Średnia ocena: 3.8
liczba ocen: 21
Ilość kodów pocztowych: 1
Współrzedne geograficzne N: 50.299999
Współrzedne geograficzne E: 20.716999
Strefa numeracyjna: Kierunkowy 41
Liczba ludności: 433
Tablice rejestracyjne: TBU
Czarkowy – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie buskim, w gminie Nowy Korczyn.
Do 1954 roku istniała gmina Czarkowy. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Przez wieś przechodzi zielony szlak turystyczny z Wiślicy do Grochowisk.
Czarkowy jako osada otwarta powstały przed 1250 r. bowiem wymienione są przez źródła pisane przed wspomniana datą. Wieś była własnością kolejno rodów Czartoryskich, Radziwiłłów, Moskorzewskich herbu Pilawa i Pusłowskich herbu Szeliga. Wśród właścicieli wymieniany jest Hieronim Moskorzowski, jeden z czołowych działaczy ruchu antytrynitarskiego. i generał Karol Kniaziewicz
Miejscowość związana z działalnością Braci Polskich. W Pracy " Szlakiem Braci Polskich" Józef Szymański wspomina o grobach arian, cyt: "Wśród cienistych lip znoszą się mogiły dawnych arianów ". W Czarkowach oprócz wspomnianego Hieronima Moskorzowskiego vel Moskorzewski mieszkał teolog i ideolog religijny braci polskich Andrzej Wiszowaty. Znajdował się tutaj jeden z najważniejszych zborów ariańskich po zamknięciu Rakowa, po wygnaniu zaś arian z Rzeczypospolitej w 1632 roku, kilkakrotnie odbyto tutaj tajne synody ariańskie. W końcu grudnia 1655 r. wieś stała się łupem rabusiów. Zniszczono zbór i bibliotekę należącą do Stanisława Lubienieckiego.
W 1783 r. wieś należąca wówczas do powiatu wiślickiego w województwie sandomierskim była własnością starosty skotnickiego Joachima Morsztyna. W 1864 r. na mocy dekretu cara Aleksandra II o uwłaszczeniu włościan wieś stała się własnością jej mieszkańców.
W XIX w. wieś była siedzibą gminy. Znajdowała się tu szkoła gminna. W 1827 r. Czarkowy miały 71 domów i 632 mieszkańców. W miejscowości funkcjonowała kopalnia siarki. Wydobywany tu surowiec był na miejscu oczyszczany. W 1873 r. w zakładzie działał kocioł parowy oraz dwa aparaty destylacyjne. Pud oczyszczonej siarki sprzedawany był na miejscu w cenie 1 rubla i 20 kopiejek. W zakładzie zatrudnionych było 120 robotników. Średnia produkcja roczna siarki miała wartość 40 000 rubli.
We wrześniu 1914 roku wojska rosyjskie spaliły w Czarkowach pałac Pusłowskich wraz z olbrzymią kolekcją dzieł sztuki (m.in. domniemany rysunek głowy Chopina autorstwa Delacroix).
Ostatnia data aktualizacji: 2012-03-17 04:25:14