Ocena internautów miejscowości Skalbmierz
Średnia ocena: 3.6
liczba ocen: 24
Ilość ulic: 18
Ilość kodów pocztowych: 1
Współrzedne geograficzne N: 50.333000
Współrzedne geograficzne E: 20.417000
Strefa numeracyjna: Kierunkowy 41
Liczba ludności: 1291
Gęstość ludności: 181 os./km²
Powierzchnia: 7,13 km²
Wysokośc npm: 195-235 m n.p.m.
Rodzaj gminy: miejsko-wiejska
TERC: 3263403054
Tablice rejestracyjne: TKA
Dzielnica: Jeruzal
Dzielnica: Jutrzyny
Dzielnica: Kępa
Dzielnica: Muły
Dzielnica: Psie Główki
Dzielnica: Słotwiny
Dzielnica: Zagrody
Dzielnica: Zamoście
Skalbmierz – miasto w woj. świętokrzyskim, w powiecie kazimierskim, położone nad rzeką Nidzicą. Jest siedzibą miejsko-wiejskiej gminy Skalbmierz. W latach 1975-1998 miasto administracyjnie należało do woj. kieleckiego.
Według danych z 31 grudnia 2004 miasto miało 1326 mieszkańców.
Badania archeologiczne potwierdzają, że w okolicach Skalbmierza były osady, które sięgają nawet 4000 lat p.n.e. Początki Skalbmierza osnute są mrokami dziejów, przez co nie można precyzyjnie określić daty powstania miasta. Według legendy, fundatorem osady i miejscowego kościoła był palatyn Bolesława Krzywoustego – Skarbimir, który pochodził z rodu Awdańców. Był to rycerz żyjący na przełomie XI i XII wieku, który został oślepiony i wygnany z kraju. Po tym wydarzeniu Skalbmierz stał się własnością biskupów krakowskich.
Najstarszy źródłowy przekaz o Skalbmierzu pochodzi z 1217 roku. W tym okresie w miejscu obecnego Skalbmierza istniała osada, przez którą przebiegał prastary szlak handlowy. Prowadził on z ziem niemieckich przez Wrocław do Krakowa, Sandomierza i dalej aż na Ruś.
Podczas wojny domowej, ok. 1234 roku Konrad I mazowiecki przejął Skalbmierz i inkastelizował kościół, czyli przystosował go do funkcji obronnych. W roku 1241 na Skalbmierz najechali Tatarzy którzy spustoszyli miasto. Mimo zniszczeń spowodowanych przez najazd, miasto nie straciło na znaczeniu.
Bardzo ważną datą w dziejach Skalbmierza był rok 1342, a dokładniej 20 lutego 1342 r. Tego dnia na zamku królewskim w Krakowie, król Kazimierz Wielki wydał dokument lokacyjny miasta Skalbmierza na prawie średzkim. Był to przełomowy moment w historii miasta. Najświetniejszy okres przeżywał Skalbmierz w XV i XVI wieku. Zaliczano go wówczas do miast II kategorii, w Małopolsce miastem I kategorii był tylko stołeczny Kraków, co świadczy o dużym znaczeniu Skalbmierza w ówczesnych czasach. Miasto należało do powiatu proszowickiego w wiekach XVI-XIX. W XVI wieku w mieście pracowało 23 piwowarów, 12 szewców, 10 płócienników, 7 rzeźników, 6 kuśnierzy, 5 krawców, 5 kowali, 4 bednarzy, 4 piekarzy, 3 czapników, powroźnicy, cyrulicy, kołodzieje, stolarze, rymarze, siodlarze, ślusarze i złotnicy, którzy byli zrzeszeni w cechach. Miasto było otwarte, nie posiadało murów miejskich. Spowodowane to było zapewne bezpiecznym położeniem, w centrum Małopolski. W razie zagrożenia mury posiadał kościół, do którego mogła schronić się ludność. Podstawą rozwoju Skalbmierza był handel. Oprócz cotygodniowych targów, miasto otrzymało w ciągu wieków drogą przywilejów 13 jarmarków. Rozwój miasta został zahamowany w XVII wieku. Powodem hamowania rozwoju miasta były pożary, szczególnie dotkliwy był ten w roku 1618, następnie epidemia dżumy, a wreszcie potop szwedzki i najazdy Węgrów oraz Kozaków. Następne ożywienie miasta nastąpiło dopiero w II poł. XVIII wieku. W latach 1810-1867 Skalbmierz był siedzibą władz powiatowych w departamencie krakowskim, potem w województwie krakowskim z siedzibą w Kielcach, a wreszcie w guberni radomskiej.
Skalbmierz utracił prawa miejskie po upadku powstania styczniowego w 1870 roku. W tym okresie, głównym przejawem życia w Skalbmierzu były słynne czwartkowe jarmarki. Odzyskanie przez Polskę niepodległości w 1918 r. przebudziło miejscowych działaczy społecznych do czynienia starań o odzyskanie przez Skalbmierz praw miejskich. Działania ówczesnego pomocnika rejenta, Antoniego Bauma przyniosły pozytywny rezultat i w dniu 31 marca 1927 roku, Skalbmierz odzyskał utracone prawa miejskie. W okresie międzywojennym w Skalbmierzu powstał nowy budynek szkoły, Dom Ludowy z kinem "Lotnik" oraz wygląd miasta. Skanalizowano ciek wodny co umożliwiło wybrukowanie kilku ulic. Pięknym okresem w historii Skalbmierza jest również orkiestra dęta. Powstała w 1924 r. i od tego czasu odniosła wiele wyśmienitych sukcesów.
Okres powolnego rozwoju miasta w latach międzywojennych przerwała agresja niemiecka. W nocy z 6 na 7 września 1939 r. Skalbmierz był świadkiem krwawego boju 2 pułku strzelców podhalańskich z niemieckim zagonem pancernym. Najwcześniejsze przedsięwzięcia konspiracyjne na Ponidziu miały miejsce w Skalbmierzu na jesieni 1939 r. Tragicznym dniem w dziejach miasta był 5 sierpnia 1944 r. Tego dnia oddziały niemiecko-ukraińskie dokonały pacyfikacji miasta. W obronie miasta stanęły oddziały Armii Krajowej i Batalionów Chłopskich. Spośród mieszkańców Skalbmierza zamordowano 64 osoby.
Przez Skalbmierz przebiegają szlaki turystyczne:
W mieście krzyżują się drogi wojewódzkie:
Komunikacją autobusową zajmuje się PKS Busko Zdrój oraz firmy prywatne. Skalbmierz posiada bezpośrednie połączenia z Kielcami, Krakowem, Katowicami, Lublinem, Kazimierzą Wielką, Miechowem, Działoszycami i Pińczowem.
Kościół parafialny, widok od północy
Kościół parafialny, wnętrze, nawa główna
Kościół wnętrze, prezbiterium z ścianą romańską XII/XIII wiek
Murowany dom z XIX wieku (wyburzony)
Drewniany dom z XIX wieku
Rynek, kamienny krzyż z figurami św. Rozalii i św. Rocha
Znak drogi św. Jakuba przy ul. Mikołaja Reja
Ostatnia data aktualizacji: 2012-03-17 00:43:21