szlaku handlowego między Krakowem a Wrocławiem, prowadzącej ze Sławkowa do Poznania. Od 1310 roku na jego obszarze znajdował się urząd celny.
W XVI wieku wybudowany zostaje drewniany kościół pod wezwaniem św. Walentego (obecnie zabytek znajdujący się na szlaku architektury drewnianej).
Do XVIII wieku miasto podlegało coraz silniejszemu uprzemysłowieniu, jak wiele sąsiednich miejscowości. Działały na jego terenie fryszerki i kuźnice. Po 1740 roku status Woźnik zostaje zredukowany do "osady targowej". W 1798 roku miasto zostało prawie całkowicie zniszczone w wyniku pożaru. W XIX wieku jest obszarem działania Józefa Lompy, który na jego terenie zakłada bibliotekę publiczną. W drugiej połowie XIX wieku Woźniki liczyły ok. 1500 mieszkańców i była to wówczas jedna z największych miejscowości w ziemi lublinieckiej. W roku 1858 odzyskało prawa miejskie. W XIX wieku na obszarze miasta i sąsiednich gmin eksploatowane miały być pokłady węgla kamiennego i siarki, a na początku XX wieku także cynku. Jednakże koncesje nie zostały wykorzystane ze względu na brak połączenia kolejowego. Jednym z głównych udziałowców miał być mieszkający w Świerklańcu Henckel von Donnersmarck.
Podczas II powstania śląskiego obszar ziemi woźnickiej określany był jako Republika Woźnicka. W plebiscycie górnośląskim 20 marca 1921 r. 62% głosujących w mieście opowiedziało się za przyłączeniem do Polski, zaś 38% za pozostaniem w granicach Niemiec; w efekcie decyzją mocarstw Woźniki zostały przekazane Polsce. W roku 1932 miasto połączone zostaje koleją z magistralą węglową. Połączenie to jest czynne do lat 90. XX wieku, kiedy to odcinek Strzebiń-Woźniki zostaje zlikwidowany.
Corocznie w mieście organizowany jest Woźnicki Festiwal Piosenki
Pomnik Józefa Lompy na rynku w Woźnikach
Pomnik poświęcony poległym w obronie ojczyzny we wrześniu 1939
Kościół św. Katarzyny
Ostatnia data aktualizacji: 2012-03-16 22:32:19