Mapa miejscowości Małoszów

Informacje o Małoszów:

Ilość kodów pocztowych: 1

Współrzedne geograficzne N: 50.275002

Współrzedne geograficzne E: 20.366940

Strefa numeracyjna: Kierunkowy 41

Tablice rejestracyjne: TKA

Dzielnice, Małoszów

Dzielnica: Backi
Dzielnica: Baranów
Dzielnica: Doły
Dzielnica: Ponin

Małoszów (województwo świętokrzyskie)

Małoszów – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie kazimierskim, w gminie Skalbmierz.

W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.

Historia

Wieś położona u podnóża jednej z większych wyniosłości okolicy Skalbmierza, w pobliżu pokładów kamienia, wydobywanego kiedyś przez okolicznych mieszkańców. Pierwsze wzmianki o Małoszowie pochodzą z 1243 roku. W XV wieku powstała parafia małoszowska, z drewnianym kościołem w centrum wsi (w innym miejscu niż obecny kościół). W poł. XV wieku miejscowość należała do Jana z Kurozewek herbu Róża. W 1646 roku staraniem ks. Tomasza Lachowskiego rozpoczęto budowę murowanej, barokowej świątyni na wzgórzu, na uboczu wsi.

W poł. XVIII wieku Małoszów należał prawem własności do Stanisława Kostki Dembińskiego, wojewody krakowskiego. W 1806 r. został kupiony przez hrabiego Franciszka Ponińskiego od starościny wolbromskiej Dembińskiej za sumę 600 000 złotych i odtąd należał do Ponińskich. W 1827 roku wieś miała 23 domy i 192 mieszkańców. W 1885 do parafii należało 212 osób, istniała tu szkoła początkowa jednoklasowa ogólna, dobra małoszowskie składały się wówczas z folwarków: Małoszów, Sietejów i Bolowiec oraz wsi: Małoszów, Sietejów i Wola Bolowiecka. Razem zajmowały powierzchnię ponad 600 ha. W Małoszowie i Sietejowie grunty orne i ogrody zajmowały 380 ha, łąki – 46 ha, pastwiska – 7 ha, wody – 0,5 ha, lasy – 10 ha, nieużytki i place – 16 ha.

Od końca XIX wieku do 1934 roku kościół był zamknięty. W 1934 roku na nowo utworzono parafię małoszowską, pierwszym stałym proboszczem został ks. Józef Belczyński. Otwarto również cmentarz parafialny, położony na południe od kościoła, na wzniesieniu.

Zabytki

Zespół kościelny pw. św. Mikołaja

Kościół rej. zabytków nr 393 z 15.I.1957, dzwonnica rej. zabytków nr 251 z 15.II.1967.

Kościół pw. św. Mikołaja – parafia istniała od XV wieku, pierwszy kościół był drewniany. Obecny kościół murowany, wzniesiony ok. 1646 roku w stylu barokowym, staraniem ks. Tomasza Lachowskiego. Znajduje się na wzniesieniu, na uboczu wsi. Orientowany (wschód-zachód), jednonawowy z prezbiterium zamkniętym absyda. Przy ścianie północnej znajduje się zakrystia. Wejście z prezbiterium do zakrystii jest przez XVII wieczny barokowy portal z czarnego marmuru. Wystrój wnętrza kościoła wykonany jest głównie w stylu rokoko z XVIII wieku. Ołtarz główny z obrazem św. Mikołaja, są też dwa boczne ołtarze i ambona. Zachowane epitafia wewnątrz i na zewnątrz kościoła z XIX wieku. Kościół odnowiony i przebudowany w połowie XIX wieku. Od końca XIX wieku do 1934 roku zamknięty. Świątynia jest otoczony starymi drzewami posadzonymi symetrycznie w około, głównie kasztany, lipy i klony. W latach 2001/2002 wymieniono więźbę dachową i blachę na kościele. W 2007 roku renowacja kościoła, m.in. malowanie wnętrza. Plebania przy kościele współczesna z lat 80. XX wieku, po poprzedniej plebanii pozostały tylko fundamenty. Do parafii należy ok. 800 osób z kilku pobliskich wsi: Małoszów, Gunów-Wilków, Gunów-Kolonia, Głuchów, Bolowiec. Wydawana jest tu gazeto-kronika "Magnificat".
Dzwonnica w stylu barokowym, murowana, wolnostojąca, stoi przed wejściem głównym do kościoła. Mieści trzy dzwony.
Cmentarz parafialny położony na wzgórzu, otwarty w 1934 roku. Najstarszym zachowanym grobem jest, znajdujący się poza ogrodzeniem obecnego cmentarza, nagrobek w kształcie żelaznego krzyża na kamiennym cokole Ignacego Macharzyńskiego oficera b. Wojska Polskiego żyjącego 68 lat zm. 21 lipca 1868 roku.
Figurka Matki Boskiej z 1918 roku, znajduje się przy kościele.