Ocena internautów miejscowości Opatów
Średnia ocena: 4.2
liczba ocen: 17
Ilość ulic: 60
Ilość kodów pocztowych: 1
Współrzedne geograficzne N: 50.805000
Współrzedne geograficzne E: 21.424721
Strefa numeracyjna: Kierunkowy 15
Liczba ludności: 6900
Gęstość ludności: 726 os./km²
Powierzchnia: 9.4 km²
Wysokośc npm: 218
Rodzaj gminy: miejsko-wiejska
TERC: 3263406044
Tablice rejestracyjne: TOP
Dzielnica: Cegielnia
Dzielnica: Dziekańska
Dzielnica: Kania
Dzielnica: Kantoria
Dzielnica: Kolonia
Dzielnica: Kozi Rynek
Dzielnica: Ludzka Krzywda
Dzielnica: Opatów Poduchowny
Dzielnica: Prochownia
Opatów – miasto w woj. świętokrzyskim, w powiecie opatowskim. Jest siedzibą powiatu, jak również miejsko-wiejskiej gminy Opatów. W latach 1975-1998 miasto administracyjnie należało do woj. tarnobrzeskiego.
Według danych z 31 grudnia 2010 r. miasto miało 6658 mieszkańców.
Miasto położone jest w Małopolsce, należało do ziemi sandomierskiej.
Opatów położony jest na Wyżynie Sandomierskiej, na wzgórzach o wysokości od 200 do 300 m n.p.m. Nieopodal rozciągają się pasma Jeleniowskie i Iwaniskie Gór Świętokrzyskich. Przez miasto przepływa rzeka Opatówka, rozdzielając je na dwie części i przecinając głęboką doliną. Opatów położony jest na skrzyżowaniu tras nr 9 (E371) Radom – Barwinek (granica państwa) i nr 74 Piotrków Trybunalski – Hrubieszów. W Opatowie początek ma droga wojewódzka nr 757 Opatów – Stopnica.
Według danych z 1 stycznia 2011 r. powierzchnia miasta wynosiła 9,36 km².
Pierwsza wzmianka pochodzi z 1189 r., pierwotnie własność książęca. Istnieją przesłanki (m.in. wzmianka w kronice Jana Długosza), że w Opatowie była pierwsza polska komandoria templariuszy założona za czasów Henryka Sandomierskiego, który uczestniczył w krucjatach do Ziemi Świętej u boku rycerzy-zakonników. Pozostałością klasztoru templariuszy ma być rzekomo kolegiata św. Marcina.
Przyjmuje się, że ok. 1237 r. z nadania książęcego Henryka Brodatego Opatów wraz z kilkunastoma wsiami przeszedł na własność biskupów lubuskich. W 1282 r. biskupi uzyskali od księcia Leszka Czarnego przywilej umożliwiający nadanie wsiom i miastom prawa niemieckiego – dokument ten uznawany jest za akt tożsamy (choć zasadniczo różny od podobnych aktów z tego okresu) z nadaniem dla Opatowa prawa magdeburskiego – była to pierwsza lokacja na terenie grodziska (Żmigrodu), druga lokacja miała miejsce ok. 1328 r. i wiązała się z translacją na przeciwległy brzeg rzeki Opatówki.
Od XV w. do utraty niepodległości Opatów był miejscem sejmików województwa sandomierskiego.
Podczas najazdu Tatarów w 1502 r. został niemal całkowicie zniszczony. W 1514 r. dobra opatowskie kupił kanclerz wielki koronny Krzysztof Szydłowiecki. W tym czasie miasto zostało ufortyfikowane (z tego okresu zachowały się do dziś pozostałości murów miejskich z jedyną zachowaną bramą – Warszawską). Po śmierci Szydłowieckiego miasto było własnością kolejno: Tarnowskich, Ostrogskich, Lubomirskich, Potockich i Karskich i do 1864 r. pozostawało własnością prywatną.
W 1760 r. król August III Sas mianował Pejsaka Chaimowicza mieszkańca Opatowa, królewskim syndykiem do spraw żydowskich i jednym z faktorów warszawskiego dworu.
W XVIII w. Opatów stał się przystanią dla wielu Greków, którzy na ziemiach Królestwa Polskiego szukali schronienia przed prześladowaniami tureckimi. Uzyskali oni pozwolenie na zakładanie świątyń i odprawianie nabożeństw w obrządku bizantyjskim. Już w 1778 r. w mieście powstała prawosławna parafia pw. św. Mikołaja, która w 1837 r. została przeniesiona do Radomia.
W okresie powstania styczniowego, miasto było miejscem bitwy pomiędzy oddziałami II korpusu generała Józefa Hauke-Bosaka a Rosjanami. Opatów w czasie powstania styczniowego wielokrotnie przechodził z rąk do rąk. Oddziały gen. Bosaka zdobyły Opatów 25 listopada 1863 r. Poległ wtedy jedynie por. Tyszkiewicz. Zdobyto broń i amunicję. Drugie uderzenie 21 lutego 1864 r. nie było udane. Bitwa opatowska przeszła do historii jako największa, a zarazem ostatnia bitwa powstańcza.
W międzywojniu Opatów odwiedził Jarosław Iwaszkiewicz i opisał go w swoich "Podróżach po Polsce". W wiosce Zochcin dwa kilometry od Opatowa urodził się pisarz Stanisław Czernik, którego imieniem nazwana jest biblioteka powiatowa. W innej pobliskiej wsi, Małoszycach urodził się Witold Gombrowicz, autor "Ferdydurke". Popiersie pisarza znajduje się na skwerze w środku miasta.
W czasie II wojny światowej Opatów był terenem aktywnej działalności podziemnej. W nocy z 12 na 13 marca 1943 oddział "Jędrusiów" przy współudziale miejscowej partyzantki AK dokonał udanej akcji odbicia 82 więźniów z tutejszego więzienia.
Po wojnie w mieście rozwinął się przemysł przetwórczy – spożywczy i włókienniczy. Wybudowano nowe osiedle mieszkaniowe im. Mikołaja Kopernika, Miejski Dom Kultury. Obecnie miasto straciło na znaczeniu, ale swoje szanse upatruje w rozwoju turystyki.
W mieście znajduje się wiele obiektów historycznych wpisanych na listę zabytków:
W Opatowie nie ma stacji kolejowej - najbliższa stacja jest w Ostrowcu Świętokrzyskim (17 km). Dobrze rozbudowana jest sieć komunikacji PKS oraz prywatnych busów.
Przez Opatów przechodzi niebieski szlak turystyczny z Gołoszyc do wsi Dwikozy.
Opatów jest punktem początkowym szlaków rowerowych:
Miasta i gminy partnerskie: Modrý Kameň – Słowacja
Ostatnia data aktualizacji: 2012-03-16 22:08:27