Gałkowice-Ocin

Gałkowice-Ocin – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie sandomierskim, w gminie Wilczyce.

W miejscowości znajduje się lessowy wąwóz stanowiący pomnik przyrody.

Historia

W przeszłości Gałkowice i Ocin stanowiły dwie oddzielne miejscowości. Gałkowice należały niegdyś do franciszkanek krakowskich. Wg rejestru poborowego z 1578 wieś Golkowycze była własnością Stanisławskiego, dziedzica wsi Góry Wysokie.

Ocin był początkowo wsią królewską. W 1307 Władysław Łokietek nadał wsie Oczyno i Radoszkowice Markowi i Robertowi – wójtom sandomierskim. Pozwolił jednocześnie osadzić je na prawie niemieckim.

W XIX wieku Ocin dzielił się na dwie części: Ocin Miejski i Panieński. Wg spisu z 1827 Ocin Miejski był wsią rządową o 23 domach i 101 mieszkańcach. Ocin Panieński wsią duchowną o 17 domach i 33 mieszkańcach. W Gałkowicach spis z 1838 wykazał dobra rządowe składające się folwarków Gałkowice i Krakówka oraz wsi Gałkowice, Ocin i Krakówka.

Wg Słownika geograficznego Królestwa Polskiego w latach 80. XIX wieku wieś Ocin Gałkowski miała 16 domów, 105 mieszkańców i 615 mórg ziemi włościańskiej. Wieś Gałkowice – 23 domy, 218 mieszkańców, 630 mórg ziemi dworskiej i 546 ziemi włościańskiej.

W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego.

Bibliografia

• Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski, Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, Warszawa 1880-1885
  • Tom II, str 480, hasło Gałkowice
  • Tom XV, str 487, hasło Gałkowice
  • Tom VII, str 371, hasło Ocin Gałkowski

Zobacz też

• Gałkowice